„The Game of Imitation” - film (2015), aktorzyktóry zdobył pochlebne recenzje krytyków i widzów. To dramat historyczny poświęcony słynnemu brytyjskiemu kryptografowi Alanowi Turingowi. Podczas drugiej wojny światowej udało mu się złamać kod niemieckiej maszyny szyfrującej o nazwie Enigma. Jednak w jego losie było wiele nie tylko wzlotów, ale i upadków. Turing został oskarżony o homoseksualizm. Film wyreżyserował Morten Tildum zgodnie ze scenariuszem Grahama Moore'a. Fabuła oparta została na powieści Andrew Hodgesa pt. „Alan Turing:„ Enigma ”.
„The Game of Imitation” - film (2015), aktorzyktóre zostały wybrane bardzo ostrożnie. Wiadomo, że początkowo Leonardo DiCaprio był przygotowany na główną rolę. Aby to zrobić, Warner Brosers nabył scenariusz za ponad 10 milionów dolarów. Jednak w rezultacie DiCaprio odrzucił tę rolę, skrypt został zwrócony. W rezultacie główną rolę odegrał brytyjski Benedykt Cumberbatch.
Twórcy nie od razu zdecydowali o reżyserze.Rozważono kandydatów Rona Howarda (Apollo 13, Gry umysłu, Anioły i Demony), a także J. Blakesona (Zniknięcie Alice Creed, Fifth Wave). W rezultacie zdecydowaliśmy się na Morten Tildum. To norweski reżyser, który zastrzelił thriller Bounty Hunters. W kinie anglojęzycznym praca ta była jego debiutem.
Zdjęcia rozpoczęły się w Anglii we wrześniu 2013 roku.
Film „The Game of Imitation” opowiada o trudnym losie angielskiego naukowca Alana Turinga. Pokazuje wiele linii jednocześnie jego życie.Na samym początku taśmy nieznani złodzieje przenikają do domu profesora matematyki. Poza 1951 r. Zwraca to większą uwagę na osobowość lokalnej policji Turinga, a także osobistego detektywa Knocka.
Затем зрители переносятся в 1939-й, откуда и główna narracja jest prowadzona. Obraz „Gra naśladownictwa” opowiada o wejściu Wielkiej Brytanii w drugą wojnę światową. Turing wraz z kolegami jedzie do sekretnej rezydencji Bletchley Park. W latach konfrontacji faszystowskich Niemiec w tej rezydencji znajdowała się główna jednostka szyfrująca królestwa.
Zadaniem są najlepsze umysły koronydo odszyfrowania wiadomości wysyłanych przez niemiecką maszynę o kryptonimie „Enigma”. Naziści aktywnie wykorzystują go do przekazywania informacji niejawnych.
Turing faktycznie prowadzi tę pracę.W The Imitation Game dochodzi do wniosku, że ludzkie możliwości nie wystarczą do złamania tego kodu. Dlatego postanawia rozpocząć tworzenie kolejnej maszyny, która mogłaby konkurować z Enigmą.
Bezpośredni kierownik tego projektuAlistair Denniston (dyrektor Centrum Komunikacji Rządu Wielkiej Brytanii) nie popiera tego pomysłu. Następnie Turing w liście zwraca się do premiera królestwa Winstona Churchilla. Więc zdobywa publiczność u polityka. W wyniku krótkiej rozmowy z legendarnym brytyjskim mężem stanu zostaje powołany na stanowisko szefa tajnych badań i funduszy niezbędnych do stworzenia maszyny, którą Alan nazywa „Christopherem”.
To jest urządzenie elektroniczno-mechaniczne.Otrzymuje swoją nazwę na cześć szkolnego przyjaciela Turinga, Christophera Morcoma, który zmarł w młodości. Turing potrzebuje pomocników w swojej pracy. Ale jak je znaleźć w kraju biorącym udział w wojnie światowej? Turing wymyśla genialne rozwiązanie. Ogłasza konkurs krzyżówkowy. Jej zwycięzcy stają się pomocnikami naukowca w rozwiązywaniu tajemnicy „Enigmy”. Więc znajduje Joan Clarke i Johna Hooda.
Taśma „Imitation Game” demonstruje widzowijak trudno było brytyjskim naukowcom uporać się z „Enigmą”. Faktem jest, że codziennie o północy Niemcy zmieniali hasło. Dlatego grupa Turinga miała tylko jeden dzień na złamanie kodu.
