Architektura XX wieku: modernizm architektoniczny

Każda epoka w historii jest reprezentowana przez wspaniałośćbudynki jednak to architektura XX wieku charakteryzuje się tym, że osiągnęła zupełnie nowy poziom - od strzelistych drapaczy chmur po innowacyjne konstrukcje. Zaczęło się na przełomie XIX i XX wieku od jednego z pierwszych trendów znanych jako secesja, łącząc funkcjonalizm z ideałami estetycznymi, ale odrzucając klasyczne przykazania. Próbował połączyć zasady leżące u podstaw projektowania architektonicznego z trendami szybkiego postępu technologicznego i modernizacji społeczeństwa jako całości.

Вообще архитектура 20 века - это всеобъемлющее ruch, który przybrał formę licznych szkół projektowania, trendów i różnorodnych stylów. Wśród ważnych nazwisk osób, które stały się reformatorami sztuki architektonicznej i utorowały drogę oryginalnym projektom i najnowocześniejszym innowacjom, znajdują się Le Corbusier, Ludwig Mies van der Rohe, Walter Gropius, Frank Lloyd Wright, Louis Sullivan, Oscar Niemeyer i Alvar Aalto.

Przede wszystkim architektura XX wiekureprezentowany przez ruch znany jako modernizm architektoniczny i obejmujący okres od 1900 do 1970-1980 (w krajach europejskich i Rosji). Obejmuje kilka obszarów (funkcjonalizm i konstruktywizm, brutalizm i racjonalizm, architektura organiczna, Bauhaus i Art Deco, styl międzynarodowy), ale wszystkie mają wspólne cechy.

Архитектурный модернизм стремился к созданию projekt domów, który powstał poza klasycznymi pomysłami i został zainspirowany lokalizacją, funkcjami przyszłych struktur, ich otoczeniem. „Forma podąża za funkcją” (słowa Louisa Sullivana, co oznacza, że ​​pomysł na projekt powinien opierać się bezpośrednio na funkcjonalnym celu budowy). Na przykład Frank Lloyd Wright był znany z tego, że projektując domy, koncentrował się przede wszystkim na miejscu, w którym zamierzali zbudować budynek. Powiedział, że powinna być „razem z ziemią”, to znaczy być jedną całością.

Architektura z początku XX wieku obejmuje równieżNastępujące cechy ujednolicające dla wyżej wymienionych obszarów to zastosowanie w budowie najnowszych technologicznie zaawansowanych materiałów budowlanych (na przykład żelbetonu), brak dekoracyjnych detali, innymi słowy, brak historycznych wspomnień w wyglądzie domów, które powinny mieć proste, jasne formy.

Architektura XX wieku w Rosji jest popularyzowana wforma konstruktywizmu, która szczególnie rozkwitła w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku. Konstruktywizm połączył zaawansowaną technologię i nową estetykę z komunistyczną filozofią i celami społecznymi budowanego państwa. Jednym z założycieli ruchu jest Konstantin Melnikov, który zaprojektował słynny Dom Melnikowa w Moskwie, który jest symbolem konstruktywizmu i ogólnie radzieckiej awangardy. Chociaż ruch został podzielony na kilka konkurujących ze sobą szkół, wiele niezwykłych budynków powstało podczas jego istnienia, dopóki nie popadło w niełaskę u przywódców ZSRR około 1932 roku. Ale efekty konstruktywistyczne można także znaleźć w późniejszej architekturze radzieckiej.

С начала 1980-х годов архитектура 20 века doświadczanie pewnych trudności w zakresie systemów strukturalnych (usług, energii, technologii), stawanie się multidyscyplinarne ze specjalizacjami dla każdego rodzaju projektu. Ponadto w zawodzie architekta nastąpiło rozdzielenie na architekta i projektanta, co gwarantuje, że przyszły projekt budowlany spełnia wszystkie niezbędne standardy technologiczne. Ale oczywiście głównym i dominującym problemem, który głęboko wpłynął na nowoczesną architekturę, jest jej zrównoważenie środowiskowe.