Zużycie jest najważniejszym składnikiemcałkowite wydatki firmy. Pod pojęciem tym rozumie się koszty ludności, które mają na celu zakup towarów i usług konsumpcji końcowej. Na poziom wydatków konsumenckich ma wpływ wiele czynników. Jednym z nich jest inwestycja. Mnożnik inwestycji to współczynnik, który pokazuje zmianę produktu brutto wraz z nimi.
Кейнс связал объяснение предельной склонности к zużycie z teorią mnożnika. Jego pomysł został stworzony przez profesora R. Kahna w 1931 roku. Uważał, że koszty (na przykład organizacja robót publicznych) stają się początkiem tworzenia „podstawowego” zatrudnienia, a także powodują siłę nabywczą pracowników i firm zaangażowanych w tę działalność. Tworzą nowy popyt, stając się źródłem „wtórnego” zatrudnienia.
W takim przypadku nowe koszty zajmie tylkoczęść dochodu pracowników lub firm, a pozostałe fundusze zostaną przeznaczone na spłatę długów lub odłożenie. Według Kahna mnożnik zależy od kwoty wydanej na każdym nowym etapie. W ten sposób powstał mnożnik inwestycyjny o wzorze: K = 1 / (1 - K). Pomysł ten został opracowany przez Keynesa. Jego mnożnik wskazywał na zależność dochodu narodowego od przyciągniętych inwestycji - (K = DY / DI). Został wprowadzony jako wartość zależna od zwiększonej skłonności do konsumpcji. Jeśli weźmiemy pod uwagę, że Y to dochód narodowy, I to inwestycja, C to konsumpcja i skłonność do konsumpcji, to wzór będzie wyglądał następująco: DY = DC + DI; DY = a x DY + DI; DC = DY x a; DY = DI (1 - a); DY / DI = 1 / (1 - a) = K> 1, jeśli 0 <a <1; K to mnożnik inwestycji.
Wzrost i spadek dochodów będzie większyznaczące, jeśli zmiany są spowodowane inwestycją. Ten wynik można napotkać, rozważając przykład liczbowy. Załóżmy, że początkowo wielkość inwestycji (I0) wynosi 100 (miliardów rubli), a funkcję konsumpcji przedstawia następujący wzór: C = 20 + 0,6 x Y. W stanie zwykłym równanie wygląda następująco: Y0 = 20 + 0,6Y x 0 + 100. To znaczy Y0 = 300 (miliard rubli).
Jeśli kwota początkowego depozytu wzrośnie do140 (I1), równanie będzie wyglądać następująco: Y1 = 20 + 0,6 x Y1 + 140. Stąd Y1 = 400 (miliard rubli). Można stwierdzić, że ich wzrost o 40 miliardów rubli. doprowadziło do wzrostu dochodów o 100 miliardów rubli. To właśnie zjawisko nazywane jest efektem mnożnikowym inwestycji.
Jednym ze składników kosztów całkowitych jestinwestycje. Najczęściej rozumiane są jako wkład w zwiększenie realnego kapitału społeczeństwa. Najczęściej są to inwestycje długoterminowe. Poziom wydatków netto na nie zależy od dwóch głównych czynników. Pierwszą z nich jest oczekiwana stopa zysku netto, jaki przedsiębiorcy uzyskają z wydatków. Drugim czynnikiem jest oprocentowanie.
Przedsiębiorcy wytwarzający dobra inwestycyjne uzyskają większy dochód w przypadku początkowego wzrostu inwestycji. Podczas badania wskaźników określenie mnożnika nie będzie trudne.
Zysk jest motywem do wydawaniado inwestycji. Oznacza to, że przedsiębiorca dokona zakupów tylko wtedy, gdy oczekuje się, że będą one opłacalne. Możesz rozważyć konkretny przykład. Właściciel warsztatu meblowego chce zainwestować w nową szlifierkę. Jego koszt wyniesie 2000 rubli, a żywotność wynosi 1 rok. Produkcja warsztatu musi zostać zwiększona, a tym samym przychody. Możemy założyć, że oczekiwany zwrot netto to 2500, czyli mnożnik inwestycji to 2,5.
Jest jeszcze jeden element związany z inwestowaniem.wydatki. Jest to stopa procentowa, czyli cena, jaką przedsiębiorca zapłaci za pożyczenie pieniędzy potrzebnych na zakup szlifierki. Inwestowanie będzie opłacalne, jeśli stopa procentowa będzie niższa od szacowanej stopy zysku netto. Należy zauważyć, że nie nominalna, ale realna stopa procentowa odgrywa znaczącą rolę.
Zwiększając inwestycje, mnożnik inwestycjipokaże zmiany dochodu narodowego na jednostkę. Keynes obliczył, że dla gospodarek Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii liczba ta wynosi 2,5. Ta jednorazowa inwestycja będzie kontynuowana do wyczerpania związanych z nią innowacji technologicznych. Z tego powodu długoterminowe inwestycje są bardziej opłacalne. Jeśli 0 <D <1, mnożnik przekroczy 1, co oznacza, że jednorazowy ich wzrost doprowadzi do wzrostu dochodów budżetowych.
Zmiany zysku nie będą powodowane przezoszczędności, czyli inwestycje. Keynes pokazał, w jaki sposób tworzone są oszczędności, aby osiągnąć wymagany poziom inwestycji. Ta procedura jest wykonywana za pomocą mnożników. Naukowiec wszystkie koszty przedsiębiorcy na zakup sprzętu przypisał do kosztów produkcji. W takim przypadku konieczne jest obliczenie idealnej efektywności kapitałowej, a także obliczenie zysku. Istotne znaczenie ma w tym przypadku struktura inwestycji. Wynika to z faktu, że przedsiębiorca liczy na długie zyski ze swojego kapitału.
Keynes decyduje o stosunku zysku do płac wkorzyść z pierwszego. Producent może produktywnie wykorzystywać płynne fundusze, jeśli stopa procentowa jest niższa niż oczekiwana stopa zwrotu z inwestycji. Naukowiec określa stopę procentową jako zapłatę za rozstanie z płynnością. Jego zdaniem zależy to od subiektywnej oceny obecnej i przyszłej sytuacji gospodarczej. W takim przypadku inwestycja stanie się bardziej przystępna, ponieważ podaż kapitału wzrośnie w postaci płynnej.
Jednocześnie emisja pieniędzy spowoduje wzrost cen iograniczą wzrost płynności, gdyż zmniejszy się ich siła nabywcza. Popyt na pieniądz może stać się nieograniczony przy wystarczająco niskiej stopie procentowej. Keynes zaprzecza, że struktura inwestycji może zmieniać się pod wpływem stopy procentowej, która również nie jest w stanie zmienić planów inwestycyjnych przedsiębiorców w ogóle.
Szkoła Keynesowska zajmuje się inwestycjami,mnożnik inwestycyjny, a także tworzy praktyczne rekomendacje. Na ich podstawie powstały programy społeczne, które otrzymały dofinansowanie z budżetu, podjęto działania na rzecz organizacji dużych robót publicznych itp. Mnożnik inwestycyjny pozwala na utrzymanie efektywnego popytu w przypadku kryzysu w gospodarce, a także wpływa pozytywnie na kondycję ekonomiczną całości.
