W momencie rozpoczęcia sprzedaży w 2008 r. Core 2Extreme QX9770 był najpotężniejszym jak dotąd procesorem do komputerów stacjonarnych. Jego sprzętowe „wypełnienie” pozwoliło rozwiązać wszelkie istniejące wówczas problemy. Od tego czasu minęło sporo czasu, ale nawet teraz ten chip pozwala na uruchamianie najbardziej wymagających zabawek, choć nie na maksymalnych ustawieniach. A to naprawdę wiele mówi.
Najwięcej był Intel Core 2 Extreme QX9770produktywny chip swojego czasu. Należał do segmentu premium. Na jego podstawie zmontowano komputery PC o największej szybkości z punktu widzenia szybkości. Miał również odblokowany mnożnik częstotliwości procesora. Oznacza to, że rozproszenie go nie było trudne. W rezultacie ten procesor wzbudził największe zainteresowanie entuzjastów komputerów, których stać na wyrzucenie imponującej kwoty na zbudowanie lub zakup najbardziej produktywnego komputera osobistego. To właśnie dla niszy wymagających użytkowników komputerów osobistych wypuszczono ten układ, który zapewniał bezkompromisowy poziom wydajności.
Core 2 Extreme QX9770 jest przystosowany do instalacji wgniazdo procesora LGA775. Ten układ zawierał 4 niezależne jednostki obliczeniowe. Sam kryształ półprzewodnika w tym przypadku został wyprodukowany zgodnie z procesem technicznym, którego standardy tolerancji odpowiadały 45 nm. Pierwszy poziom szybkiej pamięci podręcznej był równy 128 KB, a drugi - 12 MB. Liczba tranzystorów w tym przypadku wynosiła 820 milionów, powierzchnia matrycy wynosiła 214 mm2, a wymiary to 37,5 x 37,5 mm.
Zastrzeżona technologia firmy Intel o nazwieTurboBust nie obsługuje tego procesora. Oznacza to, że nie mógł dynamicznie zmieniać swojej częstotliwości w zależności od stopnia nagrzania i złożoności aktualnie rozwiązanego problemu. Dlatego częstotliwość taktowania została ustalona w Core 2 Extreme QX9770. Charakterystyka układu wskazywała, że mnożnik częstotliwości w trybie normalnym wynosi 8, a częstotliwość magistrali systemowej to 400 MHz. Mnożąc te dwie liczby między sobą, otrzymujemy 3200 MHz - jest to częstotliwość zegara procesora zgodnie z paszportem. Jego mnożnik został odblokowany.
W obecności zasilacza z rezerwą mocy iW przypadku wysokiej jakości systemu chłodzenia wartość mnożnika można ustawić na 10. Pozwoliło nam to uzyskać częstotliwość procesora równą 4 GHz dzięki podkręcaniu i 15% wzrost wydajności zgodnie z wynikami testu. Wszystko to razem nie pozostawiło najmniejszej szansy konkurentom tego produktu. To naprawdę najlepszy procesor, jaki można było kupić w 2008 roku.
Pakiet termiczny dla procesora Intel Core 2 Extreme QX9770 była równa 136 W. Na tle nowoczesnych flagowych rozwiązań ze wskaźnikiem poniżej 100 W wartość ta wygląda naprawdę bardzo wysoko. Ale w tamtym czasie nie można było oczekiwać niczego lepszego od chipa wyprodukowanego według najbardziej zaawansowanego wówczas procesu technicznego. Maksymalna temperatura dla tego kryształu krzemu wynosiła 55 0C. W rzeczywistości wartość ta wahała się od 30 0Od do 52 0C. W każdym przypadku, aby zapewnić stabilną i niezawodną pracę, a także zapewnić niezawodne odprowadzanie ciepła, konieczne było wyposażenie takiego komputera w wysokiej jakości układ chłodzenia.
Kluczową wadą w Core 2 Extreme QX9770 byłjego koszt. Sam producent radził kupować go za 1000 USD, ale na rynku krajowym na początku sprzedaży wartość ta wzrosła 1,5 raza, aw rzeczywistości taki chip można było kupić w najlepszym razie za 1500 USD. Jest to dość wysoki koszt dla komponentu komputerowego, który staje się bardzo przestarzały za 2-3 lata. Dlatego lepiej pozostawić kwestię celowości zakupu otwartego. W przeciwnym razie ten procesor mógłby pochwalić się doskonałą energooszczędnością, fenomenalną szybkością i dobrym potencjałem przetaktowywania. Dlatego z punktu widzenia parametrów technicznych procesor ten nie powodował żadnych reklamacji.
Flagowy procesor tamtych czasówbył Core 2 Extreme QX9770. Pod względem wydajności osiągnął lepsze wyniki niż swoich konkurentów. Jego jedyną wadą, jak wspomniano wcześniej, jest wysoki koszt. Problem polegał jednak na braku konkurencji w segmencie najbardziej produktywnych rozwiązań. AMD w tamtym czasie pozostawało w tyle w rozwoju procesora i nie mogło zaoferować przyzwoitej alternatywy. Dlatego Intel już według własnego uznania ustalił cenę swoich produktów, która była naprawdę niebotyczna.
