Komedia „Biada dowcipu” wkrótce będzie miała 200 latjest ozdobą repertuaru wielu teatrów. Wszyscy pamiętają cytaty Chatsky'ego. I wszyscy wiedzą, kto to napisał. Dyplomata i poeta Griboedov, doradca państwowy. Aby uzyskać pełniejszy opis tej osobowości, należy przypomnieć, że ta wysoce erudycyjna i kompetentna osoba była temperamentem husarii. Wiedział, co to znaczy przestrzegać praw honoru, i mógł go bronić w pojedynku.
A Aleksander Siergiejewicz był najbardziej wykształconyczłowiek swoich czasów, który znał większość języków Europy i Azji. Niesamowite jest swobodne porozumiewanie się, z wyjątkiem języka ojczystego, w języku niemieckim, francuskim, włoskim, angielskim, greckim, tureckim i arabskim. Ponadto służył w wielkiej służbie Rosji jako wirtuoz dyplomaty. Traktat pokojowy, który rozwinął z Persją, dał Rosji 2 chanaty. I w tym sensie, jak twierdzili rówieśnicy, sam Griboedov był wart 20 000 armii. Pomimo hańby nawet cesarz Aleksander Nie mogłem nie zignorować korzyści z wysiłków dyplomaty. Taka była siła jego edukacji i czystego umysłu!
Czy można się dziwić, że temat oświecenia?brzmiało w głównym dziele życia Aleksandra Gribojedowa? Stosunek Chatsky'ego do edukacji jest tezą zgodną z punktem widzenia samego dramatopisarza. Najpierw jednak musimy sobie wyobrazić, jak wyglądała sama Rosja Gribojedowa.
Według słynnego filozofa Bierdiajewa, krajRosja była „ogromnym, ogromnym królestwem chłopskim”, kierowanym przez lokalną szlachtę, „niekulturalną i leniwą”, a także potężnym aparatem biurokratycznym i biurokratycznym. Jednocześnie przy tym wszystkim warstwa ludzi wykształconych i kulturalnych była znikoma. Oto odpowiedź, dlaczego wyrażany przez Chatsky'ego stosunek do edukacji powoduje tak negatywną postawę w społeczeństwie Famusa.
W końcu nawet cesarz Aleksander I, który przybył do…Władze jako prozachodni liberał, w momencie pisania nieśmiertelnej komedii Gribojedowa kierował antyeuropejską opozycją, zbliżył się do religijnego mistycyzmu.
Co zrobić, gdy Famuzyjskie słowa „książki są wszystkiezbierać i spalać „stać się istotą reakcyjnego stanowiska biurokratów i obszarników milcząco popieranych przez cara? Boją się nie tylko remiksu rewolucji francuskiej w swojej ojczyźnie, boją się również, że zostaną zepchnięci na Olimp przez władze rosyjskie.
Dlatego przeraża ich stosunek Chatsky'ego do edukacji: w końcu alfabetyzacja w przyszłości spowoduje zmianę kursu kraju na antypoddaniowy, liberalny.
Aleksander Gribojedow w swojej „wywrotowej” komediito naprawdę dotkliwy problem dla Rosji, który faktycznie wpływa na jej przyszłość. Ponadto na szczególną uwagę zasługuje jego interpretacja właściwego poziomu systemu edukacji.
W 1816 r. w Rosji wśród wojskowychwykształconych szlachciców, powstaje ruch dekabrystów. To są ludzie, którzy w czasie wojny z Napoleonem widzieli liberalne życie Europy, dostrzegli dynamikę rozwoju zachodnich demokracji. Oczekiwali od cesarza Aleksandra I przyjęcia konstytucji i zniesienia pańszczyzny.
Stosunek Chatsky'ego do edukacji w rzeczywistości pokrywa się ze stanowiskiem dekabrystów. Zwróćmy uwagę na odpowiednie frazy głównego bohatera komedii.
Wspomniane wyżej cytaty z Chatsky'ego są ostre i lakoniczne!Co Aleksander Siergiejewicz chciał wyrazić tymi frazami? Pokazuje niespójność obowiązującego wówczas rosyjskiego systemu szkolnictwa szlacheckiego. Po pierwsze, jego ostentacyjny charakter. Często pseudo-gubernatorzy byli nierozpoznawani. Zatrudniając ich, nie było już kontroli nad tym, czego naprawdę mogą nauczyć. Stosunek Chatsky'ego do edukacji i oświecenia, pomimo jego niedawnych wizyt za granicą, jest prorosyjski. Nie uważa za rozsądne na przykład ślepe podążanie za doświadczeniami Niemców. Co więcej, młody człowiek jest pewien, że „mądry i energiczny” wierzący Rosjanie, posiadający instynkt prawdy, potrafią skuteczniej rozwiązywać wiele problemów wewnętrznych niż zachodni doradcy.
Miejscowa szlachta cieszyła się nieograniczoną ilościąwładzę nad niewolnikami-poddanymi, którzy regularnie zarabiają. Pan był albo głupi, wykształcony, albo nie - nie było różnicy. Był bogaty i całkowicie rządził swoimi podwładnymi. Czy ten status zachęcał lokalną szlachtę do poważnego studiowania? Zupełnie nie.
W przeciwieństwie do klasycznych właścicieli ziemskich, szlachtaci w służbie cywilnej byli zmuszeni do posiadania pewnego wykształcenia, choć jego kryteria były, delikatnie mówiąc, niskie. Urzędnikiem jest ten sam Famusov. Powstaje pytanie: ile inteligencji potrzeba do pracy z dokumentami, zgodnie z zasadą „podpisane, więc poza zasięgiem wzroku”? Skalozub to wysoki stopień wojskowy. To właśnie jego wykształcenie i zdolności umysłowe powodują jedynie żal…
Zapał Chatsky'ego do edukacji iedukacja, w której odczuwa się postawę propaństwową, koliduje z bezwładną, prymitywną pozycją Famusowa. Czuje się, że kiedyś został osobiście nauczony (jak trafnie powiedział Puszkin) „jakoś”. Jednak ten moskiewski szlachcic ze przeciętnym majątkiem, nie zawracający sobie głowy czytaniem książek, nie szczędził czasu na puste świeckie formalności. I co typowe, jego wewnętrzny krąg znajomych szlachty i urzędników solidaryzuje się z nim.
Edukacja Chatsky, w przeciwieństwie do Famusova iMolchalin, spełnia standardy „obecnego wieku”. Autor nie wdaje się w szczegóły, ale wspomina, że Aleksandr Andriejewicz również wyszedł poza kordon, żeby „zdobyć trochę rozumu”.
Jednak Aleksander Andriejewicz w swoim drżeniustosunek do edukacji nie jest odosobniony, jak wynika z przeprowadzonej przez czytelników analizy Chatsky'ego, którego punkt widzenia podzielają bohaterowie komedii spoza fabuły. Są to np. wspomniany Skalozub, jego kuzyn, książę Fiodor, botanik i chemik, a także profesorowie Moskiewskiego Instytutu Pedagogicznego „praktykujący schizmy i brak wiary”.
Dlatego nie postrzegamy odejścia Chatsky'ego z domu Famusa jako całkowitego lekceważenia społeczeństwa jego poglądów na edukację.
