Biosfera planety jest przedstawiona w formiezorganizowana skorupa skorupy ziemskiej. Jego granice są determinowane głównie przez pole istnienia życia. Substancja skorupy ma niejednorodny skład fizyko-chemiczny. Żywa, biogenna, obojętna, biokosal, substancja radioaktywna, substancja o charakterze kosmicznym, rozproszone atomy - z tego składa się biosfera. Główna różnica między tą powłoką w jej wysokiej organizacji.
Globalny obieg wody wynika z narażeniaenergia słońca. Jego promienie padają na powierzchnię ziemi, przenosząc energię H2O, ogrzewając ją i zamieniając w parę. Teoretycznie, biorąc pod uwagę średnią szybkość parowania na godzinę, w ciągu tysiąca lat całe oceany mogą podróżować w postaci pary.
Istnieją małe i duże cykle wodne. Małe z powodu opadów w oceanach. Duży obieg wody wiąże się z opadami na lądzie.
Każdego roku około stu tysięcymetrów sześciennych wilgoci. Dzięki temu jeziora, rzeki, morza są uzupełniane, wilgoć przenika również do skał. Pewna część tych wód wyparowuje, a część wraca do oceanów i mórz. Wiele żywych organizmów i roślin wykorzystuje do wzrostu i odżywiania.
Cykl wodny wymaga znacznej ilościenergia. Cały proces wydaje około jednej trzeciej całkowitej kwoty otrzymanej od Słońca. Przed rozwojem cywilizacji obieg wody był w równowadze: do oceanu dostało się tyle wody, ile wyparowała. W stałym klimacie nie byłoby spłyceń rzek i jezior.
Wraz z rozwojem cywilizacji nastąpił cykl wodnynaruszony. Podlewanie upraw zwiększyło parowanie. W rejonach południowych nastąpiło znaczne spłycenie rzek. Tak więc w ciągu ostatnich trzydziestu lat Amu-daria i Syr-daria przyniosły bardzo mało wody do Morza Aralskiego, w wyniku czego poziom wody w nim również znacznie się obniżył. Jednocześnie pojawienie się filmu olejowego na powierzchni Oceanu Światowego zmniejszyło szybkość parowania.
