Budynki, podobnie jak ludzie, mają swoją historię i sposób, w jaki mająstarszy jest bardziej interesujący i często bardziej dramatyczny. Narodowy Akademicki Teatr Opery i Baletu na Ukrainie nie był wyjątkiem. Do 1867 r. W teatrze miejskim nie istniała stała trupa, wzniesiona w 1856 r. Według projektu I. Stroma. Grupy krajowe i zagraniczne przybywały do miasta z trasami koncertowymi; włoscy śpiewacy operowi odnosili szczególne sukcesy. Ponieważ mieszkańcy Kijowa odwiedzili teatr z przyjemnością, postanowiono stworzyć własną trupę.
Na twórczy debiut trupy teatralnej byłWybrano dzieło Verstovsky'ego, Grób Askolda. Premiera okazała się wielkim sukcesem, niesamowite dzieło aktorów i sceneria oddały historyczną atmosferę wydarzeń, które miały miejsce w stolicy Ukrainy wiele wieków temu.
Opera w Kijowie zaczęła korzystać z dużychpopularność, jego trupa nie była gorsza od słynnych teatrów rosyjskiego imperium. Repertuar był stale uzupełniany utworami kompozytorów rosyjskich i zagranicznych. W teatrze zabrzmiała piękna muzyka: Michaił Glinka, Siergiej Rachmaninow, Nikołaj Rimski-Korsakow, Aleksander Dargomyzski, Piotr Czajkowski, Nikołaj Lysenko, Aleksiej Werstowski, Wolfgang Amadeusz Mozart, Gioacchino Rossini, Giuseppe Verdi i inni wybitni kompozytorzy.
Być może obecny piękny budynek teatrunie zbudowany, gdyby nie tragiczne okoliczności z 1896 roku. Pożar, który miał miejsce w jednym z tylnych pomieszczeń teatru podczas porannego przedstawienia, szybko przerodził się w ogień, który prawie całkowicie zniszczył budynek. Obywatele, którzy już zakochali się w Operze Kijowskiej, zwrócili się do władz o budowę nowego budynku. Władze miasta odpowiedzialnie podeszły do tej kwestii, ogłoszono konkurs na najlepszy projekt.
Ponieważ Kijów był jednym z największychcentra kultury imperium rosyjskiego, budynek teatru miał spełniać wszystkie wymagania tego czasu. W konkursie wzięli udział architekci krajowi i zagraniczni. Projekt wybitnego rosyjskiego architekta Viktora Schretera, który podczas tworzenia wziął pod uwagę otaczający krajobraz i styl architektoniczny, został uznany za najlepsze dzieło.
Już w 1898 r. Zaczęli robotnicybudowanie neorenesansowego budynku. Prace były prowadzone przez trzy lata pod kierunkiem słynnego architekta Włodzimierza Nikołajewa - autora słynnego pomnika Bogdana Chmielnickiego. Niestety Wiktor Aleksandrowicz nie miał czasu zobaczyć wzniesionej opery w Kijowie, zmarł na krótko przed końcem pracy.
Nowy budynek był nie tylko pełen wdzięku i urokupiękno dekoracji, ale także najnowocześniejszy sprzęt na ten dzień: klimatyzacja, ogrzewanie parowe i wysoce techniczny sprzęt sceniczny. Podczas otwarcia i poświęcenia budynku obecni docenili wspaniałą dekorację zewnętrzną i wewnętrzną teatru. Liczne kompozycje rzeźbiarskie, rzeźbienie, lśniący kryształ, marmur, złocenie i aksamit zadziwiały majestatem i blaskiem. Ponadto teatr miał najszerszą scenę w kraju i mógł jednocześnie przyjmować 1600 gości. Wreszcie dostałem wspaniałą operę Kijów, recenzje o repertuarze i najnowszym budynku były entuzjastyczne.
Budynek teatru został ozdobiony kompozycjami rzeźbiarskimi,którego centrum stanowił symbol miasta. Znajdował się nad głównym wejściem, na nim przedstawiony Archanioł Michał - patron Kijowa. Ponieważ kościół uznał miejsce kultu Melpomene za grzeszne, metropolita Theognostus nalegał na zastąpienie herbu. Dlatego główne wejście zaczęło być ozdobione gryfami, trzymając w łapach symbol muzycznej kreatywności - lirę.
