Analizę wiersza Bryusowa lepiej rozpocząć od krótkiej informacji o poecie, zwłaszcza że jest on wybitną osobowością.
Valery Bryusov włamał się do świata wierszy na końcuXIX wieku jako przedstawiciel "młodej", nowej poezji (symboliki), stworzonej przez niego na wzór francuskiej Verlaine, Malarme i Rimbaud. Ale nie tylko symbolika zainteresowana w tym czasie młodym poetą. W jakiś sposób zaintrygował publiczność swoim skandalicznym monostichem o bladych stopach, stwierdzając tym samym prawo artysty do nieograniczonej wolności twórczej.
Na szczęście miłośnicy poezji, Bryusov nieograniczył się do eksperymentów: rozwinął swój talent poetycki, wypełniając swoje prace historycznymi wydarzeniami i obrazami z własnego życia. Często bohaterowie swoich wierszy, stworzył silne osobowości, postacie historii lub mity, będąc pod wpływem filozofii Nietzschego. Pojawienie się coraz to nowych kolekcji było ilustracją tego, jak poetyckie mistrzostwo Bryusowa rosło i umacniało się.
Ale poeta ponad wszystko cenił wolność. W jego wczesnym wierszu „Kreatywność” nie ma konkretnego bohatera, a raczej jest on kontemplatorem. A jego oczami czytelnik widzi, co się dzieje.
Ale analiza wiersza Bryusowa „Kreatywność”, jaki każdą inną pracę musisz rozpocząć od wskazania dnia i roku jej powstania. Powstał 1 marca 1895 roku i znalazł się w zbiorze „młodych” wierszy „Arcydzieła”.
Analiza wiersza Bryusowa po raz kolejny potwierdza główną ideę autora, że artysta ma swobodę wyboru tematu, a nawet mistyczny proces tworzenia może się nim stać.
Fakt, że dzieło należy do symboliki,dużo mówi. Na przykład słownictwo, którym autorka przedstawia dziwne, niezwykłe obrazy: łatanie ostrzy (liście rozłożone w formie piątków), jak fioletowe fantazyjne dłonie na emaliowanej ścianie, rysuje nie linie, ale dźwięki, nie przerywając „dźwięcznej ciszy”.
Czytelnikowi przedstawiono dziwną fantastycznośćświat: znikąd pojawiają się przezroczyste altany („kioski”), „niestworzone” stworzenia, świecące w świetle dwóch księżyców, a raczej lazurowego księżyca i „nagiego” (bez chmur) miesiąca. A cały ten proces owiany jest tajemnicami i marzeniami.
Analiza wiersza Bryusowa ujawniła użycietak wyraziste środki jak malowanie kolorami i malowanie dźwiękiem. Tekst wydaje się zawierać kolory fioletowe i lazurowe, az jakiegoś powodu emaliowana ściana kojarzy się z bielą, choć najwyraźniej oznaczało to jakość jej powierzchni - gładkość. Senność często powtarzających się „l”, „r”, „m” i „n” ma na celu wywołanie poczucia powolności, płynności ruchów, tak jakby wszystko działo się pod wodą. Muzyka tego wiersza jest hipnotyzująca!
Kompozycyjnie zbudowany jest w oryginalny sposób:ostatnia linia czterowierszu staje się drugą w następnych czterech wierszach. Analiza wiersza Bryusowa pokazuje, że powtarzające się wersety przeplatają się ze sobą, tworząc ciągły strumień fantastycznej świadomości i uczuć.
Rozwija się wiersz Bryusowa „Kreatywność”powoli, jakby chciał powiedzieć, że nic nie jest tworzone od razu, nigdy niczego nie można wiedzieć na pewno. Obrazy są chwiejne, niewyraźne, liryczny bohater stopniowo je odgaduje. Może ten bolesny proces poszukiwania esencji nazywa się „udręką twórczości”?
Wszystkie wiersze Bryusowa poświęcone temu procesowitwórczość łączy jedna główna idea: kreatywność jest nieskończona i wolna, nie można jej pojąć, boi się jasności i głośności. Gdy tylko iluzoryczny obraz pojawi się w jasnym świetle pod okiem dociekliwego krytyka, natychmiast się rozpada, nie dając możliwości dokładnego i dokładnego zbadania go. Taka jest jego przewiewna i delikatna natura!
