Dla wielu filmów opisujących wielki wyczynNaród radziecki, współczesny widz zna piosenkę „Holy War”. Melodia uchwycona natychmiast, od pierwszych nut z patriotycznym impulsem. Wykonuje ją potężny chór, jednym głosem, aby jej nie zaśpiewać.
Przez wiele lat uważano, że autor piosenki -słynny radziecki kompozytor Lebiediew-Kumach, który skomponował go dosłownie na jednym posiedzeniu tuż po wybuchu wojny, być może nawet 22 czerwca 1941 r. Miał wiele piosenek, w tym bardzo dobre. „Nie znam innego takiego kraju”, „Jeśli wojna będzie jutro”, a inne podobne dzieła gloryfikowały przede wszystkim sowiecki system kolektywny, ale nie było tak wspaniałego hymnu dla rosyjskiego patriotyzmu jak „Święta wojna”.
W tamtych czasach była wzmianka o świętościkuszący. Kiedy Hitler Niemcy zaatakowali, słowo to zaczęło być ponownie używane, zwłaszcza po zapożyczeniu stalinowskich „braci i sióstr” ze słownictwa kościelno-seminaryjnego, ale stało się to później, 3 lipca.
Przywołuje także wzmianka o „przeklętej hordie”skojarzenie z jedną z „głębokich legend starożytności”. Słuchacz mimowolnie odnosi wrażenie, że wiersze te zostały napisane nie przez laureata Nagrody Stalina i wybitnego członka Związku Pisarzy ZSRR, ale przez oficera Białej Gwardii, który nie został ukończony przez bolszewików, to boleśnie duża część oryginalnego rosyjskiego. Dla Sowietów nie ma nawet miejsca.
Przedwojenna propaganda bardziej podkreślałainternacjonalizm niż patriotyzm. Uznano za normalne, że chcą opuścić ojczyznę, aby dać ziemię nieznanym chłopom z Grenady, nawet nie pytając, czy chcą takiego prezentu.
Rozwiązanie nieoczekiwanego i niemal natychmiastowegoprzekształcenie komunistycznego Lebiediewa-Kumacha w rosyjskiego patriotę jest proste. Faktem jest, że tekst nie należy do niego. „Święta wojna” została napisana podczas pierwszej wojny światowej. Prawdziwym autorem jest Alexander Adolfovich Bode, nauczyciel gimnazjum z Rybinska. Melodia w rzeczywistości jest również przez niego skomponowana.
Musimy złożyć hołd V.V.Lebiediew-Kumach: słowa piosenki „Holy War” uległy pewnej politycznie podtrzymanej korekcie. „Krzyżacka ciemna siła” stała się faszystą. To oczywiście nie jest całkowicie poprawne, ponieważ faszyzm jest fenomenem włoskim, w Niemczech był nazizm. Zaatakowali nas nie czarne koszule Mussoliniego, ale Niemcy. Ale tak się złożyło, że członkowie NSDAP, czyli Niemieckiej Narodowej Socjalistycznej Partii Robotniczej, nazywani są w naszym kraju faszystami. Nie o to chodzi.
Tekst zmieniano pospiesznie, robiono to przez cały czaswidoczność, naprawdę z dnia na dzień. Piosenka „Holy War” okazała się najbardziej odpowiednia i została wydobyta gdzieś w szafie lub szufladzie biurka, gdzie zbierała kurz przez cztery lata. Nauczyciel starego, wciąż królewskiego hartowania posłał swoje dzieło czcigodnemu twórcy piosenek w nadziei, że mu się spodoba. Fakt, że dzieło zostanie zawłaszczone, prawdopodobnie nawet nie mógł sobie wyobrazić, że intelektualista zakłada a priori przyzwoitość charakterystyczną dla rosyjskich artystów. Aleksander Adolfowicz Bode pomylił się dwukrotnie.
„Świętej wojny” Lebiediew-Kumach nie lubił,Wniosek ten sugeruje się na podstawie, że piosenka leżała w latach 1937–1941 w archiwum radzieckiego poety. To prawda, że przypadek wprowadzenia go do świata Bożego pojawił się dopiero po 22 czerwca.
Drugi błąd jest widoczny gołym okiem.Przypisywanie cudzej pracy jest haniebne, ale całkiem akceptowalne, zgodnie z koncepcjami wielu postaci sztuki radzieckiej. Ale Aleksander Adolfowicz uważał Wasilija Iwanowicza za wielkiego poetę ...
