Niestety we współczesnym świecie zagrożenie terroryzmemnabiera ogromnych proporcji. Rosja, podobnie jak wiele innych krajów, bezpośrednio dotknęła tego problemu. Dziś porwanie, zajęcie samolotu, wybuchy w miejscach publicznych nie są rzadkim zjawiskiem. Jednocześnie terroryści z reguły uzasadniają swoje działania dogmatami religijnymi, które interpretują w celu zaspokojenia swoich osobistych interesów. W każdym razie powyższe czyny przestępcze są niebezpieczne, ponieważ podważają bezpieczeństwo narodowe kraju, w wyniku czego giną setki tysięcy niewinnych ludzi.
W naszym kraju działalność terrorystycznaprowadzone przez wiele lat. Jeśli mówimy o współczesnej Rosji, najstraszniejsze i rażące zbrodnie związane są z czeczeńską kompozycją z lat 90. i działalnością regionalnych separatystów.
Geografia terroru w Rosji jest bardzo szeroka. Nawet miasto metropolitalne wielokrotnie cierpiało z rąk ekstremistycznych przestępców.
Terroryści popełnili działalność wywrotową wMoskwa, Wołgodońsk i Riazań. Zaatakowali go po zniszczeniu domu w Buinaksku. Seria zamachów terrorystycznych w Moskwie w 1999 r. Obejmowała bombardowanie budynków mieszkalnych przy ulicy Guryanowej na autostradzie Kaszirskoje. Obejmuje to również przestępstwa popełnione w centrum stolicy, a mianowicie w centrum handlowym Okhotny Ryad. W Wołgodońsku i Ryazanie terroryści również podkładali bomby w budynkach mieszkalnych. W rezultacie zginęła ogromna liczba cywilów, co było żelaznym pretekstem dla federalnego centrum do interwencji w wewnętrzne sprawy Czeczenii i przywrócenia porządku w republice, choć krok ten nie był trudny.
Конечно же, теракты в Москве 1999 года шокировали całe rosyjskie społeczeństwo. Rdzenni mieszkańcy i goście stolicy doświadczali prawdziwego horroru i strachu, z obawy przed wyjściem. Pierwsze bombardowanie miało miejsce 31 sierpnia 1999 r. Kto by pomyślał, że przestępcy położyliby ładunek wybuchowy w samym centrum miasta, a nie gdzie indziej, ale w centrum handlowym Okhotny Ryad! Bomba wybuchła około godziny 20 na trzecim piętrze, na którym stały automaty dla dzieci.
Tak rozpoczęły się w Moskwie ataki terrorystyczne z 1999 roku.Jak się później okazało, przestępcy podłożyli bombę odłamkowo-burzącą bez pocisku. Pracowała z klasycznym mechanizmem zegarkowym. Detektywi odkryli, że urządzenie z 200 gramami trotylu zostało umieszczone w plastikowej butelce lub urnie.
Według ekspertów zamachy terrorystyczne w Moskwie w 1999 rokulata sparaliżowały życie wielu ludzi: w wyniku zbrodni pod Maneżką rannych zostało tylko 737 osób, w tym zagrażających życiu, a 231 osób zmarło.
Śledczy są pewni:napastnicy planowali, że po wybuchu bomby ludzie zostaną zniszczeni nie tylko przez falę uderzeniową i gruz, ale także przez tlenek węgla i ogień. Jednak przegrody i ściany nie zapaliły się.
Już kilka dni po awarii stało się jasneże zbrodnia w Okhotnym Riadzie była dziełem członków ekstremistycznej organizacji „Armia Wyzwolenia Dagestanu”. Jeden z jej przedstawicieli powiedział, że nie jest to odosobnione przestępstwo, a ataki terrorystyczne w Moskwie w 1999 roku będą trwały do czasu, gdy władze federalne przestaną ingerować w sprawy Kaukazu Północnego. O tej informacji dowiedziała się agencja France Press, której pracownikowi w stolicy Czeczeńskiej Republiki przekazał ją telefonicznie osoba, która przedstawiła się jako Khasbulat.
Jednak reakcje federalnych organów ściganiaRosja nie poszła za nim. Dopiero pod koniec 2009 roku skazani zostali przestępcy, którzy podłożyli bombę w centrum handlowym Okhotny Ryad. Inicjator zamachu, niejaki Khalid Chuguev, przebywał w kolonii na 25 lat, a jego wspólnik Magumadzair Gadzhiakaev został skazany na 15 lat więzienia.
Następny był zamach terrorystyczny w Moskwie na ulicy Gurianowa(1999). Stało się to w nocy 9 września. Przestępcy podłożyli bombę, w wyniku której doszczętnie zniszczono dwa wejścia do budynku mieszkalnego nr 19. Wybuch ranił 690 osób, a 100 zginęło. Siła eksplozji była potężniejsza niż w centrum handlowym Okhotny Ryad, bomba zawierała 350 kilogramów TNT. Wstępna analiza miejsca ujawniła, że oprócz TNT w urządzeniu wybuchowym znajdował się RDX.
Atak terrorystyczny w Moskwie w 1999 r. (Guryanova, 19) również spowodowałwielkie publiczne oburzenie. Władze kraju pilnie wzmocniły środki bezpieczeństwa w metropoliach i innych miastach. Wkrótce na antenie kanałów telewizyjnych pojawił się złożony szkic osoby, która filmowała pokój na pierwszym piętrze zniszczonego domu. Był to niejaki Mukhit Laipanov. To on był podejrzany przez organy ścigania. Przedstawiono wersję, że to on dokonał zamachu terrorystycznego w Moskwie 9 września (1999 r.). Śledczy zaczęli sprawdzać wszystkie lokale niemieszkalne znajdujące się w ich jurysdykcjach. Tak czy inaczej, ale ataki terrorystyczne w Moskwie w 1999 roku „nabrały rozpędu”, a praca organów ścigania wzrosła.
Jeden z okręgów metropolitalnych - Dmitrij Kuzow -w domu pod adresem: autostrada Kashirskoe, 6, bldg. Nr 3 rozmawiał z właścicielem znajdującego się tam sklepu meblowego. Okazało się, że był właścicielem lokalu wynajmowanego przez Laipanova. