Ten film ma tylko 81minut, położył podwaliny pod całą masę filmowych adaptacji dzieł Anatolija Rybakowa o Seryozha Krasheninnikov. Po prawie dwudziestu latach ukazało się kilka kolejnych historii, ale pierwszą była ta konkretna taśma - "Przygody Krosha". Aktorzy, którzy w nim wystąpili, nie byli profesjonalistami. Ale to nie przeszkodziło im całkowicie poddać się procesowi filmowania. Wynik był przytłaczający.
Kiedy masz dopiero (lub już) szesnaście lat, a tyuczysz się w dziewiątej klasie, wydaje się, że jesteś już całkiem dorosły, możesz dużo zrobić i wszystko wiedzieć, dobrze lub prawie wszystko. W filmie „Przygody Krosha”, którego aktorzy zostali bardzo starannie wybrani przez reżysera Henrikha Oganisyana, po zakończeniu roku szkolnego uczniowie jednej z moskiewskich szkół wyjeżdżają na letnie praktyki w dużej zajezdni samochodowej. To tutaj miała miejsce ich znajomość z tą stroną życia, która przed tymi wydarzeniami była przez nich postrzegana jako jasna, zrozumiała i dostępna.
Minęło bardzo mało czasu, a okazało się, żeW rozległym świecie dorosłych na tronie zasiadają zupełnie inne prawa, które czasami są więcej niż surowe. I nie wszyscy faceci są gotowi do testu wytrzymałościowego ...
Aktorzy filmu „Przygody Krosha”, grajądzieci w wieku szkolnym, zgodnie ze scenariuszem, bardzo szybko przyzwyczajają się do nowych dla nich zasad organizowania prostej pracy mechanika. Wybrali dostawcę w swoim zespole, po czym wszyscy zaczęli rozumieć, że praktyka jest dla niego w jakiś sposób przydatna.
I tylko jeden facet z pomocą humanitarnąumiejętnościami i nie promieniującym najmniejszym zainteresowaniem technologią, wyraźnie wyróżnia się na tle tak przyjaznego i wesołego zespołu. Nazywa się Seryozha Krasheninnikov, a jego przyjaciele i koledzy z klasy nazywają go po prostu Krosh.
Ta praktyka mogła pójść dokładnie w ten sam sposób, cow zeszłym roku i tak jak praktyka poszłaby latem, gdyby nie… Na zajezdni zdarza się sytuacja awaryjna: najpierw z magazynu zniknął zupełnie nowy amortyzator, a potem cały samochód. Sprytny i spostrzegawczy Krosh postanowił przejąć funkcje detektywa...
Pod koniec lat 50. - początek lat 60. XX wieku, jak wzarówno w gatunku literackim, jak iw przemyśle filmowym zauważalny był wzrost zainteresowania dziełami opowiadającymi o współczesnej młodzieży. Film "Przygody Krosha", aktorzy którzy byli w dość młodym wieku (dlaz wyjątkiem kilku starszych postaci), po prostu dopasował swój czas. To on został zauważony wśród wielu innych, dość interesujących prac na ten temat. Ale film, oparty na opowiadaniu Rybakowa, „Przygody Krosha”, wyróżnia się. Aktorzy i odgrywane przez nich role niezmiennie wzbudzały sympatię publiczności.
Ten obraz jest bardzo jasny i miły.Jest całkowicie przesiąknięty duchem lat sześćdziesiątych i opowiada o nastolatkach wchodzących w dorosłość. Wszyscy faceci są bardzo różni, ale bez wątpienia wszyscy wywołują u publiczności najszczersze, autentyczne uczucie współczucia. A przede wszystkim dotyczy to głównego bohatera - Krosha.
Henrikh Hovhannisyan długo zastanawiał się, kogo zaprosić?główną rolę w jego filmie. Jego wybór padł na syna jego żony - Nikołaja Tomaszewskiego. W tym czasie młody człowiek nie miał żadnego doświadczenia w pracy na planie, ale znakomicie zagrał oferowaną mu rolę. Chudy i bardzo aktywny facet w wykonaniu Nikołaja w pełni odpowiadał duchowi książki. Jest wesoły, o jasnym i płonącym spojrzeniu, ale jednocześnie krytyczny. Taki Krosh był uosobieniem młodszego pokolenia tamtego okresu. Facet, który wierzył w szczęśliwą przyszłość swojego kraju.
Ten film to „Przygody Krosha”, którego aktorzybardzo trafnie wpasował się w ich role – kilka lat później został nieco przyćmiony innym filmem o tym samym bohaterze, ale nakręconym przez innego reżysera. A nowy Krosh grał w duchu lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku.
Tak więc film „Przygody Krosha”. Aktorzy i odgrywane przez nich role były interesujące nie tylko na pierwszy rzut oka.
Na obrazie z 1961 r. jeden z najbardziej uderzającychpostaciami (i być może najbardziej uderzającymi) był kolega z klasy Serezha - Vadim. Zagrał go młody jeszcze wtedy Nikita Michałkow. I grał bardzo subtelnie, naturalnie i łatwo, jakby wyświadczał przysługę. Młodemu aktorowi, który nie ma wystarczającego doświadczenia, udało się stworzyć wizerunek wyrachowanego, biznesowego, a nawet chytrego nastolatka poza jego wiek. Ale jednocześnie jego Vadim był cholernie czarujący. Już wtedy w sposobie gry, obracaniu głowy, ruchach rąk można było zauważyć te szczególne nuty i intonacje, które są nieodłączne tylko u Michałkowa.
Kolejny ulubiony przez publiczność został nakręcony w tym filmie.aktor i utalentowany komik - młody Savely Kramarov. Miał małą, ale charakterystyczną dla niego rolę kierowcy Ivashkina, której aktor nie mógł nie rozbawić publiczności, wywołując u niej szerokie, szczere uśmiechy.
Nikołaj Parfenow zagrał dyrektora zajezdni samochodowej, doświadczonego lidera, oraz Władimira Kashpura, miłego i rozsądnego kierowcę Zujewa.
Film ten wciąż interesuje widzów, mimo że brakuje mu sztywności i dynamizmu współczesnego kina. Ale to właśnie wyróżnia zdjęcia z lat sześćdziesiątych...
