W Latimere w Pensylwanii 18 lutego1919 r. W rodzinie robotników przybyłych z Ukrainy urodził się syn Władimir. Ojcem przyszłej celebryty jest Ivan Palagnyuk, pochodzący ze wsi Iwan-Zołot w obwodzie tarnopolskim, a jego matka pochodzi z obwodu lwowskiego. Minęły lata, a Władimir Palagnyuk został Jackiem Pelensem. Pod tym nazwiskiem wszedł do historii kina amerykańskiego i światowego.
Kiedy Amerykanie chcą świętować potęgę osobowości iaby wyrazić szacunek dla ścieżki życiowej osoby, mówią: „Ta osoba się stworzyła”. Takie stwierdzenie absolutnie poprawnie charakteryzuje wybitnego amerykańskiego aktora. Jack Palance, biografia nie mniej surowa niż jego wizerunek sceniczny, naprawdę się stworzył. Jego ciężkie życie zaczęło się od kopalni węgla, gdzie zmuszony był iść do pracy, aby pomóc rodzicom związać koniec z końcem. Facetowi z rodziny biednych emigrantów nie było łatwo przetrwać na ulicy wśród rówieśników, więc musiał machać pięściami, by się bronić.
Później metoda ochrony przerodziła się w zawódprofesjonalny boks. Jack Palance jako bokser osiągnął dość wysoki poziom w kategorii ciężkiej. Według niektórych raportów pobił rekord boksu w tym czasie w liczbie ciągłych zwycięstw, z których większość zakończyła się nokautem. W czasie swojej kariery sportowej Palagniuc był znany pod pseudonimem Jack Brazzo. Podczas jednej z walk został poważnie ranny w gardło, w wyniku czego aktor Jack Palance miał ochrypły głos, który później stał się jedną z jego wizytówek.
Kiedy wybuchła II wojna światowa, Jack niepozostał na uboczu i poszedł do służby w lotnictwie USA. Podczas jednego z lotów treningowych jego bombowiec nagle wybuchł. Uciekając przed płomieniami, Jack doznał poważnych poparzeń twarzy, ale nadal zdołał skoczyć ze spadochronem. Przed bohaterem czekały bolesne operacje plastyczne i długie leczenie. Po wyzdrowieniu Jack Palens ponownie wrócił do służby wojskowej. Był wielokrotnie nagradzany za udział w działaniach wojennych, w tym „Purpurowym Sercu”, dlatego po demobilizacji w 1944 r. Powrócił do swojej ojczyzny jako bohater. Jak później sam aktor przypomniał sobie, blizny pozostające na jego twarzy zawsze służyły jako przypomnienie tego okropnego czasu wojny. Jednak w oczach widza dodali męskości tylko do jego wizerunku.
W latach powojennych Jacka Palensa już nie maPowrócił do kariery sportowej i postanowił poświęcić się aktorstwu. Dlatego, korzystając z zalet weterana wojennego, otrzymał doskonałe wykształcenie na Uniwersytecie Stanforda na wydziale aktorskim. Zarabiając na życie, studiując jako prosty pracownik, ochroniarz, a także pracownik restauracji, Palance zawsze starał się poprawić, dlatego był w pełni wykształconym mężczyzną. Biegle władał sześcioma językami: ojczystym językiem angielskim, ukraińskim, rosyjskim, włoskim, francuskim i hiszpańskim.
Debiut Palansa jako aktora odbył się na scenieBroadway w przełomowej inscenizacji klasycznego Tramwaju pragnień. Na początku dostał małą rolę, a postać Stanley Kowalski grał Marlon Brando. Później w tę postać grał Jack Palance. W 1948 roku Jack był zajęty sztukami Temporary Island i All-Night Vigil. Po genialnym działaniu w tych produkcjach zyskuje uznanie krytyków i główną rolę w sztuce Ciemność w południe. Za swoją pracę otrzymał światową nagrodę teatralną „Perspective Actor”. Uznanie krytyków teatralnych pomogło Palance podpisać lukratywny kontrakt z Twentieth Century Fox Studios. Tak rozpoczęła się jego kariera filmowa.
Mimo że Jack był miękki i miłymężczyzna, blizny na twarzy pozostawione po wojnie, a ochrypły głos dodawał mu pewnej brutalności. Dlatego reżyserzy zaoferowali aktorowi większość negatywnych ról. Debiut w kinie to rola znanego bandyty w filmie „Panika na ulicy”. Uznany za aktora w zachodnim gatunku, w którym musiał grać głównie przerażających gangsterów z Dzikiego Zachodu, Palance później żałował, że miał kilka godnych ról w swoim arsenale i musiał grać głównie śmieci. Przeciwnie, widzom podobały się przerażające czarne charaktery, takie jak na przykład wampir hrabia Dracula w filmie Dracula z 1973 roku lub pirat John Silver z filmu Treasure Island z 1999 roku. Palans jest również znany jako dramatyczny aktor dla europejskiej publiczności. W filmie „Cafe Bagdad” pokazał swoje najlepsze umiejętności aktorskie jako ekscentryczny artysta. Ten obraz był całkowicie odmienny od stylu kowbojskiego bohatera Dzikiego Zachodu. Jednym z jego najlepszych dzieł w kinie europejskim jest rola Jeremy'ego Prokosha w filmie „Pogarda” z 1963 roku. W tym dramacie filmowym jego partnerem na planie była wciąż bardzo młoda aktorka Brigitte Bardot.
Laureat Złotego Globu i nagrody Emmy,Pelas był wielokrotnie nominowany do Oscara i otrzymał ją dopiero w 1992 roku za rolę w komedii City Dudes. W sposób surowy, charakterystyczny dla jego wizerunku, grał tam starszego, ale nie mniej przerażającego chłopaka mieszkającego na Dzikim Zachodzie. Jak później przyznał aktor, zawsze chciał zagrać w komediach, więc chętnie podjął się tej roli i świetnie się bawił ze swojego stereotypu na ekranie. Główne dzieła Palance w kinie są uważane za role w filmach Tango i Cash, Young Arrows, Dracula, Games Games, Treasure Island, Cyborg 2: Glass Shadow, Batman, Che. Do ostatniej chwili Jack starał się zachować dobrą formę fizyczną, dlatego na Oscarach spowodował owację na stojąco, gdy w wieku 72 lat ścisnął cztery razy jedną rękę.
Do ostatnich dni Palance kontynuował pracę.Korzystając z okazji, aby zmienić swoją rolę po filmie „City dudes”, zagrał w kilku komediach telewizyjnych. Z przyjemnością brał także udział w koncertach i wydarzeniach organizowanych przez społeczności ukraińskie w USA. Jack uwielbiał kulturę swojego małego kraju, a zwłaszcza ukraińskie pieśni ludowe. Dlatego pomimo chrypki głos chętnie je wykonywał. Pewnego razu w wywiadzie przyznał, że jedno z jego marzeń pozostało niespełnione - taka jest rola Tarasa Bulby. Aktor zmarł w wieku 87 lat 10 listopada 2006 r. W mieście Minnesota w Kalifornii, pozostawiając po sobie bogate dziedzictwo w postaci wspaniałych ról dla wszystkich fanów sztuki filmowej. Krewni aktora wiedzieli, ile znaczy dla niego kreatywność. Dlatego po śmierci Palana zatwierdził stypendium swojego imienia dla aspirujących aktorów na University of Pennsylvania.