Trupa przyczyniła się do dekoracji teatruTeatr Maryjski, popiersia kompozytorów Glinki i Serowa, które zostały przekazane kolegom z warsztatu twórczego, ozdobił fasadę budynku. Wybitni kompozytorzy Czajkowski i Rachmanow odwiedzili trasę koncertową opery (Kijów).
W repertuarze znalazła się tak znana operadziała jak „Eugene Onegin”, „Mazepa”, „Oprichnik”, „Queen of Spades”, „Aleko”, „Snow Maiden”, „Ivan Susanin”, „Ruslan and Lyudmila”, „Mermaid”, „The Marriage of Figaro” i wiele innych .
Sława teatru rosła.Podczas pobytu w Kijowie cesarz Mikołaj II, dostojna rodzina i świta byli obecni 1 września 1911 r. W operze „Opowieść cara Saltana”. Na tak radosne wydarzenie przyćmiła śmierć premiera Stołypina, który przybył do miasta wraz ze swoją dostojną rodziną, aby odsłonić pomnik Aleksandra II.
Piotr Arkadiewicz był w teatrze w przerwiezostał śmiertelnie ranny przez anarchistę Bogrowa na oczach Mikołaja II. Lekarze nie tracili nadziei i walczyli o jego życie, ale rana okazała się zbyt poważna i wieczorem 5 września Stołypina nie było. Zgodnie z wolą Piotra Arkadiewicza chciał zostać pochowany w miejscu, w którym zostanie zabity. Premier został pochowany w Ławrze Kijowsko-Pieczerskiej.
Budynek przeszedł kilka remontów, w rw latach trzydziestych ubiegłego wieku planowano całkowitą zmianę wyglądu teatru. Zdaniem sowieckich władz jego styl i dekoracje były sprzeczne z potrzebami klasy robotniczej. Na szczęście te plany nie miały się spełnić. Do budynku dobudowano jedynie rozbudowę o dodatkowe sale prób, a ofiarami przemian padły jedynie popiersia kompozytorów.
Nazwa opery Tarasa Grigoriewicza SzewczenkiKijów otrzymał w 1939 r., Zmieniając do tego czasu kilka nazw. Przewodnictwo uratowało Operę Narodową podczas II wojny światowej. Kijów został następnie ostrzelany i zbombardowany. Pocisk uderzył w dach budynku, przebił go i spadł na ziemię bez wybuchu.
Gruntowny remont rozpoczął się w 1983 roku,prowadzono prace nad powiększeniem całkowitej powierzchni teatru, dobudowano sale prób i garderoby, znacznie powiększono także scenę i orkiestrę. Wyposażenie sceny i oświetlenie wymieniono na nowoczesne, a na specjalne zamówienie w Czechach wyprodukowano organy. Starali się przeprowadzić rekonstrukcję w taki sposób, aby w jak największym stopniu zachować genialne dzieło Viktora Schretera.
Dziś Teatr Narodowy chętnie odwiedzają mieszkańcy i goście stolicy Ukrainy, repertuar zespołu jest stale aktualizowany, a w murach wciąż rozbrzmiewa muzyka wybitnych kompozytorów.
Zespół Narodowej Opery Akademickiej imbalet i dziś nadal konkuruje z najlepszymi zespołami teatralnymi na świecie. Wycieczki niezmiennie mijają z dużym powodzeniem, a publiczność nadal podziwia dzieła wybitnych kompozytorów w wykonaniu artystów teatru. Zwiedzający czerpią przyjemność nie tylko z przedstawień operowych i baletowych; zwiedzanie samego pięknego budynku jest zawsze godne podziwu.
Teatr znajduje się na ulicy.Vladimirskaya, 50 (stacja metra "Golden Gate"). Łatwiej będzie się tam dostać korzystając z usług kijowskiego metra. Teatr znajduje się na skrzyżowaniu ulicy Bogdana Chmielnickiego z Władimirską, obok słynnych zabytków Kijowa: Złotej Bramy i Soboru św. Zofii.
