Есть люди, оставившие неизгладимые след в истории Rosja. Wśród nich Woronow Nikołaj Nikołajewicz - marszałek i Bohater Związku Radzieckiego. Człowiek, który przeszedł kilka wojen i całe swoje życie poświęcił obronie Ojczyzny. O nim ten artykuł.
Nikolai Nikolaevich Voronov urodził się w zeszłym roku XIX wieku 23 kwietnia w Sankt Petersburgu.Jego ojciec miał dobre perspektywy zawodowe. Ale będąc zwolennikiem rewolucyjnych przemian, po wydarzeniach 1905 roku zwrócił na siebie uwagę żandarmów i na długi czas znalazł się w armii bezrobotnych.
Rodzina z trójką dziecidoświadczył strasznych trudności. Nie mogąc wytrzymać wiecznej biedy, matka Woronowa popełniła samobójstwo w 1908 roku. Najpierw dzieci trafiły pod opiekę jej koleżanki, a następnie wróciły do ojca, który w końcu znalazł pracę.
Mały Kola wszedł na studia dopiero od drugiegopróby, a nawet wtedy - w prywatnej instytucji. Nie chcieli zabrać do rządu dziecka z nierzetelnej rodziny. Ale pięć lat później (w 1914 r.) Mikołaj musiał rzucić szkołę z powodu problemów finansowych.
Aby się wyżywić, przyszły marszałek osiadłpracować jako sekretarz dla uczciwego prawnika. Ojciec zabrał córki do wioski, gdzie łatwiej było przeżyć. Ale w 16 roku został zabrany na front i opiekowanie się siostrami spadło na kruche ramiona brata.
Musiałem pracować jeszcze ciężej.A jednak Woronow Nikołaj Nikołajewicz, od dzieciństwa wyróżniającego się uporem i siłą woli, nadal niezależnie gryzł granit nauki. W 1917 r. Zdał pomyślnie egzaminy i otrzymał świadectwo dojrzałości.
Wiosną 1918 roku biografia Nikołaja Nikołajewicza Woronowa, który wcześniej nie myślał o karierze oficerskiej, zaczęła płynąć w nowym kierunku. W Rosji szło pełną parą krwawa wojna domowa i młodaosoba nie mogła nie przeszkadzać. Pewnego dnia, po przeczytaniu ogłoszenia w gazecie o rekrutacji na kursy artylerii, zdecydował się na nie zapisać. To na zawsze zadecydowało o jego losie.
Po ukończeniu studiów Nikołaj Nikołajewicz Woronowotrzymał stopień dowódcy czerwonego i poprowadził pluton 2. baterii, która w tym czasie walczyła z Białą Gwardią Judenicza pod Pskowem. Młody czerwony dowódca, zdaniem swoich kolegów, wyróżniał się pogodnym, lekkim usposobieniem. Wiedział, jak odciągnąć żołnierzy od ciężkich myśli i zmotywować ich do heroicznych czynów. W tym mój własny przykład.
Od połowy wiosny dwudziestego roku Woronow wziąłudział w radziecko-polskiej kampanii wojskowej. Podczas ofensywy na Warszawę dowodzona przez niego bateria stoczyła nierówną bitwę z nieprzyjacielem, który miał znaczną przewagę liczebną. Armia Czerwona musiała się wycofać, a Nikołaj Nikołajewicz podjął się misji zniszczenia broni.
Podczas tego zadania poważniewstrząs. Nieco później trafił do niewoli, w którym przebywał ponad sześć miesięcy. Był chory na zapalenie płuc, tyfus, prawie stracił nogi, ale przeżył. A w kwietniu dwudziestego pierwszego roku w ramach procedury wymiany więźniów został deportowany do ZSRR.
Po powrocie do domu Woronow NikolayNikołajewicz był długo leczony w szpitalu, a następnie wrócił do służby. Okropności wojny, które przeżył, nie sprowadziły go na manowce. Służył w 27. Omskiej Dywizji Strzeleckiej. Miał dobrą opinię wśród kierownictwa, co jako znak zachęty wysłało go na studia do Akademii Frunze. Woronow z powodzeniem ukończył go w 1930 roku.
Zostanie certyfikowanym specjalistą, NikolayNikołajewicz dowodził pułkiem artylerii 1. moskiewskiej dywizji proletariackiej. Dwukrotnie odwiedził Włochy, gdzie brał udział w manewrach wojskowych. W 1934 r. Kierował I Szkołą Artylerii w Leningradzie, za której kierownictwo, 2 lata później, otrzymał Order Czerwonej Gwiazdy.
