Polityka finansowa państwa z regułyMa on na celu zbudowanie mechanizmu finansowego, który pozwala z maksymalną skutecznością zapewnić osiągnięcie taktycznych i strategicznych celów, które są określone w długoterminowym programie rozwoju kraju w przyszłości. Polityka finansowa państwa obejmuje wszystkie elementy: budżet, podatki, cła, walutę i politykę pieniężną.
Polityka finansowa państwa reprezentujezestaw ukierunkowanych działań mających na celu ustalenie celów, a także określenie sposobów ich osiągnięcia. Jest to zatem polityka państwa gospodarczego, która przejawia się w wykorzystaniu zasobów państwa finansowego, a także w regulacji podatkowej, w regulacji wydatków i dochodów, w wpływie na krajowy kurs walutowy, w wykonaniu i tworzeniu budżetu państwa, w zarządzaniu przepływem pieniężnym.
Основной субъект проводимой политики - państwo. To on prowadzi rozwój naukowych koncepcji rozwoju finansów; określa główne kierunki ich zastosowania; opracowywane są środki mające na celu osiągnięcie określonych celów.
Polityka finansowa państwa w swej istocie jestsą to kierunki strategiczne, które określają średnio- i długoterminowe perspektywy wykorzystania środków finansowych oraz przewidują rozwiązanie głównych zadań wynikających z funkcjonowania sfery społecznej i gospodarki kraju. Wraz z tym stanem dokonywany jest wybór bieżących zadań i celów stosowania relacji finansowych. Wszystkie te działania są współzależne i ściśle ze sobą powiązane.
Polityka finansowa państwa jest integralną częściąpolityka gospodarcza. Strategia finansowa - długoterminowa polityka finansowa państwa, zaprojektowana w perspektywie długoterminowej, zapewnia rozwiązanie zadań na dużą skalę. Dlatego środki finansowe i decyzje mające na celu osiągnięcie wyników przez okres od 12 miesięcy są określane jako polityki długoterminowe.
Taktyki finansowe są rozwiązaniem problemówpewien etap rozwoju poprzez terminowe przegrupowanie więzi finansowych. Zasady kształtowania polityki długo- i krótkoterminowej są współzależne. Krótkoterminowe decyzje finansowe muszą koniecznie być powiązane z celami długoterminowymi i przyczyniać się do ich osiągnięcia. Wskaźnik ten jest ściśle związany ze strategią i taktyką w polityce finansowej państwa jako całości. Decyzje strategiczne i długoterminowa polityka finansowa państwa są związane z inwestycjami, dlatego procesy inwestycyjne są analizowane pod kątem ich rozwoju.
Rynek finansowy jestzorganizowana struktura instytucjonalna do tworzenia aktywów finansowych do ich późniejszej wymiany. Na rynku finansowym mobilizuje się kapitał, udzielane są pożyczki, przeprowadzane są transakcje wymiany pieniędzy. Działalność krajowego rynku finansowego jest regulowana przez bank centralny kraju. Międzynarodowe rynki finansowe mają pewne obszary, w których koncentruje się ich działalność. Z reguły są to międzynarodowe centra finansowe, w których przeprowadzana jest większość międzynarodowych transakcji finansowych. Jeśli wymienimy światowe rynki finansowe w kolejności malejącej, to na szczycie listy znajdzie się Londyn, a zakończy ją Singapur. Międzynarodowe rynki finansowe to zbiór krajowych rynków finansowych. Działalność międzynarodowych rynków finansowych jest regulowana przez różne instytucje międzynarodowe i umowy międzynarodowe.
