Czy odpust jest przyzwoleniem na grzech?

Przyjrzyjmy się, czym jest odpust.Jego definicja jest następująca - jest to całkowite lub częściowe uwolnienie się od kary za popełnione grzechy, jaką Kościół oddaje wierzącemu. Pokuta (to jest właśnie odpuszczenie grzechów) była zwykle udzielana podczas spowiedzi. Dlaczego konieczne było wprowadzenie tak złożonej koncepcji? Wierzący przyjdzie

ksiądz. Będzie żałować.Kapłan przydzieli mu karę. Wierzący to zrobi. I wszystkie grzechy zostaną mu odpuszczone. Tak było w normalnych warunkach. Ale zaczęło pojawiać się coraz więcej sytuacji, gdy cotygodniowe odwiedzanie Świątyni stało się niemożliwe. Na przykład wszędzie byli wierzący, którzy chcieli pielgrzymować do Świętych Miejsc. Co w takim razie zrobić? Brak skruchy jest nie do pomyślenia. Ale w tej pielgrzymce nie ma nic, co nie podoba się Bogu.

Wymyślono pojęcie „odpustu”

To rodzaj rozgrzeszenia z góry.Oznacza to, że osoba, która zapłaciła określoną kwotę, przeniosła swój obowiązek odpokutowania za grzechy na kościół. Dla niego czynili to już księża i mnisi, wykonując jego „karę”. Jednocześnie wierzący był zwolniony z obowiązkowej wizyty w Kościele, gdyż w drodze nie miał takiej możliwości. Wszystko wydaje się być całkowicie logiczne. Mężczyzna zapłacił za duchowe zobowiązania, które miał wypełnić kościół

słudzy, podczas gdy on sam będzie zajęty innymi pobożnymi sprawami.

Wyrozumiałość

Łacińska indulgentia oznacza „miłosierdzie”lub „przebaczenie”. Ten przywilej nie został nadany tak po prostu. Aby otrzymać zwój (a odpust był dokumentem pisemnym), trzeba było mieć wystarczająco poważne powody. Jeśli na początkowych etapach powody, dla których wierzący prosił o „miłosierdzie”, były bardzo poważnie rozumiane (były to: pielgrzymka, udział w krucjatach i inne), to z czasem każdy mógł otrzymać odpust za łapówkę. Pieniądze zostały przekazane na potrzeby kościoła. Tak więc z biegiem czasu stało się możliwe nieco sparafrazowanie tego pojęcia: odpust jest otrzymaniem pokuty za grzech, który nie został jeszcze popełniony w zamian za nagrodę pieniężną. Ale pojęcie nie nabrało tego znaczenia od razu.

Okres rozkwitu odpustu

Od czasu wprowadzenia pojęcia, w rzeczywistości toużywane bardzo rzadko, wierząc, że pokuta nadal powinna być wykonywana osobiście. Kościół nie chciał pozwolić, aby ten odpowiedzialny akt został przerzucony na barki innych. Tylko w bardzo rzadkich przypadkach można było udzielić odpustu.

Uznano to za rodzaj dowoduludzkie niedoskonałości. Jest słaby i grzeszny. Rzadko korzystając z odpustów, Kościół tylko podkreślał ten fakt. Ale w czasie wypraw krzyżowych wszystko zmieniło się dramatycznie. Wielu żołnierzy Kościoła wyjechało do odległych krajów z pobożną misją. Nie tylko zostali pozbawieni możliwości okazania skruchy, ale także zgromadzili niezliczone grzechy podczas kampanii. W ten sposób każdy, kto wyruszył na kampanię w imię Chrystusa, otrzymał od Kościoła przebaczenie za wszystkie grzechy, które popełnił podczas tej podróży.

Rozszerzenie koncepcji

W średniowieczu „pokuta” jest już wydana nie tylkopodróżnicy. Ponieważ w szerokim znaczeniu „pobłażanie” jest „miłosierdziem”, zaczynają go używać w mniej ważnych przypadkach. Daje to możliwość „kupienia” sobie prawa do jedzenia jajek podczas postu. Zakony zakonne otrzymały specjalne „łaski”. Z biegiem czasu samo pojęcie odpustu bardzo się zmieniło. Nie było to postrzegane jako pokuta, ale jako pozwolenie Kościoła na popełnienie jakiegokolwiek grzechu. Zaczęli wierzyć, że dokument zwalnia nie tylko od pokuty, ale także od najbardziej niepożądanego czynu wobec Boga. Stanowisko to wywołało wiele krytyki ze strony oświeconych umysłów.