Evgenia Simonova: filmografia i życie osobiste

Urodziła się Evgenia Simonova, aktorka teatralna i filmowaw Leningradzie w 1955 r. w rodzinie naukowca akademika Pawła Wasiljewicza Simonowa, rektora Instytutu Neurofizjologii i Wyższej Aktywności Nerwowej. Matka, Olga Vyazemskaya, uczyła angielskiego. Żenia dorastała w atmosferze pełnego wzajemnego zrozumienia, jej rodzice starali się zaszczepić dziecku miłość do piękna, od czterech lat dziewczynka uczęszczała na dni otwarcia, wystawy sztuki współczesnej, wraz z matką i starszym bratem chodziła do teatru i kina. Przyszła aktorka, jak zaczarowana, śledziła teatralną akcję na scenie, szczerze współczującą bohaterom.

Starszy brat jest znanym prezenterem telewizyjnym, kierownikiem działu literatury w MGIMO Jurij Pawłowicz Wizywski.

Edukacja artystyczna

Zhenya studiował w szkole muzycznej w klasiefortepian i ćwiczony balet. Po ukończeniu szkolnego programu nauczania od razu wstąpiła do Wyższej Szkoły Sztuk Teatralnych imienia Szchukina na kurs Jurija Katina-Jartsewa. Siedemnastoletnia Evgenia Simonova pracowała sumiennie i miała dobrą opinię wśród nauczycieli. Podczas studiów uczniowie szkoły Shchukin z reguły otrzymują zaproszenia od filmowców, którzy filmują przyszłych młodych specjalistów w małych epizodycznych rolach. Otrzymałem taki list i Simonow. W 1973 roku zagrała w filmie aktor i reżyser Leonid Bykov, „Tylko osoby starsze idą na wojnę”, w 1974 roku odegrała rolę w filmie „Wyjazd jest opóźniony”.

Wczesna kariera

Pierwsze miejsce pracy dla początkującej aktorki,po ukończeniu szkoły Schukin stał się Mayakovsky Academic Moscow Theatre. Początek kariery rozwijał się pomyślnie. Evgenia Simonova - utalentowana aktorka, ale bez doświadczenia - próbowała zaprzyjaźnić się ze Swietłaną Nemolyaeva, w której widziała starszego mentora. Inni aktorzy i aktorki byli również życzliwi dla Evgeni, Igor Kostolevsky został przyjacielem i doradcą młodej aktorki.

Pierwszy obraz na scenie

Postać Zarechnaya Nina w sztuce „Mewa” stała się debiutancką rolą Simona. Aktorka doskonale poradziła sobie z trudnym zadaniem, w żywej i przenośnej roli zamożnej córki zamożnego właściciela ziemskiego.

Następnie odbyły się występy z udziałem Simonowej:

• „Love Drink” w reżyserii T. Akhramkova na podstawie twórczości Shefnera. Rola Lotty.
• „Sześć bliskich”, sztuka A. Arbuzova, w reżyserii E. Granitowej-Ławrowskiej, postacią Simonowej jest Anastasia Petrovna Alekhina.
• „Wyznanie Anny”, rola Anny Kareniny.
• „The Life of Klim Samghin” na podstawie twórczości Maxima Gorkiego. Rola Lidii Varravki. Produkcja Andreya Goncharova.
• „Plotka” o Salynsky Athanasius, reż. A. Goncharov. Rola Batyuniny.
• „Spójrz, kto przyszedł!”, Sztuka Vladimira Arro. Postać Alina. Zainscenizowany przez B. Morozowa.
• „Niech żyje królowa, Viva!”, Sztuka Roberta Bolta, wystawiona przez A. Goncharova. Rola Mary Stuart.
• Szaleni Walenci, na podstawie sztuki Lope de Vega. Rola Erifili.
• „Żart filantropa” według opowiadania Arkadego Averchenko. Zainscenizowana przez Tatyana Akhramkova. Simonova grała rolę Jabłonki.
• „Dollhouse”, według Ibsena, rola Nory.
• „Ofiara stulecia”, oparta na sztuce Ostrowskiego, Julii Pawłownej. Reżyseria: Yuri Ioffe.
• „Miejsce dla palących”, sztuka Victora Slavkina, rola Katyi. Zainscenizowany przez N. Volkov.
• „Małżeństwo” Gogola, postać Agafya Tichonowna. Zainscenizowany przez S. Artsibashev.
• „Skuteczność obsesji” - według scenariusza Jacoba Volcheka rola Tanyi. Reżyser Andrei Goncharov.
• „Old-Fashioned Comedy”, sztuka Aleksieja Arbuzowa. Postać She, wystawiona przez V. Portnova.
• „Miesiąc we wsi” - na podstawie pracy I. Turgieniewa, rola Natalii Pietrownej, w reżyserii A. Ogariewa.
• „Walizki”, żydowska saga Hanohi Levina, rola Geni Gelernter. Produkcja Aleksandra Koruczkowa.

