Najstarszą ze wszystkich istniejących religii świata jest buddyzm. Główne idee tej religii są częścią światopoglądu wielu ludzi zamieszkujących terytorium od Japonii po Indie.
Основы буддизма были заложены Сиддхартхой Gautam, który przeszedł do historii świata pod imieniem Buddy. Był synem i spadkobiercą króla plemienia Shakya i od dzieciństwa był otoczony luksusem i wszelkimi korzyściami. Zgodnie z ogólnie przyjętą wersją, gdy Siddhartha opuścił terytorium pałacu i po raz pierwszy spotkał surową rzeczywistość w osobie chorego, starca i procesji pogrzebowej. Dla niego było to całkowite odkrycie, ponieważ spadkobierca nawet nie wiedział o istnieniu chorób, starości i śmierci. Zszokowany tym, co zobaczył, Siddhartha ucieka z pałacu i, już 29-letni mężczyzna, dołącza do wędrownych pustelników.
Siddhartha nauczył się podczas 6 lat wędrówkiliczne techniki i stany jogi doszły jednak do wniosku, że nie da się ich osiągnąć poprzez oświecenie. Wybrał drogę refleksji i modlitwy, nieruchomą medytację, która doprowadziła go do oświecenia.
Buddyzm był pierwotnie protestem przeciwkoortodoksyjni bramini i ich nauki o świętości istniejącego systemu kastowo-warnowego społeczeństwa. W tym samym czasie buddyzm nauczył się wielu przepisów z Wed, porzucając swoje rytuały, prawo karmy i kilka innych norm. Buddyzm pojawił się jako oczyszczenie istniejącej religii i ostatecznie zaowocował religią, która okazała się zdolna do ciągłego samooczyszczania i odnowy.
Buddyzm: podstawowe idee
U podstaw buddyzmu leżą cztery podstawowe prawdy:
1. Duch (cierpienie).
2. Przyczyna cierpienia.
3. Cierpienie można zatrzymać.
4. Istnieje ścieżka prowadząca do końca cierpienia.
Więc cierpienie jest główną ideą,które zawiera buddyzm. Główne postanowienia tej religii mówią, że cierpienie może być nie tylko fizyczne, ale także psychiczne. Narodziny już cierpią. Choroba i śmierć, a nawet niezaspokojona walka. Cierpienie jest stałą częścią ludzkiego życia, a nawet formą ludzkiego istnienia. Jednak cierpienie jest nienaturalne i dlatego musisz się go pozbyć.
Z tego wynika inna idea buddyzmu:aby pozbyć się cierpienia, konieczne jest zrozumienie przyczyn jego wystąpienia. Buddyzm, którego głównymi ideami są dążenie do oświecenia i samowiedzy, uważa, że przyczyną cierpienia jest ignorancja. To ignorancja napędza łańcuch wydarzeń, które prowadzą do cierpienia. A ignorancja jest błędnym przekonaniem o twoim własnym „ja”.
Jedną z kluczowych teorii buddyzmu jestzaprzeczenie indywidualnemu „ja”. Teoria ta mówi: nie można zrozumieć, czym jest nasza osobowość (tj. „Ja”), ponieważ nasze uczucia, intelekt, zainteresowania są nietrwałe. A nasze „ja” to zespół różnych stanów, bez których dusza nie istnieje. Budda nie daje żadnej odpowiedzi na pytanie o istnienie duszy, co pozwoliło przedstawicielom różnych szkół buddyzmu na wyciągnięcie w tej kwestii zupełnie przeciwnych wniosków.
Do wiedzy, a zatem do wyzwolenia od cierpienia(nirwana), prowadzi tzw. "środkową ścieżkę". Istotą „drogi środka” jest unikanie wszelkich skrajności, wzniesienie się ponad przeciwieństwa, spojrzenie na problem jako całość. W ten sposób człowiek osiąga wyzwolenie, rezygnując z jakichkolwiek opinii i skłonności, porzucając swoje „ja”.
W rezultacie okazuje się, że buddyzm to główne ideektóra opiera się na cierpieniu, mówi, że całe życie jest cierpieniem, co oznacza, że złe jest trzymanie się życia i pielęgnowanie go. Osoba, która stara się przedłużyć swoje życie (czyli cierpienie), jest ignorantem. Aby uniknąć ignorancji, konieczne jest zniszczenie jakiegokolwiek pragnienia, a jest to możliwe tylko poprzez wyeliminowanie ignorancji, która polega na izolacji własnego „ja”. Dochodzimy więc do wniosku, że istotą buddyzmu jest odrzucenie siebie.
