Jewgienij Iwanowicz Nosow - radziecki rosyjskipisarz. Dziś prace Jewgienija Nosowa dla dzieci są uwzględnione w szkolnym programie nauczania. Chociaż nie pisał specjalnie dla nich. Jednak dzięki zrozumiałemu i prostemu językowi wszystkie jego opowieści i historie są łatwe do odczytania zarówno dla dorosłych, jak i dzieci. Autorem wielu znanych prac był Jewgienij Nosow. Jego biografia, można powiedzieć, jest bardzo złożona i heroiczna. Nie należy go jednak mylić z jego imiennikiem i pisarzem dla dzieci Nikołajem Nikołajewiczem Nosowem, znanym z prac nad Dunnem.
Jewgienij Iwanowicz Nosow urodził się 15 stycznia 1925 rlata w regionie kurskim we wsi Tolmachevo. Ta wioska znajdowała się niedaleko rzeki Tuskari, kanałów Seim, zawierała dzwon i park lipy. Nosov całe dzieciństwo spędził w domu dziadka w dużej rodzinie chłopskiej. Jego ojciec był dziedzicznym rzemieślnikiem i przez większość życia pracował jako mechanik w zakładzie mechanicznym w Kursku.
W 1933 roku Eugene poszedł na studia do Kurskaliceum, jednak ukończył tam tylko 8 klas, od początku wojny. Gdy tylko Niemcy zajęli miasto, on i jego matka oraz młodsza siostra przeprowadzili się ponownie do Tolmachevo do babci.
Jesienią 1943 r. Jewgienij Nosow został bojownikiemArmia Czerwona. Półtora roku walczył na czele w baterii artyleryjskiej, która zniszczyła wiele wrogich czołgów i innego sprzętu wojskowego. Ścieżka bojowa tego dzielnego obrońcy przebiegała przez Briańsk, Mińsk, Mohylew, Bobrujsk, Warszawa. Szeregowy Nosow otrzymał wiele honorowych odznaczeń wojskowych i medali.
Już pod koniec zimy, tuż przed zwycięstwem, Nosov został ranny w pobliżu Królewca. Wielkie zwycięstwo spotkał już w szpitalu w Serpukhovie. W czerwcu 1945 r. Został zdemobilizowany z powodu niepełnosprawności.
Ale radość ze spotkań z krewnymi została zastąpiona ciężkąpowojenne dewastacje i głód. Ojciec Eugene'a był na wojnie i stracił zdolność do pracy, więc nie było łatwo zdobyć fundusze dla rodziny. Evgeny Nosov nadrobił stracony czas i zdał wszystkie egzaminy szkolne w ciągu jednego roku. Podążając za przyszłą żoną, która ukończyła Wyższą Szkołę Handlu Radzieckiego, kierują się w stronę kazachskiego miasta Taldy-Kurgan.
To tam miał szczęściejedna lokalna gazeta Semerichenskaya Pravda potrzebowała projektanta graficznego i mając talent do rysowania dostała pracę. Rok później ożenił się. A potem spadły na niego obowiązki specjalnego korespondenta i zaczął podróżować do różnych miast w podróży służbowej i pisać artykuły na temat przemysłu, handlu i transportu.
W 1951 r. Jewgienij Nosow wrócił do Kurska. Jego biografia stąd zaczyna nową rundę, zostaje pracownikiem gazety „Młoda Gwardia” i szefem działu życia młodzieży i życia Komsomola.
W 1957 roku zaczął poważnie się angażowaćdzieła literackie. Ale do tej pracy potrzebował więcej wolnego czasu, ponownie wrócił na stanowisko artysty-projektanta. I zaczyna pisać opowiadania, które poszły do druku. Teraz Jewgienij Nosow jest pisarzem, aw 1958 roku wydał swoją pierwszą kolekcję „Na szlaku wędkarskim”. Następnie stowarzyszenie literackie Kursk postanowiło wysłać go do Leningradu na Seminarium Wszechrosyjskie, gdzie przywódcy grupy pod przewodnictwem Wsiewołoda Rozhdestvenskiego bardzo docenili młodego pisarza prozy i jego twórczość, dlatego polecono go Związkowi Pisarzy ZSRR.
Na koniec wyższych kursów literackich kropkaktóry trwał od 1961 do 1963 roku, Jewgienij Nosow jest już zawodowo zaangażowany w pisanie. Prace Jewgienija Nosowa są uzupełniane takimi utworami, jak: „Gdzie budzi się słońce”, „Brzeg”, „Na otwartym polu za wioską”, „Most”, „Kostrzewa łąkowa robi hałas”, „Czerwone wino zwycięstwa”, „Moja Chomolungma”, „Nosiciele hełmu Usvyatsky” ”,„ Wybrane prace ”w 2 tomach i wielu innych.
Rozważono literacką krytykę Jewgienija Nosowastolarz Ale prawdziwi wielbiciele jego literatury znaleźli w jego dziełach nie tylko opis życia i natury chłopskiej, ale także filozoficzne rozumienie procesu człowieka i roli Ojczyzny w ich życiu.
Doświadczenie i umiejętności, a także zakres jego zainteresowańbardzo naturalny, bogaty i różnorodny. Maluje artystycznie łatwo i swobodnie zarówno wiejskie, jak i miejskie życie fabryczne, a także bardzo realistycznie opisuje wycofanie się wojska w 1941 r. Oraz sposób, w jaki cały naród rosyjski wstąpił do Wielkiej Wojny Ojczyźnianej.
W swojej historii Nosowski hełm hełmu Nosow bardzo silnie opisuje dotkliwość wojny i faszystowską inwazję, która spadła na cały naród radziecki wraz z jego ludźmi, starcami, kobietami i dziećmi.
Zastanawia się, dlaczego naród tak długo o tym pamięta.wojna, ale ponieważ wróg był boleśnie podstępny i bezlitosny, a to bardzo silnie wpłynęło na masową świadomość. Epicka panorama na końcu opowieści budzi ducha, gdy chmury na niebie unoszą się nad wioskami, a kolumny zmobilizowanych przesuwają się do miejsca zbiórki. „Usvyatsky, stavsky, Nikolsky, farma, mężczyźni idą!” I nie ma końca tym kolumnom, więc Rosja zbuntowała się, więc Rosjanie idą w obronie swojej ojczyzny, swoich krewnych i przyjaciół.
Za książkę „Noisy łąka kostrzewa” w 1975 rokuJewgienij Nosow otrzymał Nagrodę Państwową RSFSR im. M. Gorky. Za opowiadania w 1996 roku otrzymał Międzynarodową Nagrodę Literacką. M. Szołochow, w 2001 roku - nagroda dla nich. A. Sołżenicyna.
W 1990 r. Wprowadzono Jewgienija Iwanowicza Nosowado tytułu Bohatera Socjalistycznej Pracy. W 1984 i 1990 r. Otrzymał Order Lenina, w 1975 r. Order Czerwonego Sztandaru Pracy, aw 1971 r. Otrzymał Odznakę Honorową.
W ten sposób Nosov Evgeny przeżył swoje trudne życie.Iwanowicz. Jego biografia jest podobna do biografii wielu wybitnych ludzi tamtych czasów, którzy wiedzieli, co to była wojna i ile niewinnych żyć, aby ocaleni mogli spokojnie żyć i pracować w swojej ojczyźnie. Wiedzieli to wszystko z pierwszej ręki i dlatego w pełni wykorzystali swoją szansę na życie.
Jewgienij Nosow, którego biografia jest takanasycony, był jednym z najbardziej szanowanych pisarzy w Związku Radzieckim. Albo jest surowy i ponury, spogląda na wszystkich spod czaru (dało się odczuć wspomnienia wojny i ran na linii frontu), a potem jest miły i serdeczny. I wypełnia dusze krewnych i przyjaciół. Ale stał się najbardziej niesamowity, kiedy coś powiedział i po prostu oczarował publiczność. W życiu zawsze był inny pisarz Jewgienij Nosow. Biografia jego życia została przerwana w 2002 roku w wieku 77 lat.
