Lira koła jest wyskubaną struną muzycznąinstrument, który wygląda jak skrzypce. To narzędzie jest również znane jako organistrum lub hardy-hardy. Podczas gry lira musi być trzymana na kolanach, a podczas gry większość strun gra jednocześnie. Popularny od X wieku instrument muzyczny nie jest dziś tak często używany. Ale dzięki niesamowitemu brzmieniu, oryginalnemu projektowi, lira jest nadal pamiętana.
Dźwięk liry na kółkach zapewniapracę większości strun, gdy wibracje powstają w wyniku pocierania ich o koło. Warto zauważyć, że większość strun odpowiada jedynie za monotonne buczenie, a melodię odtwarza się grając jedną lub dwie. Lira na kółkach brzmi potężnie, smutno, monotonnie, trochę nosowo. Aby zmiękczyć dźwięk, struny od dawna są owijane włóknami lnianymi lub wełnianymi. Ważną rolę odgrywa również dokładne centrowanie koła – musi być gładkie i nasmarowane.
Lira trójstrunowa ma głęboką drewnianą lirękorpus w formie ósemki, dwa płaskie pokłady, które mają wygięte muszle. Górną część instrumentu uzupełnia główka z drewnianymi kołkami, która umożliwia strojenie strun. Lira na kółkach ma krótkie pudełko na kołki, które często kończy się zwijaniem. Ponieważ felga lekko wystaje na zewnątrz, ukryta jest pod specjalną osłoną łykową w kształcie łuku.
Na górnym pokładzie znajdują się otworyistnieje mechanizm klawiatury-nakrętka z klawiszami. To z kolei proste drewniane deski z ryzalitami. Kiedy muzyk naciska klawisze, to występy dotykają strun, wydając dźwięki. Występy są przymocowane w taki sposób, że można je przesuwać w różnych kierunkach, wyrównując w ten sposób rząd dźwięku. Korpus instrumentu został zaprojektowany w taki sposób, aby wzmacniać dźwięk strun. Wzmocnienie dźwięku następuje dzięki wibracjom strun wywołanym ruchem koła.
Lira na kółkach to instrument z trzema strunami:
Jeśli przejdzie struna melodycznaprzez wnętrze pudełka, a następnie bourdon - na nim. Wszystkie struny są ustawione tak, aby dotykały obręczy koła. Jest nacierany żywicą przed pracą, aby struny brzmiały gładko i słyszalnie. Równomierność dźwięku zapewnia gładka powierzchnia koła i jego precyzyjne centrowanie. Melodię tworzy się lub odtwarza, naciskając klawisze znajdujące się w bocznych wycięciach pudełka.
Historycznie struny powstawały z żył,chociaż struny metalowe lub nylonowe są dziś coraz bardziej popularne. Aby uzyskać pożądaną barwę i jakość dźwięku, muzycy owinęli struny bawełną lub innym włóknem, a na okładce bourdona powinno być więcej. A jeśli zabraknie waty, to dźwięk będzie albo zbyt przytłumiony, albo zbyt ostry, szczególnie w górnym zakresie.
Nie inaczej jest z lirą na kółkachłatwość użycia. Lyra kładzie się na kolanach, a na ramiona zarzuca pas. Skrzynka tunera powinna znajdować się po lewej stronie i lekko pochylona, a wolne klawisze powinny spadać ze struny. Prawą ręką muzyk równomiernie i powoli obraca koło za uchwyt, naciskając klawisze lewą ręką. W brzmieniu lira przypomina dudę lub gwizdek, ponieważ we wszystkich trzech instrumentach brzmią bębny. Jakość dźwięku zależy przede wszystkim od koła ciernego, które jest precyzyjnie wycentrowane i dobrze nasmarowane. Jeśli muzyk gra w pozycji stojącej, lira jest zawieszona na pasku naramiennym z lekkim pochyleniem w celu rozłożenia ciężaru instrumentu.
Lira na kółkach to instrument muzyczny, któryznany od X wieku. Najczęściej był używany w klasztorach do wykonywania muzyki kościelnej. Do XV wieku instrument ten nie stał się już tak popularny, ale nadal był używany przez włóczęgów, niewidomych, kalekich, którzy spacerowali po ulicach i śpiewali pieśni, bajki przy bezpretensjonalnym brzmieniu liry.
W Rosji ten instrument muzyczny był znanyokoło XVII wieku, a eksperci twierdzą, że pojawił się w naszym kraju z Ukrainy. To tutaj istniały nawet całe szkoły muzyków lirowych, którzy wędrowali od wsi do wsi, grali i zarabiali pieniądze. Liry używano także na weselach, ponieważ brzmiała głośno, a repertuar do niej można było wybrać najbardziej zabawny. Osobliwością liry na kółkach jest to, że produkowano ją w różnych długościach. W niektórych wariacjach konieczne było nawet wspólne granie na nim, ponieważ instrument miał długość do półtora metra.
Cały nauczył się grać na lirze kołowej na Ukrainiezajęcia po 30 osób. Starsi wkroczyli w praktykę, która polegała na odwiedzaniu okolicznych wsi podczas jarmarków i wesel, kiedy zarobione pieniądze przekazywano mentorowi jako czesne. Po maturze muzycy przystąpili do egzaminów.
W latach sowieckich kilkazmiany w lirze kołowej. Zdjęcie pokazuje, że nawet zewnętrznie instrument nieco się zmienił. Dzięki ulepszeniu projektu stał się bardziej oryginalny, było 9 strun i były strojone w małych tercjach. Zamiast drewnianego koła zastosowano plastikową taśmę transmisyjną, dzięki której dźwięk był gładszy. Stopień nacisku na strunę zmieniano za pomocą specjalnego urządzenia, dlatego moc dźwięku instrumentu była inna. Zauważ, że ulepszone próbki liry są nadal używane w orkiestrach ludowych.
W dzisiejszej Rosji napęd na koła jest rzadko używanylira. Instrument muzyczny (na zdjęciu cały jego kolor) pozostał w Państwowej Orkiestrze i Chórze Ludowym Białorusi. Warto zauważyć, że hardy-hardy był również używany wśród rockmanów: grupy Led Zeppelin, In Extremo wybrały ten instrument ze względu na jego niezwykłe brzmienie. Dziś instrument jest praktycznie zapomniany, ale niektóre orkiestry, ze względu na ich niezwykłe brzmienie, pozostawia hardy-gardi jako główną atrakcję ich pracy.