Inne teatry

Evgenia Simonova, oprócz swojej głównej pracy wTeatr Majakowski, bierze udział w produkcjach Sovremennika, produkcjach teatru „Kula”, a także A.A. Jabłonka. Szczególnie owocna była dla niej współpraca z Galiną Volchek.

Evgenia Simonova w spektaklach teatru Sovremennik:

• „Pięć nocy” Aleksandra Wołodina w reżyserii A. Ogareva. Rola Tamary.
• „Wrogowie. Historia miłosna”, postać Broder Tom. Sztukę wystawił I. Singer w reżyserii Eugene'a Arie.

Udział aktorki w produkcjach teatru „Kula”:

• 1988, rola Eurydyki w sztuce „Eurydyka” w inscenizacji E. Elanskaya.
• 1983, „Co trzyma świat”, kompozycja do sceny z wierszy M. Aligera, A. Tarkowskiego, F. Villona, ​​B. Okudzavy.
• 1981, „Tam w oddali…” – wystawił V. Shukshin. Evgenia Simonova zagrała rolę Olgi.
• 1981, poetycka kompilacja wierszy Anny Achmatowej, Mariny Cwietajewej, Osipa Mandelstama, Davida Samoilova, Igora Severyanina.

Aktorka Simonova w produkcjach Centralnego Domu Aktora im. Yablochkiny:

• Rok 2014, inscenizacja „Wiek teatru kameralnego”. Monolog Niny Zarechnej, bohaterki „Mewy” Czechowa, w reżyserii P. Tichomirowa.
• Rok 2013, „Leningrad Speaks!”, Simonova jako Olga Bergolts, reżyseria P. Tikhomirov.
• 2011, „Teatr Tairowa”, postać Alisa Koonen, reżyser P Tikhomirov.
• 2010, „Wieczór był nasz… Siedzieliśmy, czytaliśmy poezję…”, sztuka na temat wierszy Igora Severyanina.
• 2009, „Gramy Czechowa”, monolog Niny Zarechnej w wykonaniu Evgenii Simonovej.
• 2009, „Wieczór rodzinny”, Evgenia Simonova, której zdjęcie w ramce na stole jest przedstawiane jako rodzinna pamiątka, prowadzi program. Uczestniczą także Maria Eshpai, Zoya Kaidanovskaya, Andrey Eshpai.
• 2008, „Parada planet”, Evgenia Simonova recytuje wiersze Srebrnego Wieku. W spektaklu grane są mało znane utwory poetyckie z minionych lat.

gra telewizyjna

Osobna lista przedstawia prace Simonovej w telewizji, są to:

• „Dramatyczna maskarada”, wystawiona przez M.Yu. „Maskarada” Lermontowa. Evgenia Simonova zagrała Ninę Arbeninę.
• Spektakl telewizyjny „Lika”, w którym aktorka zagrała główną bohaterkę.
• „Opłacalne miejsce”, produkcja telewizyjna na podstawie sztuki Aleksandra Ostrowskiego, w której Simonova zagrała rolę Polenki.

Lojalność wobec ojczyzny

Evgeniya Simonova, której zdjęcia są wfoyer Teatru Majakowskiego od 1976 roku jest jedną z tych aktorek, na których opiera się repertuar. W każdym przedstawieniu może zagrać dowolną kobiecą rolę. Evgenia Simonova - jej zdjęcie znajdowało się w portfolio prawie każdej radzieckiej uczennicy - jest kochana i czczona przez miliony widzów. Widzowie teatru i kina z niecierpliwością czekają na premiery nowych filmów i spektakli z jej udziałem.

Evgeniya Simonova: filmografia

Nawet podczas studiów w Teatrze ShchukinskySzkoła, przyszła aktorka zaczęła grać w filmach. Pierwszym filmem, który określił jej przyszły los jako aktorki filmowej, było arcydzieło kina radzieckiego „Tylko starzy idą do bitwy”, w którym zagrała pilotkę Maszę Popową.

Filmy z Simonową

W sumie w swojej karierze artystycznej aktorka brała udział w kręceniu sześćdziesięciu filmów i czterech spektakli telewizyjnych:

• „Grown Daughters” (2014), właścicielka teatru.
• "Kapitanowie" (2012), Olga Aleksandrowna.
• „Dwa bilety do Wenecji” (2011), Nina Sergeevna.
• "Elipsa" (2006), Kira Georgievna.
• „Rosyjski ragtime” (1993), Masza.
• „Transmisja na żywo” (1989), Lucy.
• „Dziki wiatr” (1985), Dorinka.
• Dzieci Słońca (1985), Lisa.
• „Nastolatek” (1983), Alfonsina.
• „Transit” (1982), Ałła Glebowna.
• „Balamut” (1978), Walentyna Nikołajewna Romaszowa.
• „Szkolny walc” (1978), Dina Sołowiewa.
• Cud zwykły (1978), Księżniczka.
• „Złota rzeka” (1976), Taisiya Smelkova.
• Afonya (1975), pielęgniarka Katia Snegireva.
• „Lot jest opóźniony” (1974), Elena Dmitrievna Shemeteva.

Lista zawiera tylko kilka filmów zudział aktorki. Evgenia Simonova, której filmografia stale się rozwija dzięki nowym filmom, nadal owocnie pracuje w kinie, występując zarówno w głównych, jak i mniejszych rolach.

Życie osobiste

Ludzie sztuki, mimo swojej zajętości, teżchcą szczęścia rodzinnego. Aktorka Evgenia Simonova, której życie osobiste prawie nigdy nie było omawiane w mediach, dwukrotnie wyszła za mąż. Pierwszy mąż, Alexander Kaidanovsky, jest popularnym aktorem, reżyserem i scenarzystą. Młodzi ludzie spotkali się na planie filmu „Zagubiona wyprawa” w 1974 roku. Rok później pobrali się i mieszkali razem przez pięć lat. W 1980 roku nastąpił rozwód. Z tego małżeństwa została córka Zoya Kaidanovskaya, która obecnie pracuje, podobnie jak jej matka, w Teatrze Majakowskim.

Drugim mężem aktorki jest słynny reżyser AndreiEshpay. Para nadal mieszka razem do dziś. Eshpai adoptował Zoję, która po odejściu Aleksandra Kajdanowskiego została bez ojca. Para miała kolejną córkę, Marię Eshpai. W dzieciństwie dziewczyna odebrała wykształcenie muzyczne, a dziś jest zawodową aktorką i pianistką. Evgenia Simonova, której życie osobiste zakończyło się sukcesem, często zaprasza Marię do wspólnych projektów.