Naukowiec dochodzi do wniosku, że bez dodatkowychnawet jego samochód Christophera i utalentowani asystenci są bezsilni. W tym momencie, gdy wydaje się, że ostatnie nadzieje zniknęły, Alan spotyka się z pewnym wglądem. Domyśla się, że niektóre wiadomości zawierają cyklicznie powtarzaną prognozę pogody. Z pomocą swojej laski Turing szuka innych wskazówek, ujawnia się tajemnica „Enigmy”.
Ale potem pojawia się nowy przed zespołem Turinga.zadanie. Trzeba działać w taki sposób, aby naziści nie rozumieli, że kod został rozwiązany. Aby to zrobić, Turing postanawia zastosować w swojej pracy statystykę matematyczną. Stwarza to poczucie przypadkowego odkrycia wskazówek, często opartych na czynnikach ludzkich. Naziści uważają, że w ten sposób wojsko brytyjskie przewiduje ich przyszłe działania.
Powstaje inny problem.Turing odkrywa, że jeden z jego pracowników jest sowieckim szpiegiem. To jest Szkot John Kerncross. Jednocześnie okazuje się, że kierownictwo brytyjskiego wywiadu zdaje sobie sprawę z podwójnej gry Kerncrossa, ale nakazuje mu, aby go nie dotykał, aby Związek Radziecki otrzymał korzystne dla korony informacje.
Film „The Imitation Game” również opisuje trudnościŻycie osobiste Turinga. Z jednej strony szantażuje go fakt, że jest homoseksualistą. Jednocześnie ma zawiłe relacje ze swoją podwładną Joanną. Dziewczyna grozi opuszczeniem grupy, rodzice zmuszają ją do powrotu do domu. Następnie Turing, aby temu zapobiec, jest zmuszona poprosić ją o rękę. Utrzymanie wartościowego członka zespołu jest dla niego ważniejsze niż jego życie osobiste.
Film „Gra w naśladownictwo” opowiada o zwycięskim zwycięstwie nad nazistami. Grupa Turinga zostaje oficjalnie ogłoszona, że ich praca została wstrzymana. Mogą wrócić do domu, zapominając o wszystkim, co robili.
Akcja obrazu przenosi się do lat 50. Do wydarzeń, którymi zaczął się film. Detektyw Nock wzywa Turinga na przesłuchanie. Pyta go, co robił podczas drugiej wojny światowej.
W odpowiedzi Turing zaprasza policjanta donietrywialny test. Spróbuj zgadnąć, kto odpowiada na jego pytania. Maszyna lub osoba. Turing zostaje zwolniony, ale może zapomnieć o spokojnym życiu. Informacje o jego preferencjach seksualnych trafiają do mediów. W efekcie słynny profesor zostaje oficjalnie oskarżony o niewłaściwe zachowanie. Ma dwie opcje - albo pójść do więzienia, albo zgodzić się na chemiczną kastrację. Turing decyduje się na lekarstwa. To negatywnie wpływa na jego psychikę.
Gra w imitację kończy się komunikatemże Turing popełnił samobójstwo w 1954 roku. Według współczesnych ekspertów złamanie szyfru Enigmy skróciło II wojnę światową o dwa lata, pomagając jednocześnie uratować kilka milionów istnień.
Benedict Cumberbatch zagrał w The Imitation Game... Aktor znakomicie odtworzył obraz na ekraniegenialny brytyjski naukowiec, który dokonał jednego z najważniejszych odkryć XX wieku. Jednak przeżył głęboką osobistą traumę, która ostatecznie doprowadziła do samobójstwa.
Cumberbatch to znany angielski aktor.Za rolę w tej taśmie był nominowany do Oscara. Nagroda trafiła jednak do Eddiego Redmayne'a za rolę równie popularnego naukowca Stephena Hawkinga w historycznym melodramacie Jamesa Marsha The Theory of Everything.
Za grę w imitację (2015) Cumberbatch otrzymał Złoty Glob dla najlepszego aktora w dramacie, nagrody BAFTA i Screen Actors Guild Awards.
