Julia Margaret Cameron, której biografiaopisywany w tym artykule był znanym brytyjskim fotografem XIX wieku. Jej twórczość inspirowała się wcześniej i do dziś ekscytuje. Julia jest uważana za najlepszą malarkę portretową. Jej twórczość przeszła do historii fotografii.
Julia Margaret Cameron urodziła się jedenastegoCzerwiec 1815 w Indiach, w Kalkucie. Matka, Adeline de L'Ethan, była francuską arystokratką, a ojciec James Puttle, angielski urzędnik Kompanii Wschodnioindyjskiej. Julia spędziła całe dzieciństwo w Kalkucie. Wielu nazywało ją „brzydką kaczątką”, chociaż siostry uważano za piękne. Ale nikt nie zaprzeczył, że Julia ma swoje talenty.
Być może grał taki podział pięknapóźniej dużą rolę w jej życiu, kiedy już jako dorosła dama zajęła się fotografią. Julia otrzymała doskonałe wykształcenie we Francji. Ale po śmierci rodziców musiała wrócić do Indii.
Życie Julii Cameron bardzo się potem zmieniłoprzeprowadzka z mężem na wyspę Wight. To była prawdziwa wieś. Nie było balów i szlachetnych rozrywek, do których Julia była przyzwyczajona w Londynie. Poeta Lord Alfred Tennyson uratował ją przed nudą. Dzieci już dorosły, wszystko „rozproszyło się”, a Julię ogarnęła depresja. Córka i zięć, chcąc wyrwać matkę z pokłonu, podarowali jej drogi aparat na 48. urodziny. Życie Julii nabrało nowego znaczenia i kolorów.
Cameron miał kilku nauczycieli, którzypotem była bezlitośnie krytykowana za swój styl. Jednym z fotografów, którym podobały się te zdjęcia, był David Wilkie Winfield. Ale Julia Margaret Cameron chciała znaleźć swój własny styl. Pierwszymi obiektami zdjęć były gospodarstwo domowe - członkowie rodziny, służba i robotnicy z plantacji jej męża. Następnie Julia przedstawiła sąsiadom kreatywność, tworząc z nich modele.
Wielu narzekało, że trudno to znieśćdługie strzelanie. W tym czasie fotografia wciąż się rozwijała, a ekspozycje były ustawione na siedem minut lub dłużej. Ale Julia rozwinęła swój własny styl. Jej prace fotograficzne charakteryzowały się ponurymi pozami, ponurymi cieniami i lekkim rozmyciem.
Julia Margaret Cameron nie tworzyła zwyczajnościportrety i ilustracje o tematyce biblijnej i literackiej. Do każdego pozowania starała się znaleźć specjalne oświetlenie. Pokojówka Julii, Maria Hillier, najbardziej ucierpiała z powodu tak długiego filmowania. Musiała siedzieć spokojnie przez 8 minut. Ale pokojówka w końcu zyskała sławę.
Julia założyła swoje pierwsze studio fotograficzne wpomieszczenia, w których wcześniej hodowano kurczęta. Na laboratorium do wykonania zdjęć przeznaczono szopę na węgiel. Początkowo zdjęcia wyszły bardzo nieudane. Na wielu obrazach widoczne były plamy i pęknięcia. Fotografie szybko wyblakły. Było wiele małżeństw. Ale Julia uparcie kontynuowała poprawę.
Jej pracownia stała się „galerią świętych”.Tworzyła nie tylko dobre zdjęcia, ale praktycznie ikony. Julia robiła zdjęcia nie tylko szlachcie, ale także zwykłym ludziom. Ale te zdjęcia były nieciekawe. Od razu dało się odczuć, że Julia nie włożyła w nie swojej duszy.
Niektórzy fotografowie bezlitośnie krytykowali tę pracę.Camerona. Ale większość uważała, że zdjęcia są świetne. Sama Julia Margaret Cameron opanowała proces robienia zdjęć za pomocą płytek koloidalnych. Cameron ma teraz charakterystyczną funkcję - przycinanie zdjęć wokół postaci i rozmytych zdjęć. Osiągnęła to konkretnie za pomocą miękkiej ostrości.
W rezultacie Julia otrzymała plastyczność,ekspresja uczuć. Swoje prace stylizowała na malarstwo. Usunięto małe niepotrzebne szczegóły wizualne. W efekcie jej współcześni stali się bohaterami prozaicznego świata.
Z biegiem czasu wśród fotografów zaczynało się to coraz częściejbrzmieć jej imię - Julia Margaret Cameron. Jej prace były wystawiane w Londynie, Dublinie, Paryżu i Edynburgu. A w Berlinie Julia otrzymała złoty medal V. Vogla. To fotograf chemiczny, który udoskonalił fotografię kolorową. W 1867 roku na Wystawie Światowej w Paryżu Julia otrzymała najwyższe uznanie.
Była członkiem Angielskiego Klubu Fotograficznego.Kiedy zdjęcia były naprawdę dobre, Julia postanowiła sprzedać swoją pracę dyrektorowi muzeum. Jednocześnie dokładnie rejestrowała każde zdjęcie i sporządzała do niego prawa autorskie. A potem sprzedała swoje prace za duże pieniądze z autorstwem „Julii Margaret Cameron”. Wystawa, zorganizowana przez dyrektora muzeum, była na bieżąco aktualizowana o nowe fotografie.
Współcześni Julii mówili o Julii jakoenergiczna, impulsywna i stanowcza dama, potrafiąca przekonać każdego do zostania modelką. Pozowali jej nawet szanowani urzędnicy ministerstwa z pogrzebaczem w dłoniach, który przedstawiał berło. Julia lubiła występy teatralne. Dlatego krewni i przyjaciele często byli zmuszani do przebierania się w kostiumy różnych postaci.
Julia Margaret Cameron, której zdjęcie jest ww tym artykule, w 1838 roku poślubiła radcę prawnego Charlesa Camerona. Był o dwadzieścia lat starszy od swojej żony. Ale pomimo dużej różnicy wieku to małżeństwo okazało się szczęśliwe. Oboje małżonkowie bardzo lubili sztukę. Julia i Karol mieli sześcioro dzieci.
Camerons przyjaźnili się z wieloma artystami ipisarze. Julia pisała nawet opowiadania i tłumaczyła. Po ślubie para wyjechała na Cejlon. Tam żyli przez pierwsze dziesięć lat małżeństwa. Po rezygnacji Karola rodzina przeniosła się do Anglii i osiedliła w Londynie.
Julia Margaret Cameron, której praceprzetrwała do naszych czasów, przez jedenaście lat fotografii stworzyła ponad 900 prac. Potem on i Charles postanowili wyjechać na Cejlon. Tam mąż Julii miał plantacje kawy i mieszkali ich dwaj synowie. Cameron próbował fotografować na wyspie. Ale nie miał niezbędnych składników do pracy w laboratorium: czystej wody i odczynników.
W rezultacie Julia przestała ćwiczyćfotografia. Zmarła 26 stycznia 1879 r. na wyspie Cejlon. Miała wtedy zaledwie 59 lat. Przyczyna śmierci okazała się niestety powszechna - przeziębienie.
Fotografie Julii były cenione nie tyle za jakość,ile za „duszę”. To ją Cameron zawsze starała się zobaczyć i przekazać w swoich pracach. A aparat w jej rękach był jak pędzel utalentowanego artysty. Julia starała się uchwycić na zdjęciach nie tylko twarze, ale także ich ekspresję. Przekaż uczucia. Prace Julii wyróżniają się szczególną duchowością i romansem.
