Produkcja trwa w obwodzie irkuckimszeroka gama minerałów. Na przykład w platformowej części regionu występują złoża węgla, gliny ogniotrwałej, potażu i soli kamiennych. Region leński złotonośny i prowincja Mamsko-Chuiskaya mica znajdują się na pofałdowanych obszarach. Ten region Rosji ma również bogate zasoby wapieni cementowych, okładzin z kamienia, manganu i rodzimej siarki. Oczywiście w obwodzie irkuckim są pola naftowe. Występują głównie w części peronowej. Jednym z największych tego typu obiektów jest odkryte w 1971 roku pole Yaraktinskoye.
To pole naftowe znajduje się w górnej częścibieg dolnej rzeki Tunguska, w rejonie jej lewych dopływów Gulmoka i Yarakty. Rezerwy czarnego złota na tym obszarze zaczęły powstawać w okresach wendyjskich i kambryjskich. Ropa wydobywana jest na polu Yarakta, którego zdjęcia przedstawiono w artykule, z piaskowców, których całkowita grubość wynosi 40 km. Pod względem tektonicznym obiekt ten znajduje się w południowo-zachodniej części łuku Nepa.
Same rezerwy ropy naftowej na tym polu są znaczne. W sumie zdeponowano tutaj 102,5 mln ton czarnego złota. Jednocześnie gęstość oleju w tym miejscu wynosi 0,830 g / cm3... Złoże Yarakta należy do grupy złóż kondensatu ropy i gazu i jest częścią prowincji Bajkał. Irkuck Oil Company jest zaangażowana w rozwój czarnego złota w tym obiekcie.
Dostań się sam do tego obiektucałkiem twardy. Złoże to znajduje się w tajdze, bardzo daleko od jakichkolwiek osad. Wcześniej do tego obiektu można było dotrzeć tylko latem. Niedawno położono polną drogę z miasta Ust-Kut na pole. Jednak niestety nie można go nazwać zbyt wygodnym do poruszania się. W każdym razie nie warto jechać samochodem tą drogą na pole Yarakta. Pokonanie tej prawie dwustukilometrowej ścieżki przez tajgę, czasami forsującej rzeki, jest możliwe głównie tylko dla KAMAZ i innego podobnego ciężkiego sprzętu.
Ta stacja naftowa, jak już, jest zlokalizowanawspomniane powyżej, w dużej odległości od osad. Odległość z Ust-Kut do pola Yarakta to 140 km w linii prostej. Dlatego zbudowano obóz zmianowy dla pracowników tego obiektu, jak większość podobnych. Osada ta jest stosunkowo niewielka, ale jest wystarczająco dużo miejsca dla wszystkich pracowników placówki.
Oczywiście szczególny komfort dla specjalistów,Ci, którzy decydują się na pracę w tej dziedzinie, nie powinni czekać. Jednak Irkuck Oil Company zadbała o podstawowe udogodnienia dla swoich pracowników. W 2014 roku na terenie obozu zmianowego Yarakta rozpoczęto budowę dwóch nowoczesnych akademików. W rezultacie całkowita pojemność mieszkaniowa na terenie obiektu wzrosła do 550 miejsc.
We wsi wybudowano także nową kantynę.Jego łączna pojemność wynosiła 100 osób. W schroniskach oprócz samych salonów znajdują się również obiekty infrastrukturalne, takie jak prysznice, toalety, aule czy hale sportowe. Terytorium obu budynków jest zagospodarowane. Obok hosteli zbudowano kompleks łaźni. Tutaj oprócz łaźni parowej, prysznica i umywalki znajduje się również mały basen. Wieś posiada również własny kościół.
Złoże Yarakta dla irkuckiej ropy naftowejfirma jest najważniejsza. Udział tego obiektu stanowi 80% wszystkich surowców węglowodorowych wytwarzanych przez przedsiębiorstwo. Licencjobiorcą na rozwój czarnego złota w tym miejscu jest OJSC Ust-Kutneftegaz, spółka zależna INK. Licencja została wydana temu przedsiębiorstwu w grudniu 1996 roku. Firma ma prawo produkować tu ropę do 2033 roku.