Światowa sława i uznanie przyniosły Cumberbatchowirole Sherlocka w serii o tym samym tytule w połączeniu z Martinem Freemanem, Khanem w filmie akcji science fiction J. J. Abramsa „Star Trek: Retribution”, Julianem Assange w dramacie biograficznym Billa Condona „The Fifth Estate”, Doktorze Strange w tytułowym filmie akcji o superbohaterach Scotta Derricksona.
Film „The Imitation Game” (2015) został zapamiętany nie tylko ze względu na bystrego mężczyznę, ale także za role kobiece. Aktorzy i role, które odegrali, zyskały zasłużone uznanie publiczności i krytyków.
Na przykład kluczowy obraz kobiety na ekraniestworzony przez Keirę Knightley. Zagrała rolę Joan Clarke. Knightley to znana na całym świecie brytyjska aktorka. W filmie zadebiutowała w 1993 roku w mało znanym filmie „One Screen”. W 1999 roku wystąpiła w kosmicznej operze George'a Lucasa Star Wars: Episode I: The Phantom Menace. Na tej kultowej taśmie dostała rolę sobowtóra Padmé o imieniu Sabe.
Aktorka była dwukrotnie nominowana do nagrody„Oscar”. Pierwszy raz w 2006 roku za pracę w dramacie Duma i uprzedzenie Joe Wrighta. Jednak wtedy Reese Witherspoon zdobyła nominację dla najlepszej aktorki za rolę June Carter w filmie biograficznym Jamesa Mangolda Walk the Line.
Za drugim razem Knightley był nominowany tylko dopraca na obrazku „Gra w naśladownictwo”. Film przyniósł aktorom wiele nagród i wyróżnień. Tym razem Kira ogłosiła się najlepszą aktorką drugoplanową. Ale znowu nie dostała upragnionej statuetki. Zwycięstwo świętowała Patricia Arquette, która zagrała Olivię Evans w egzystencjalnym dramacie Richarda Linklatera Boyhood.
Knightley był także nominowany do nagrody BAFTA, Critics 'Choice, Złoty Glob, Sputnik i Screen Actors Guild Awards za rolę w The Imitation Game.
Matthew Goode zagrał Hugh Alexandra w The Gamedo naśladowania. "Film z 2015 roku przyniósł aktorowi sławę i popularność. Wcześniej Good był ledwo zauważalny. Z jego wybitnych dzieł można było wyróżnić tylko główną rolę w thrillerze psychologicznym" Vicious Games "Park Chan Wook.
Jego postać w filmie „The Imitation Game” (2015) ma prototyp - prawdziwego angielskiego szachistę. Alexander był dwukrotnym mistrzem Wielkiej Brytaniiszachy, brał udział w olimpiadach szachowych, prowadził reprezentację Wielkiej Brytanii na spotkaniu meczowym z drużyną ZSRR. Podczas II wojny światowej pracował w zespole Alana Turinga, po wojnie zajmował się kryptoanalityką.
Charles Dance zagrał w The Imitation Game (2015). Aktor ożywił wizerunek Alistaira Dennistona, szefa Centrum Komunikacji Rządu Wielkiej Brytanii.
Denniston rozpoczął karierę jakosportowiec. Brał nawet udział w igrzyskach olimpijskich w Londynie w 1908 roku. Był członkiem brytyjskiej drużyny hokeja na trawie. Pomógł swojej drużynie wygrać, w finale Brytyjczycy pokonali Irlandczyków 8: 1.
Następnie Denniston zajmował się kryptografią, przechwytywaniem radiowym. Na samym początku prac nad dekodowaniem kodu Enigmy bezpośrednio kierował zespołem Turinga.
Charles Dance za tę rolę zdobył główną nagrodę w nominacji „Najlepsza obsada” na Palm Springs International Film Festival.
The Imitation Game to film (2015), który otrzymał w większości pozytywne recenzje zarówno od widzów, jak i krytyków.
Wielu zauważyło, że jest to wspaniały przykład.wielkie kino, genialna praca kamery i fascynująca historia o prawdziwej osobie zawsze przyciągają widzów do kin. Twórcy obrazu skrupulatnie dopracowali się nad każdym szczegółem, więc oglądając tę taśmę można naprawdę wrócić do wydarzeń sprzed 60 lat.
To prawda, że było wystarczająco dużo negatywnych recenzji. Związane były głównie z tym, że film był zbyt długi, fabuła nie miała dynamiki. Za te niedociągnięcia obwiniano reżysera.