Bardzo przydatne dla Nikołaja Nikołajewicza Woronowabyła wizytą w płomieniach hiszpańskiej wojny domowej. Przebywając tam jako wolontariusz, nauczył się wielu nowych i niezbędnych w swoim zawodzie rzeczy. To doświadczenie przydało się później - podczas drugiej wojny światowej.
Od 1937 do 1940 roku Woronow dowodził artyleriąArmia Czerwona, której w tym czasie udało się znacznie zmodernizować. Będąc kompetentnym i doświadczonym specjalistą wprowadził wiele nowych programów, a nawet wstąpił do komisji opracowującej system uzbrojenia na najwyższym poziomie. Zmierzał w stronę wielkiej wojny i wszyscy to rozumieli.
Ten okres życia Mikołaja Nikołajewiczazaznaczył się udziałem w kampanii sowiecko-fińskiej, a także w operacji przyłączenia Północnej Bukowiny i Besarabii do Związku Radzieckiego. W 1939 roku miał poważny wypadek i cudem przeżył. Ale jego obrażenia miały znaczący wpływ na jego zdrowie. W 1940 roku Woronow otrzymał stopień generała pułkownika artylerii.
Podczas Wielkiej Wojny OjczyźnianejNikolai Nikolayevich nie brał bezpośredniego udziału w działaniach wojennych. Jego misja była inna. Już w pierwszych dniach po zdradzieckiej inwazji nazistów zajmował się wzmacnianiem obrony powietrznej stolicy. Później zbudował obronę przeciwpancerną Leningradu.
Do jego najważniejszych osiągnięć należy wycofanie artyleriidziała ze stref odwrotu do tyłu. Przeprowadzenie takiej operacji nie było łatwe. Ale to właśnie ta broń odegrała ogromną rolę, gdy nasze wojska przeszły do ofensywy.
Kolejnym osiągnięciem jest reforma, podczas którejsiły obrony powietrznej znalazły się pod kontrolą Armii Czerwonej. Pozwoliło to strzelcom i siłom obrony powietrznej działać bardziej harmonijnie. Nieco później Woronow opracował projekt, zgodnie z którym piechocie towarzyszyły mobilne karabiny artystyczne. To rozwiązało bolesny punkt. Piechoty otrzymały przynajmniej pewną ochronę ze strony samolotów wroga, które wcześniej zachowywały się wyjątkowo bezkarnie przed bezkarnością i udaremniły więcej niż jedną ważną operację.
Jako przedstawiciel Kwatery Głównej Woronow odwiedził dzielnicęBitwy pod Stalingradem i Kurskiem. Najwyższe kierownictwo często wysyłało go w najważniejsze obszary wydarzeń wojskowych, aby odpowiednio ocenić sytuację. Stalin mu uwierzył. A Nikołaj Nikołajewicz w większości przypadków uzasadniał zaufanie.
Woronow reprezentował stronę radziecką na spotkaniu z Churchillem w 1942 roku. W 1943 r. Otrzymał stopień marszałka. A od lutego 1944 Woronow Nikołaj Nikołajewicz - marszałek główny artylerii ZSRR.
W 1946 roku z inicjatywy Woronowa powstała Moskwapowstała Akademia Nauk Artylerii, której kierował 4 lata później. Przeprowadzono tu ogromne prace badawcze z udziałem największych radzieckich naukowców. Od 1953 do 1958 Nikołaj Nikołajewicz nadzorował Leningradzką Akademię Dowodzenia Artylerii. A pod koniec lat 50. przeniósł się do pracy w Generalnym Inspektoracie MON.
Od 1965 roku Woronow Nikołaj Nikołajewicz - BohaterZwiązek Radziecki. Przyznanie mu tego tytułu zbiegło się w czasie z 20. rocznicą zwycięstwa. Marszałek do końca życia zajmował się patriotycznym wychowaniem młodzieży. Zmarł 28 lutego 1968 roku na raka. Prochy bohatera spoczywają pod murami Kremla.
Niewiele wiadomo o życiu osobistym Woronowa. Nie obnosił się z nią. Marszałek był żonaty, miał syna, który poszedł w ślady ojca i został kandydatem nauk wojskowych.
Nikołaj Nikołajewicz został zapamiętany przez krewnych, przyjaciół,znajomi i koledzy to bardzo towarzyska, przyjazna osoba z dużym poczuciem humoru. Wśród jego hobby jest sport (zwłaszcza piłka nożna i tenis). Uwielbiał też robić zdjęcia i polować.
Biografia Nikołaja Woronowa i otrzymane nagrodyje - to przykład dla potomnych. Współcześni też wiele się od niego nauczyli. Wkład tego człowieka w rozwój spraw wojskowych i zwycięstwo nad faszyzmem jest trudny do przecenienia.
