Michaił Wasiljewicz Niestierow urodził się w czasachzmiany w 1862 r. Zniewolenie zostało zniesione, zachodziły zmiany w systemie sądownictwa i wojsku. Pojawiły się pierwsze rewolucyjne organizacje. Wielokrotnie dokonywano zamachów na Aleksandra II, w końcu został zabity. Michaił Niestierow znalazł władzę dwóch innych cesarzy, przeżył kilka rewolucji, pierwszą wojnę światową, wojnę domową, głód i dewastację w Rosji, początek Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, ale mając najwyższą duchowość, stworzył czyste, nieskażone płótna. Bohaterowie jego obrazów szukali Boga i prawdy.
Studiuj i poważna praca
Michaił Niestierow studiował malarstwo w Moskwie i MoskwiePetersburg Jego ulubionym nauczycielem był V.G. Perov. W tym czasie pisał i tworzył prace gatunkowe oraz obrazy o tematyce historycznej związanej z erą sprzed okresu Piotrowego. W tych samych latach wychodzi za mąż. Żona umiera podczas porodu. Ale uchwycił jej wizerunek w swoich dziełach, w tym Oblubienicy Chrystusa.
Młoda kobieta natychmiast zdobywa kruchość, chudasmutek, pokora przed nieuniknionym. Cicha dziewczyna sprawia, że chce zrozumieć, co myśli. Istnieje więc zbiorowy obraz dziewczyny Niestierow. Krajobraz za nim, głęboko liryczny, niepozorny, jest duchowo bliski I. I. Levitanowi.
Pustelnik
Michaił Niestierow napisał swój pierwszy etap pod koniec lat 80. Siwowłosy pustelnik powoli porusza się wzdłuż brzegu rzeki.
Mnich żyje nie tylko zgodnie z prawami natury.Jest pięknie napisany w każdym szczególe: karłowate choinki, zeszłoroczna wciąż sucha trawa i resztki nie stopionego śniegu, spokojna lustrzana rzeka, która w ogóle się nie rusza. Michaił Niestierow przedstawił starca, który żyje zgodnie z prawami roku liturgicznego: od jednego postu i święta do drugiego, wypełniając w ten sposób swoje życie połączeniem się z Panem. Trudno mu iść, ale idzie z modlitwą z jednego świętego miejsca do drugiego. Tak żyje jego dusza i ciało. Od takiej osoby chcemy otrzymać błogosławieństwo i dostrzec choćby odrobinę pokory. Michaił Niestierow wypełnił dzieło dzwoniącą ciszą i nieuniknionym podziwem dla dyskretnego piękna rosyjskiej przyrody.
„Wizja młodości Bartłomieja”
To zdjęcie było pierwszym z serii poświęconej Sergiuszowi z Radoneża.
Zdjęcie jest szarym, ciepłym, jesiennym dniem.Niebo jest wyblakłe, bez przebłysków słońca. W oddali biegnie zielona dolina ze wzgórzem po lewej stronie. Pod nim wije się niewielka rzeka, obok ogrodów warzywnych z kapustą i gajami złoconymi po prawej stronie. A na pierwszym planie jest cienki, wyraźny obraz delikatnego dziecka. Albo marzył, albo tak naprawdę było to spotkanie o zauroczonej naturze ze świętym starszym, który daje mu zarówno nadzieję, jak i pożegnalne słowa na całe życie, pełne służby dla Pana.
Portretowość
Najlepszy autor tekstów Michaił Niestierow jest artystą,który maluje portrety ludzi o głębokiej duchowości. Jest ich dużo. Można tylko przypomnieć portrety Bułhakowa i Florenskiego („Filozofowie” - patrz reprodukcja poniżej), IP Pavlova.
„Dusza ludu”
W przeddzień rewolucji artysta napisze płótno, w którym odzwierciedla poszukiwania Boga.
Wszyscy na tym zdjęciu podążają własną drogą. Ktoś w myślach, ktoś w pośpiechu, ktoś radosny, ale każdy przepełnia jedna myśl: pomyśleć o swojej drodze do Niego na długiej drodze.
Głęboko religijny człowiek Michaił Niestierow malował swoje obrazy nie pędzlem, ale duszą. Dlatego są dla nas żywi, a obojętna osoba nie traci swojego znaczenia.
