Proponowany przepływ pracy Microsoftz pamięcią przy użyciu pliku wymiany okazało się tak skuteczne, że jest obecne we wszystkich systemach operacyjnych Windows (Windows). W momencie pojawienia się był bardzo poszukiwany. Głównym tego powodem jest możliwość uruchamiania aplikacji Windows, które wymagają ilości pamięci RAM zainstalowanej na komputerze. Użytkownicy, którzy rozpoczęli erę systemu Windows i upadek DOS, pamiętają, że na dyskach CD z programami DOS zawsze wskazano wymagania dotyczące konfiguracji komputera: rodzaj karty wideo, szybkość procesora, wolne miejsce na dysku, a także ilość pamięci RAM. Jeśli ilość pamięci była mniejsza niż wymagana, program nie uruchomił się. Dzieje się tak teraz, gdy system Windows jest instalowany na większości komputerów, takie wymagania stały się zaleceniem (chociaż zdarzają się rzadkie wyjątki, na przykład obsługa niezbędnej wersji DirectX). Jest to możliwe, ponieważ nowoczesny system wykorzystuje plik stronicowania. Możemy założyć, że ten mechanizm zwiększa ilość pamięci RAM. Wyobraź sobie sytuację, w której uruchomiona aplikacja wymaga 2 GB pamięci, a moduł 1 GB jest fizycznie zainstalowany. W takiej sytuacji system Windows tworzy na dysku twardym specjalny plik wymiany (pamięć wirtualną), który będzie z nim działał w taki sam sposób, jak z fizycznym odpowiednikiem. Oczywiście „to samo” z punktu widzenia użytkownika.
Być może jest system operacyjny Windowsjeden z najbardziej konfigurowalnych. Wydano dla niej ogromną liczbę ulepszeń i optymalizatorów, za pomocą których prawie wszystko można zrobić z systemem, dostosowując parametry do swoich zadań.
Ale nadal domyślne ustawienia nie zawsze sąpozwalają w pełni realizować funkcje jawne i ukryte. Plik stronicowania nie został zignorowany. Zarządzanie tym mechanizmem systemu jest możliwe przy użyciu wbudowanych narzędzi. W popularnym systemie Windows 7, aby uzyskać dostęp do ustawień, otwórz właściwości „Mój komputer”, postępuj zgodnie z „Ustawieniami systemu”, gdzie otwieramy zakładkę „Wydajność”. Wybierając „Zaawansowane”, możesz skonfigurować pracę z pamięcią wirtualną.
Pytanie jest często zadawane na forach: „Jak wybrać rozmiar pliku stronicowania?” Odpowiedź zależy od zakresu zadań (uruchomionych aplikacji) i ilości zainstalowanej pamięci RAM. Istnieje wiele wskazówek dotyczących konfiguracji, ale wszystkie opierają się na założeniu, że komputer działa szybciej bez pliku stronicowania. Moc obliczeniowa nowoczesnych systemów komputerowych poddaje w wątpliwość ten postulat. Czterordzeniowy procesor i dysk SSD SATA-3, coraz częściej spotykane nawet w systemach domowych, zmniejszają wpływ rozmiaru pliku stronicowania na ogólną wydajność. Jeśli więc pamięć RAM ma co najmniej 4 GB, możesz spróbować wyłączyć zamianę. Przechodzimy do „Pamięci wirtualnej”, odznaczamy ustawienie automatyczne i mówimy Windowsowi, aby nie korzystał z tego mechanizmu. Zalecany jest restart. W przypadku problemów z działaniem aplikacji będziesz musiał dokupić dodatkowe modele pamięci lub nawet nie myśleć o wyłączeniu pliku stronicowania.
Ale odłączenie jest oczywiście skrajne. Czasami można zoptymalizować system, samodzielnie ustawiając rozmiar pliku. To naprawdę skuteczny sposób na zmniejszenie fragmentacji. Wybierz „Określ rozmiar” i zrób sztuczkę: ustaw oryginalny rozmiar na maksymalny. Który? Możesz postępować zgodnie z radami systemu Windows i trwale zakodować automatycznie określony rozmiar lub możesz go poprawić w tym lub innym kierunku. Najlepsze wyniki uzyskuje się instalując system Windows na pustej partycji dysku i określając rozmiar wymiany natychmiast (przed zainstalowaniem aplikacji). Jeśli plik nie jest pofragmentowany, poprawi to nieco wydajność. Opcjonalnie: przydzielenie oddzielnej partycji dysku twardego do wymiany, tak jak ma to miejsce w systemach opartych na Linuksie.
