Gitara jest jednym z najbardziej znanych i jednocześnie nieprzewidywalnych instrumentów zdolnych do dotykania najbardziej zmysłowych strun duszy. Ale sama gitara też je posiada.
Niewiele osób zwraca uwagę na nazwę napisówgitarze, uważając to za zupełnie niepotrzebne. Ale często wykonanie dowolnej kompozycji zależy od ustawienia. Dowolny dysonans powoduje asocjacyjne odrzucenie kompozycji jako całości. Ale w tym materiale nacisk zostanie położony na ustawienie instrumentu i jego wykorzystanie dla początkujących muzyków.
Ogólnie rzecz biorąc, klasyk jest uważany za 6-strunową gitarę. Można jednak przywołać wiele przykładów wielkich kompozytorów, którzy preferowali siedem (przynajmniej Vysotsky) do sześciu strun.
Jednak zgodnie z teorią muzyczną i solfege,nazwy strun wcale się nie różnią. W oparciu o zasady ustalone przez ogólną teorię muzyki, nuty, na których zbudowany jest dowolny instrument, mają swoje nazwy i skróty w postaci symboli łacińskich i interpretacji językowych. W naszym przypadku jest to:
Znaki alterna- tywne (ostrza, płaskowniki, bekary lub ich podwójne wersje) są odpowiednio stosowane. Ale tylko 6 strun.
Struna na gitarze w górnej części szyi pasujebrzmi od pierwszego dołka w trzech oktawach. W związku z tym zarówno pierwsza, jak i szósta są, jak to bywa, dominujące, ale tylko w odniesieniu do instrumentu z 6 strunami (główna kolejność jest mniejsza, mniejsza).
Dość często wielu początkujących gitarzystów,technicy, którzy próbują zrozumieć podstawy, natychmiast stają przed problemem strojenia, nie wiedząc, który ciąg odpowiada określonemu symbolowi w oznaczeniu lub dźwięku.
Jeśli przejdziesz przez brutalną siłę, sekwencyjnie od szóstej struny do pierwszej, będzie wyglądać jak "mi la la gol si mi". A powyższa sekwencja jest odwrotna.
Taka sekwencja nie ciągnie płaskiej sekwencji, ponieważ powinna wyglądać jak "si-mi-la-re-sol-do-fa". Jednakże jesteśmy oderwani od tematu.
Nazwa struny, jak już jest jasne, jest standardem dla każdego instrumentu. Jeśli chodzi o tuning gitarowy (6-strunowy), robi się to po prostu.
Istnieje kilka sposobów, z których początkującyunison z otwartym sznurkiem pod szyją, ten zaciśnięty na piątym progu, pasuje do muzyka. Wszystkie łańcuchy, z wyjątkiem trzeciego, są budowane zgodnie z tą zasadą. Możesz użyć efektu flageolette na różnych progach (struny wibrują między sobą) lub możesz włączyć efekt zniekształceń, który doda napęd i zwiększy wibracje. Oznacza to, że konieczne będzie odtworzenie ciągów, dopóki dźwięk nie zbierze się. Profesjonalne gitary elektryczne mają w tym celu specjalne urządzenie do miksowania).
Nuta "la" dla wielu początkujących gitarzystów, z reguły, jest związana z akordem, który jest drugim w prostocie stosowanym do techniki gitarowej.
Składa się on tylko z trzech palców: dwóch na drugim progu (czwarty i trzeci łańcuch) i drugiego na drugim progu na pierwszym progu. Uwaga "la" w tym przypadku jest tonikiem.
Ale najprostszy akord jest nadalE-moll. Tylko dwa struny - piąty i czwarty na drugim progu. Główny akord w wyrażeniu "mi" oznacza mocowanie trzeciej struny na drugim progu, a główny akord z tonikiem "la" jest jeszcze prostszy - trzy palce na drugim progu (drugi, trzeci i czwarty ciąg).
Choć nazwa strun gitarowych już nie powoduje nieporozumień, warto zwrócić uwagę na technikę zwaną barre (chwytając palec wskazujący całego progu).
Można zbudować dowolny standardowy akordużywając tej techniki. W rzeczywistości, te same najprostsze aplikacje, wspomniane powyżej, mogą być zastosowane do tej sprawy, ale tylko w roli barre próg pojawia się w pobliżu przekładni młoteczkowej na głowie szyi.
Nazwa strun na gitarze jest często podkreślana.Niektóre postacie, chociaż nie są bezpośrednio reklamowane. Na przykład w wersji standardowej wskazane są tryby trzeci, piąty, siódmy i dwunasty (czasami dziewiąty). Wielu znanych gitarzystów może spotkać różne rodzaje znaków, w tym czaszki lub coś innego. Takie gitary robione są na zamówienie.
Gra na dowolnym instrumencie jest wystarczająco trudnaczy to brutalna siła, bitwa, uderzanie, przesuwanie itp. Wraz z pojawieniem się "gadżetów" technika osiągnęła nowy poziom. Tylko Jimi Hendrix jest coś wart ... A dzisiejsi gitarzyści demonstrują takie cuda techniki, że po prostu nie pasują do mojej głowy.
Sam Steve Vai, Marty Friedmann lub Kirk Hammet -to jedyne nasze czasy. A przy okazji, mimo że znają klasyczną szkołę, nie zawsze używają jej w swoich improwizacjach. Na przykład Friedman ma skłonność do gry z quintolią lub dziewięcioma nutami na jednym przejściu. A technika jest inna dla wszystkich. Ale jeśli ustawisz cel, nic nie jest niemożliwe. Może współczesny czytelnik stanie się w przyszłości świetnym gitarzystą, kto wie?
