Jest mało prawdopodobne, aby cokolwiek innego mogło tak ujawnić te cechyprawdziwy artysta, jako dzieło dla dziecięcej publiczności. Do takich ilustracji potrzebna jest wszystko, co najbardziej realne – zarówno wiedza z zakresu psychologii dziecka, jak i talent i nastawienie psychiczne. Praca dla dzieci nie toleruje żadnych podróbek. A jeśli rysunek nie zostanie wykonany z zimną duszą i sercem, jeśli ilustrator nie zamienił swojego powołania w rzemiosło, to taka kreacja z pewnością stanie się wydarzeniem.
Wasnetsov Jurij Aleksiejewicz był właśnie takim mistrzem swojego rzemiosła.
Książki ilustrowane przez Yu.A.Wasniecow, są rozpoznawalne na pierwszy rzut oka, dorastały na nich miliony sowieckich dzieci. Obrazy w tych książkach mają ogromne znaczenie, nieuchronnie przyciągają uwagę małego czytelnika.
Niewyczerpana fantazja, z którą Jurij Wasnetsowzaprojektowane książki, pozwalają zanurzyć się na oślep w świat dzieciństwa, zapomnieć o troskach i bałaganie świata dorosłych. Obrazy stworzone przez artystę tryskają optymizmem i są pełne afirmującej życie siły. Zwierzęta i ptaki, główni działający bohaterowie baśni, zyskują niesamowitą ekspresję, Jurij Wasniecow nadał im sposób zachowania, ruchy i nawyki, które subtelnie zauważył w rzeczywistości.
Zawsze trafiał do serc swoich młodychczytelnicy i kontemplatorzy, którzy dopiero zaczęli poznawać świat poprzez niekończące się szkice, nieustanne studia nad przyrodą. Baśniowi bohaterowie, którzy dali życie Jurijowi Vasnetsovowi (artyście), na pierwszy rzut oka fałszywe, popularne druki. Ale rysuje dokładnie tak, jak widzą je oczy małego widza. Nie wchodzi w ciąg realistycznych detali i detali, głównym celem artysty jest, aby młody czytelnik poczuł bajeczną naturę postaci.
Wasniecow nigdy nie zajmował się pytaniamipsychologii rozwojowej, nie był też nauczycielem, ale bezbłędnie wyczuł swojego najmniejszego czytelnika i wielbiciela – tego, który wciąż nie potrafi czytać.
Przyszły artysta urodził się 22.03.1900 w północnym mieście Wiatka. Ojciec, dziadek i wujek Wasniecowa byli duchownymi. Yuri został wychowany w surowości. Majątek rodziny był skromny, ale nie żyli w biedzie. W 1917 roku, po rewolucji, rodzina Wasniecowów została wyrzucona z domu katedralnego i doświadczyła znacznych potrzeb. Ojciec Jurija nie chciał zrezygnować z godności, nadal chodził w sutannie.
Jeszcze jako dziecko Jurij samodzielniepomalował ściany pokoi, pieców i okiennic w sąsiednich domach jasnymi rysunkami, na których swoje miejsce znalazły rosyjskie ozdoby, konie, fantastyczne zwierzęta, nieznane ptaki i magiczne kwiaty. Sztukę, która jest tak bogata w swoim ludzie, już doceniał i kochał.
W 1919 Wasniecow Jurij Aleksiejewicz ukończyłPojedyncza szkoła drugiego etapu, aw 1921 opuścił dom na Wiatce i przeniósł się do Piotrogrodu. W tym samym roku został studentem wydziału malarstwa Wyższego Instytutu Techniki Artystycznej. To tutaj zapoznał się z „organicznym” nurtem malarstwa, który później stał się najbliższy jego twórczości.
Po ukończeniu instytutu Vasnetsov YuriAleksiejewicz pracuje jako nauczyciel w szkole artystycznej w Leningradzie. W 1926 artysta ponownie wyjeżdża na studia. Tym razem do Państwowego Instytutu Kultury Artystycznej. Dyrektorem kreatywnym artysty był Kazimierz Malewicz. Obrazy Jurija Wasnetsowa, które otrzymały życie w tym okresie, to „Kompozycja kubistyczna”, „Martwa natura. W pracowni Malewicza „Martwa natura z szachownicą” – niosą ze sobą doskonałą znajomość formy i roli kontrastu.
Vasnetsov Yuri (ilustrator) rozpoczął swojądziałalność, dzięki której w 1928 roku zyskał miliony wielbicieli swojego talentu. Wtedy to Lebiediew W.W., który w tym czasie pracował jako redaktor artystyczny wydawnictwa Detgiz, pozyskał do współpracy młodego ilustratora. Pierwszymi książkami były „Bagno” i „Karabash” V. V. Bianki. To właśnie w tych ilustracjach zrealizowano humor, groteskę i życzliwą ironię Wasniecowa, co było charakterystyczne dla całej jego późniejszej twórczości.
Na zawsze włączone do klasyki sztuki dziecięcej ipóźniejsze ilustracje Wasniecowa. W 1934 r. Wydano „Zamieszanie” K. Czukowskiego, w 1935 r. – „Trzy niedźwiedzie” L. Tołstoja, w 1941 r. – „Teremok” S. Marshaka. Jeszcze później pojawią się „Skradzione słońce”, „Dom kota”, „Pięćdziesiąt świń”, „Koń garbaty”. Książki ukazały się w milionach egzemplarzy i nie zalegały na sklepowych półkach dzięki umiejętnościom pisarskim ich autorów i niewyczerpanej wyobraźni ilustratora. Artysta stworzył swój niepowtarzalny i niepowtarzalny styl artystyczny, który rozpoznajemy do dziś, choćby przelotnie zerkając na ilustrację.
W połowie lat trzydziestych Wasniecow tworzy kilkaobrazy („Martwa natura z kapeluszem i butelką”, „Dama z myszą”), w których wreszcie manifestuje się jako artysta wielkoformatowy, genialnie łączący wyrafinowaną kulturę artystyczną swoich czasów z tradycjami rosyjskiej sztuki ludowej , który tak bardzo kochał. Ale narodziny tych obrazów zbiegły się z początkiem walki z formalizmem, o którą artysta został oskarżony.
Przed wojną Wasniecow pracował dla BolszojTeatr dramatyczny, projektowanie kostiumów i scenografii. W latach wojny Jurij Wasniecow wydał serię kartek z życzeniami. Na jego twórczość w tym okresie duży wpływ miała ideologia tamtych czasów. Już na samym początku wojny artysta zostaje członkiem „Ołówek Walki” – zespołu artystów i poetów, którzy swoją pracą pomogli pokonać wroga. W 1941 r. rodzina Vasnetsov została ewakuowana na tyły w mieście Perm, aw 1943 r. - do miasta Zagorsk. Jego miejscem pracy stał się Instytut Badawczy Zabawek. Jurij Wasniecow pracuje tam jako główny artysta. Wrócił do Leningradu dopiero pod koniec 1945 roku.
Lata powojenne artysta poświęca pejzażom. Najbardziej znane są pejzaże Sosnowa, Estonii i Krymu, szkice Mill Creek.
Ilustrator Jurij Wasniecow nie reklamował swojego życia osobistego, dlatego niewiele o niej wiadomo.
W życiu artysty był jedyny ukochanykobieta. Jurij Wasnetsow poślubił artystę Pinaevę w wieku trzydziestu czterech lat. W 1934 roku przywiózł żonę do rodzinnej Wiatki, a ksiądz Wasniecow poślubił ich w kościele Jana Chrzciciela. Galina Michajłowna dała Vasnetsovowi dwie piękne córki. Elżbieta urodziła się w 1937 roku, a Natalia w 1939 roku. Późne dzieci stały się prawdziwym ujściem dla Jurija Aleksiejewicza. Każde rozstanie z nimi postrzegał jako tragedię i zawsze spieszył się do powrotu do domu, aby być blisko swoich dziewczyn.
Jurij Aleksiejewicz lubił hodować gołębie i był zapalonym rybakiem.
Córki artysty dorastały w atmosferze miłości ipiękna, Elżbieta często wpatrywała się w pracę swojego ojca. Później poszła w jego ślady, a także odnalazła się w sztukach wizualnych. Od 1973 jest członkiem Związku Artystów Plastyków ZSRR.
Nazwisko Vasnetsov słyszy każdy mieszkaniec krajudzięki nie tylko Jurijowi. Jego dalekimi krewnymi byli znani rosyjscy artyści, bracia Wiktor i Apollinary Wasniecow, a także rosyjski folklorysta Aleksander Wasniecow. Jednak Jurij Aleksiejewicz nigdy nie chwalił się sławnymi krewnymi.
Po wojnie artysta otrzymał tytuł Honorowego Artysty RFSRR. W 1966 Jurij Wasniecow otrzymał tytuł Artysty Ludowego RSFSR.
Na początku lat siedemdziesiątych artysta ilustruje dwazbiór rosyjskich opowieści ludowych. Nazywają się „Tęczowy łuk” i „Laduszki”. W tym samym roku, według jego ilustracji, nakręcono film animowany „Terem-Teremok”, który można śmiało przypisać arcydziełom radzieckiej animacji. Za te prace artysta otrzymał Nagrodę Państwową Związku Radzieckiego.
Artysta całe swoje życie poświęcił malarstwu.Jednak jego obrazy z lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych nie przyniosły mu popularności za życia. Najsłynniejsze dzieła tego okresu – „Kwitnąca łąka”, „Martwa natura z wierzbą” – ujrzały światło dopiero po śmierci artysty. Faktem jest, że z powodu oskarżeń o formalizm Jurij Wasniecow wolał nigdzie nie wystawiać tych swoich prac. Właściwie uczynił sztukę swoją tajemną pasją i mógł pokazywać te kreacje najbardziej zaufanym i drogim ludziom. Po zaprezentowaniu jego obrazów szerokiej publiczności na wystawie w 1979 roku stało się jasne, że artysta wykracza daleko poza ilustratora książek. Jest wybitnym malarzem rosyjskim XX wieku.
Artysta zmarł 3 maja 1973 w Leningradzie. Jurij Wasniecow został pochowany na Cmentarzu Teologicznym w Petersburgu, który na długie lata jego życia stał się rodzinnym miastem artysty.
