Carlo Goldoni to znakomity XVIII-wieczny wenecki librecista i dramaturg. Jedna z uznanych światowych klasyków. W tym artykule porozmawiamy o biografii i twórczości słynnego włoskiego pisarza.
Goldoni urodził się 25 lutego 1707 roku w Wenecji wlekarz rodzinny. Jego rodzice marzyli o legalnej karierze syna, więc siłą wysłali chłopca na studia prawnicze. Jednak Carlo od dzieciństwa został schwytany przez teatr. Kiedy w wieku 14 lat został wysłany na studia filozoficzne, uciekł przed nauczycielami i dołączył do wędrownej trupy teatralnej. Goldoni nie pozostawał długo wśród artystów i po 4 latach wylądował w szkole w Pawii. Ale nie został tu długo, Carlo został wydalony za pisanie satyrycznej sztuki, w której wyśmiewał swoich nauczycieli.
Ostatecznie dzięki staraniom rodziny Carlow 1732 r. udało się uzyskać doktorat i udać się do prawników. Przyszły dramaturg nie był jednak zaangażowany w rzecznictwo i poświęcił więcej czasu na pisanie. W 1738 r. Ukazała się sztuka Momolo cortesan, która zapoczątkowała jego dramatyczne dzieło. Jednak wczesne prace pisarza nie były szczególnie udane.
W 1748 roku Carlo Goldoni, dla którego pracujetym razem był wysoko ceniony, stał się jednym z dramaturgów słynnej włoskiej trupy Medebaka. Wkrótce pisarz wraz z zespołem osiedla się w Wenecji, która z entuzjazmem przyjmuje Goldoniego. Tutaj mieszka do 1762 roku, wciąż doskonaląc swój talent pisarski. Ten okres jest uważany za najbardziej owocny dla Carlo. Tylko w 1750 r. Udaje mu się stworzyć 16 komedii, wśród których znalazły się tak znane, jak „Rodzina antykwariuszy”, „Kawiarnia”, „Kłamca”, „Plotki kobiety”.
W 1756 roku Carlo Goldoni udaje się do innegoi do 1762 roku napisał dla niej 60 kolejnych komedii, między innymi „Karczmarz”, La Villegiatura, Baruffe Chiozzote. Większość sztuk z tego okresu poświęcona jest przedstawieniu życia weneckiego. Dramaturgowi udało się to umiejętnie zrobić i to właśnie te sztuki wciąż można oglądać na scenie.
W 1762 roku Goldoni zdał sobie sprawę, że jest jego własnymwenecka publiczność zaczęła preferować fantastyczne sztuki Gozziego. Nie chcąc, aby jego sława zniknęła, Carlo Goldoni przeprowadza się do Paryża. Przed wyjazdem napisał jedną ze swoich najpiękniejszych komedii - Una della ultime sere del Carnevale. Ta sztuka stała się rodzajem pożegnania z rodzinną Wenecją.
Dramaturg przez następne 30 lat mieszkał w Paryżu.We Francji pisarz kontynuował swoje ulubione rzemiosło. Tu powstała jedna z najlepszych komedii dramatopisarza Le bourru bienfaisant. W Wersalu 6 lutego 1793 roku w wieku 85 lat zmarł Goldoni.
Już na starość napisał swoje wspomnienia, którestał się najjaśniejszym przykładem świata literackiego i teatralnego. W ostatnich latach życia wielki dramaturg żył w potrzebie. Musiał dawać lekcje włoskiego, żeby jakoś wytrzymać. Pomimo tego, że konwencja zaliczyła mu emeryturę, pisarz zmarł, zanim zaczął ją otrzymywać.
Zdjęcie obrazów przedstawiających dramatopisarza ipomnik poświęcony twórcy można zobaczyć w tym artykule. Goldonny jest znanym dramatycznym innowatorem i reformatorem. Włoski teatr przez długi czas reprezentowała jedynie komedia masek oparta na improwizacji. W połowie XVIII wieku był całkowicie przestarzały, ale próby jego urozmaicenia wyraźnie nie wystarczały.
Tylko Goldoni zdołał zmienić stan rzeczy.Dramaturg stopniowo zbliżał się do celu. Jego pierwsza sztuka Momolo cortesan była częściowo scenariuszem. A do 1750 roku Goldoni całkowicie porzucił starą technikę skryptową. Dramaturg nie odważył się jednak całkowicie zapomnieć o komedii improwizacji, więc zostawił najpopularniejsze i najbardziej ukochane maski włoskiej publiczności: Doctor, Pantalone, Brighella, Harlequin, Columbine itd. Jednak wszystkie te obrazy zostały starannie przerobione przez pisarza, a ich postacie się zmieniły.
Satyra Carlo Goldoniego nie była tak surowa jakw klasycznej komedii masek, która również wpłynęła na postaci. Lekarz, wcześniej opisywany jako pijak i gaduł, stał się szanowanym człowiekiem rodzinnym. Brighella, niegdyś oszust i łotr, pojawia się w Goldoni jako właścicielka karczmy lub major domo.
Moralizatorstwocharakter dramatów pisarza w masce Pantalone. Wcześniej bohater był przedstawiany jako złośliwy, zabawny i lubieżny staruszek. Teraz Pantalone został przekształcony i stał się starszym, szanowanym kupcem, nosicielem najlepszych cech burżuazji weneckiej. Staje się rzecznikiem idei demokratycznych, uczy arystokratów. Mówi, że wszyscy ludzie mają takie same prawa.
Burżuazja we Włoszech, propagująca w tamtych latachwśród ludu jej ideały, znalezione w dziełach Goldoniego, są zarówno czułe pouczenie, jak i zachęcające pochwały. Dramaturg aktywnie propagował pogląd, że burżuazja jest wyższa od zdegradowanej szlachty pod względem moralnym i duchowym. Ta orientacja ideologiczna sprawiła, że twórczość pisarza stała się jeszcze bardziej popularna wśród ludności.
Tym samym jest twórcą klasykiWłoski dramat burżuazyjny Carlo Goldoni. Przedstawiona powyżej krótka biografia pisarza świadczy o niezwykłym zaangażowaniu pisarza w jego rzemiosło. Mimo protestów rodziny został dramaturgiem i zasłynął jako innowator. Pan-europejska sława Goldoniego wynika z jego dążenia do realizmu i wiernego przedstawiania życia codziennego, co było rzadkością w jego czasach. To nie przypadek, że Voltaire nazwał dramatopisarza „malarzem przyrody”. Goldoni jest bardzo kochany w domu. We Włoszech, w tym w Wenecji, postawiono dramaturgowi kilka pomników.
