Idealizm to filozoficzna naukazakłada, że najważniejsze i główne są tylko duchowe aspekty naszego życia. Zgodnie z tym stwierdzeniem podstawą istnienia jest wyłącznie świadomość, duchowa lub psychiczna. Cały materiał, który jest w naszym świecie, jest niczym innym jak wytworem wyobraźni lub wynikiem istnienia duchowej zasady.
Teraz rozważymy, jakie formy istnieją.idealizm, jakie mają cechy i czym się od siebie różnią. Tak więc ta doktryna filozoficzna dzieli się na dwa typy: obiektywne i subiektywne. W pierwszym przypadku idealizm zakłada obecność początkowego, głównego źródła duchowego, które nie ma nic wspólnego ani z materią, ani z wewnętrznym światem każdej jednostki. Być może jest to najwznioślejsza forma filozofii, w której panuje siła, pokój i wielkość. Subiektywny idealizm to zamknięcie wszystkiego, co materialne, w ramach konkretnego umysłu. Bez świadomości materia nie może istnieć lub jest wynikiem myśli i działań człowieka.
Najczęściej filozofowie i mędrcy, którzypropagować tę naukę, opierają się właśnie na obiektywnym nurcie. W ich rozumieniu idealizm to rozum społeczny, który zawiera normy, prawa, wspólne cele, do których każdy powinien dążyć. Podobna tendencja może objawiać się w różnych dziedzinach życia, na przykład w nauce. Idealistyczny naukowiec będzie uważał, że każdy powinien dążyć do dokonania jakiegoś odkrycia w matematyce lub astronomii. Twórczy idealista może argumentować, że każdy jest zobowiązany do zapoznania się z muzyką, opanowania gry na jakimś instrumencie lub umiejętności malowania. Jego zdaniem bez takich umiejętności część osobowości zostaje utracona.
W bardziej przystępnych słowachobiektywny idealizm to uogólnienie, pragnienie zjednoczenia wszystkich w coś zjednoczonego. Dlatego idealiści nie powinni być obecni w polityce. Irracjonalność takich sądów może prowadzić tylko do wojny i zamieszek w państwie. Najczęściej idealiści jednoczą się w swoich kręgach, gdzie dzielą się swoim doświadczeniem i wiedzą.
Idealizm wywodzi się ze starożytnej Grecji ijego „ojcem” jest Platon. Po zebraniu ludzi przez władze pod jedną wiarą, zgodnie z tymi samymi tradycjami i normami moralnymi, myśliciel uzasadnił to wszystko w swoich pismach. W tym czasie ludzie żyli razem z bohaterami z mitów, z bogami i prorokami, którzy najprawdopodobniej istnieli tylko w ich zbiorowym umyśle. Później obiektywny idealizm przejawiał się w średniowieczu, kiedy autorytetem Kościoła podlegał cały świat. Jest to żywy przykład Boskiej zbiorowej inteligencji, w której każda osoba ufała tylko Najwyższemu.
Byli wspaniali ludzie w różnych epokach,myśliciele, którzy byli rodzajem nauczycieli głoszących idealizm. Wśród nich w epoce starożytności żyli Platon, Arystoteles, Tomasz z Akwinu i Augustyn. W mrocznych czasach średniowiecza przedstawicielami idealistycznego modelu społeczeństwa byli liczni kapłani i pasterze. Również wśród myślicieli wyznających idealizm obiektywny warto wymienić Hegla i Schellinga.
