Historia miłosna młodej księżniczki i reporterarozwijający się na tle pięknych widoków Rzymu, od dawna stał się klasykiem i zakochał się w widzu. Teraz trudno sobie wyobrazić, że aktorzy filmu „Rzymskie wakacje”, działając jako główni bohaterowie, mogą być inni, a romantyczne wydarzenia mogą mieć miejsce w innym mieście. Ale taka możliwość istniała. Na szczęście szereg okoliczności rozwinęło się w dziwny wzór, a obraz okazał się dokładnie taki, jak fani kina kochali go na zawsze.
В романтической комедии Уильяма Уайлера «Римские Wakacje ”aktorzy Audrey Hepburn i Gregory Peck opowiedzieli widowni fantastyczną historię o miłości księżniczki i prostego reportera. Księżniczka Anna (Hepburn) przybywa do Rzymu na europejską trasę koncertową. Jako przedstawiciel rodziny królewskiej ma obowiązek brać udział w licznych przyjęciach i spotkaniach. Zmęczona oficjalnymi obowiązkami Anna bierze środek uspokajający, ale jej się to nie udaje.
Rzym dba o wyobraźnię księżniczki i przyciągaku przygodom. W tajemnicy wychodzi z ambasady, by samodzielnie zwiedzić miasto. Ale wkrótce pigułki nasenne zaczynają działać, a Anna spotyka amerykańskiego reportera Joe Bradleya (Gregory Peck), próbując spać na ławce w parku. Joe próbuje pomóc dziewczynie wrócić taksówką do domu, ale zamiast jej adresu śpiąca Anna wymawia nazwę starożytnego amfiteatru „Koloseum”.
Krążąc po mieście w daremnych próbachaby znaleźć dom dziewczynki, Joe w końcu zabiera Annę do jej domu, aby mogła się wyspać i wyzdrowieć. Następnego dnia Joe idzie do pracy, zostawiając Annę śpiącą w jej domu. W redakcji, na pierwszej stronie gazety, widzi zdjęcie Anny i zdaje sobie sprawę, że ma w domu prawdziwą księżniczkę, której szuka policja całego miasta. Joe czuje, że ma prawdziwe wrażenie w rękach i może uzyskać ekskluzywny wywiad z księżniczką. Takiej szansy na sławę Joe nie umknie.
Postanawia nic Annie nie mówićfakt, że rozpoznał ją jako księżniczkę i kontynuował komunikację. Anna i Joe rozpoczynają rzymskie wakacje. Aktorzy przyznali później, że podczas kręcenia w Rzymie, tak samo jak ich bohaterowie, zakochali się w starożytnym mieście, choć publiczność podejrzewała, że są między nimi uczucia. Wkrótce młodzi ludzie zakochują się w sobie, ale każda bajka prędzej czy później się kończy.
Księżniczka wraca do ambasady i kontynuujedo swoich obowiązków, a zakochany Joe rezygnuje z zamiaru pisania o wspólnych przygodach, pozostawiając czas spędzony z Anną tylko w swojej pamięci. Przed wyjazdem z Włoch księżniczka Anna wygłasza konferencję prasową i, patrząc w oczy Joe, mówi, że kochała Rzym na zawsze i nigdy go nie zapomni.
Początkowo kierownictwo studia Paramountplanował nakręcić film w Hollywood, ale reżyser William Wyler stanowczo odmówił. Był w Europie, ponieważ obawiał się prześladowań ze strony władz amerykańskich za swoje liberalne stanowisko polityczne i próbował strzelać z dala od Stanów Zjednoczonych. W tym czasie Izba Reprezentantów ds. Badań nad Działaniami Antyamerykańskimi rozpoczęła polowanie na „czerwone czarownice” i każdy sprzeciw budził podejrzenia.
Od tego czasu wybór kręcenia obrazu padł na Rzymstudio „Paramount” ograniczyło budżet filmowców. Ponieważ część ich funduszy została zamrożona we Włoszech, stało się możliwe wykorzystanie ich zgodnie z przeznaczeniem. Co ciekawe, w filmie „Rzymskie wakacje” aktorzy grający główne role nie zostali od razu zaakceptowani.
Reżyser widział Elżbietę jako księżniczkę AnnęTaylor, ale aktorka miała napięty harmonogram i nie była zadowolona z kręcenia w Rzymie. Wtedy postanowiono spróbować aspirującej aktorki Audrey Hepburn, podczas przesłuchania oczarowała reżysera i została zatwierdzona do roli. Cary Grant miał być jej partnerem na planie, ale aktor odmówił, uważając się za zbyt starego, by zagrać historię miłosną z młodą Audrey w filmie „Rzymskie wakacje”.
Mimo to aktorzy spotkali się dziesięć lat później na planie filmu Farce, gdzie Hepburn i Grant wcielili się w kochanków, ale dotychczas Gregory Peck został zatwierdzony do roli Johna.
W filmie kilka scen zostało nakręconych od pierwszego ujęcia.Jednym z najbardziej zapadających w pamięć aktorów i reżysera jest „Mouth of Truth”. Zgodnie z fabułą, bohaterowie musieli sprawdzić szczerość swoich słów, wkładając dłoń do marmurowych ust starożytnej płaskorzeźby zwanej „Usta Prawdy”. Zaradny dziennikarz, wyjmując pędzel z kamiennych ust, schował go pod rękawem kurtki, jakby idol odgryzł go dla kłamstwa. Ale Audrey Hepburn nikt nie zgłosił takiego zwrotu akcji, więc kiedy Gregory Peck naśladował odgryzienie ręki, strach aktorki był prawdziwy, a scena została sfilmowana od pierwszego ujęcia.
Było odwrotnie, na przykład podczas kręcenia scenytam, gdzie księżniczka żegna się z Joe, niedoświadczony Hepburn nie był w stanie wyprodukować wymaganych łez. Reżyser William Wyler skarcił aktorkę za ilość wydanego filmu, a Hepburn wybuchła płaczem, a scena została pomyślnie nakręcona.
Audrey Hepburn za rolę księżnej Anny otrzymałaOscar dla najlepszej aktorki w 1953 roku. Podczas prezentacji odebrała nagrodę od bardzo szanowanego Prezydenta Akademii, Gene'a Hersholta. Otrzymawszy Oscara, Audrey zamiast w policzek pocałowała prezydenta w usta z podniecenia. Zawstydzona aktorka przez kilka minut nie mogła dojść do siebie, będąc w damskiej toalecie. Kiedy była gotowa wyjść do prasy i pozować przed kamerami na schodach centrum teatralnego w Nowym Jorku, Audrey zdała sobie sprawę, że zapomniała o statuetce. Dlatego przed zrobieniem słynnych zdjęć z „Oscarem” aktorka musiała wrócić po niego do damskiej toalety.
Rola księżniczki Anny przyniosła Hepburn na całym świeciepopularność i na zawsze zmieniła jej życie. Kiedy Gregory Peck przyjechał do Włoch na zdjęcia, był przygnębiony niedawnym rozstaniem ze swoją pierwszą żoną Gretą Kukkonen. Ale iskra, która prześlizgnęła się między nim a Audrey podczas pracy nad filmem, uleczyła aktora. Wkrótce poznał i zakochał się w Francuzce imieniem Veronica Passani, pobrali się i zostali razem na całe życie.