Obecnie główny nacisk kładzie się na YaraktaINK zajmuje się rozwojem tej bardzo zaawansowanej metody wydobycia ropy naftowej. W przeciwieństwie do europejskiej części Rosji i zachodniej Syberii technologia wierceń klastrowych na Syberii Wschodniej jest praktycznie nowa. Tymczasem to właśnie ta technika umożliwia wydobycie ropy przy najniższych kosztach finansowych. Ponadto, stosując tę technologię, zmniejsza się szkody wyrządzane środowisku przez przedsiębiorstwa wydobywające czarne złoto.
Do 2017 roku na kondensacie naftowo-gazowym YaraktaNa polu zbudowano 19 nowych studni. Również działania mające na celu intensyfikację wydobycia czarnego złota dotknęły także znaczną część funduszu KP, który już tu istniał.
W sumie w 2017 r. Na złożu czynnych jest 209 odwiertów produkcyjnych. Jednocześnie trwają odwierty poszukiwawcze na miejscu.
Wcześniej INK przewoził wydobycieropa naftowa na linii łączącej pola Yarakta i Markovskoye z terminalem kolejowym w mieście Ust-Kut. Budowa tego rurociągu została ukończona w 2007 roku. Jeszcze wcześniej wydobywana ropa była skoncentrowana w przepompowni pola Markowskoje. Została dostarczona do Ust-Kut drogą lądową.
W 2011Linia łącząca oba obiekty z miejskim węzłem kolejowym została zablokowana. W tej chwili ropa naftowa pompowana jest ze złoża Yarakta nowym rurociągiem łączącym je z WSTO w pobliżu stacji nr 7. Całkowita długość tej linii to 61 km. Jego ostatecznym przeznaczeniem jest PSP, którego pierwszy etap zakończono również w 2011 roku. Przepustowość tego punktu zdawczo-odbiorczego w momencie oddania do eksploatacji wynosiła 1,5 mln ton rocznie.
Intensywny rozwój infrastruktury wsiYarakta tłumaczy się oczywiście przede wszystkim wzrostem zdolności produkcyjnych samego pola. W tej chwili INK realizuje kilka dużych projektów na tym ważnym dla gospodarki regionu irkuckiego i całego kraju. Na przykład na złożu powstaje nowoczesna jednostka do przygotowania oleju siarkowego UPSNG. Również na obiekcie trwają prace związane z modernizacją UPM i pompowni wspomagającej. Ponadto firma realizuje zakrojony na szeroką skalę projekt gazowy.
Łącznie INK prowadzi działalność poszukiwawczo-rozwojową25 złóż na terytorium obwodu irkuckiego i Republiki Sacha. Jego licencjonowane obszary w obwodzie irkuckim, oprócz pola Yarakta, to:
Opinia firmy INK od jej specjalistówniestety okazało się to niejednoznaczne. Jej plusy to przede wszystkim to, że wypłaca swoim pracownikom oficjalne wynagrodzenie i robi to prawie zawsze na czas. Jednocześnie pracownicy przedsiębiorstwa otrzymują za swoją pracę całkiem przyzwoite pieniądze.
Negatywne recenzje na temat twórcy Yaraktinskyzłoża są związane głównie z warunkami życia. W nowoczesnych kompleksach budowanych na terenie obozu rotacyjnego firmy często osadzają tylko pracowników inżynieryjno-technicznych. Jednocześnie zwykłym pracownikom często zapewnia się miejsca w starych budynkach bez infrastruktury, czyli w zwykłych sowieckich barakach.
Pracownicy INC mają skargi nadystrybucja wynagrodzeń. Wszyscy pracownicy firmy zatrudnieni w tych branżach otrzymują takie same pieniądze. Jednocześnie w niektórych lokalizacjach ilość pracy musi być wykonana bardzo dużo, podczas gdy w innych ludzie praktycznie nic nie robią.
Kolejna wada firmy, zdaniem wielu z nichpersonel, to nepotyzm. Uzyskanie dobrej pozycji, nawet z odpowiednią specjalnością, doskonałymi rekomendacjami i dużym doświadczeniem, bez znajomości tutaj, sądząc po recenzjach, jest prawie niemożliwe.
