Ostatnio musical „Singing underdeszcz ”. Co on ma wspólnego z aktorem Nikołajem Batałowem? Najbardziej bezpośredni, ponieważ opowiada o artystach niemych, którzy ciężko pracują w „gadającym filmie”. Co więcej, jeśli jeden z głównych bohaterów amerykańskiego musicalu cierpi na fiasko i nazywa się go przesadnym, artysta Nikołaj Batałow z honorem pokonał ten test i zagrał w pierwszym sowieckim obrazie dźwiękowym. Niestety, dziś tylko nieliczni pamiętają o tym utalentowanym artyście, który zmarł wcześnie, a zdecydowana większość widzów nic nie wie o jego życiu i twórczości.
Kim jest Nikołaj Batałow?Jego biografia to historia utalentowanej osoby, która żyła i pracowała podczas walki z podstępną chorobą. Urodził się w Moskwie w 1899 roku. Jego rodzice byli chłopami z prowincji Jarosławia, którzy przybyli do stolicy w poszukiwaniu lepszego życia. Wysłali do nich syna do School of Commerce. Aleksander Pierwszy. Pod koniec studiów, w wieku 16 lat, Mikołaj podjął ważną decyzję, aby zostać aktorem. Aby to osiągnąć, zdał egzaminy i wstąpił do School of Dramatic Art, który wkrótce został przekształcony w Second Studio.
W 1916 roku Nikołaj Batałow wszedł do Moskiewskiego Teatru Artystycznego.Natychmiast przyciągnął uwagę publiczności, tworząc wzruszający obraz Petit the Binder w produkcji sztuki 3inaidy Gippius „Zielony pierścień”. Krytycy nazwali jego pracę nad zdjęciami Nechajewa w Mladost, Tarasa-Bruhana w Opowieści o głupcu Iwana jako sukces i innych.
Wraz ze studiem Batalov odbył trasę koncertowąwycieczki po kraju, podczas których mieszkańcy prowincji mogli zobaczyć jego sztukę w przedstawieniach „Powódź” G. Bergera oraz w farsie „Prawnik Patlen” Davida-Augustina Bruesa.
W Moskiewskim Teatrze Artystycznym Nikołaj Batałow spotkał się z MichaiłemCzechow, który zaprosił go jako partnera scenicznego do słynnego wodewilu Pisho i Michauda. Wśród poważnych ról artysty w tym teatrze należy zwrócić uwagę na namiętnego Franza Moora w Złodziei Schillera, wystawionego przez B.I. Vershilova.
Nikołaj Batałow brał czynny udział w„Sowietyzacja” moskiewskiego teatru artystycznego. W szczególności od 1925 r. Był członkiem wewnętrznych organów teatru. Przez pewien czas był praktycznie odpowiedzialny za trupę. Ponadto aktor brał udział w pierwszych premierach Moskiewskiego Teatru Artystycznego i zażądał zastąpienia dzieł „starych” idealistów i budowy nowego Teatru Artystycznego z repertuarem zgodnym z hasłami partii bolszewickiej. Mimo to z radością przyjął rolę Figaro, w której artysta pojawił się na scenie po raz ostatni, zanim choroba zamknęła go w łóżku.
W 1923 r. Batalov został zaproszony do strzelaniafantastyczny obraz „Aelita” na podstawie powieści A. Tołstowa w reżyserii Jakowa Protazanowa. Dostał rolę żołnierza Armii Czerwonej Gusiewa, z którym wykonał świetną robotę, chociaż to była jego pierwsza praca filmowa. Po premierze filmu w prasie pojawiły się entuzjastyczne artykuły, w których nazwano go antypodem „pisanych piękności” kina zachodniego, a dokładnie aktorem, który jest w stanie wcielić się w postać radzieckiego mężczyzny na ekranie.
2 lata po głośnej premierze „Aelity”publiczność zobaczyła Nikołajewa Batałowa w filmie „Matka” Leonida Pudovkina, w którym grał Pawła Własowa. Ta rola potwierdziła aktora w roli bohatera walczącego o prawa ludzi pracy.
Jak już wspomniano, Batałow był jednym z pierwszychRadzieccy aktorzy, którzy rozmawiali z widzem z ekranu. W 1931 roku zagrał w legendarnym filmie „Bilet do życia”. Reżyserem pierwszego radzieckiego filmu dźwiękowego był Nikołaj Ekk, który zdecydował, że Nikołaj Batałow najprawdopodobniej będzie wyglądał jak przywódca gminy robotniczej, który z powodzeniem reedukuje dzieci ulicy na „prawdziwych sowietów”. Aktor doskonale poradził sobie z postawionym przed nim zadaniem, co komplikował fakt, że wcześniej miał doświadczenie w kręceniu filmów niemych. Jednak jego ogromne doświadczenie w pracy na scenach teatralnych pozwoliło Batałowowi szybko zreorganizować i przestać wyrażać emocje za pomocą gestów, jak to zwykle było w filmie przed wynalezieniem sposobu łączenia obrazu i dźwięku.
Filmowanie „Aelita”, które odbyło się w ekstremalnych warunkachwarunki zakończyły się dla Nikołaja Batałowa z poważnym przeziębieniem, które spowodowało gruźlicę. Z powodu pogarszającego się stanu zdrowia aktor nawet zrobił przerwę w karierze teatralnej, a po powrocie na scenę często odmawiał ról, postępując zgodnie z zaleceniami lekarzy, którzy zabronili mu przepracowania. Jego słabe zdrowie bardzo zdenerwowało Olgę Androwską, z którą Nikołaj Batałow był żonaty od 1921 r. (Córka urodziła się w małżeństwie). Ta utalentowana aktorka, począwszy od 1930 roku, kiedy stan zdrowia aktora gwałtownie się pogorszył, praktycznie opuścił scenę i opiekował się nim aż do swojej śmierci w 1937 roku.
Teraz już wiesz, jak żyło Batałow Nikołaj Pietrowicz - jeden z pionierów kina domowego, który zagrał kilkadziesiąt interesujących ról.
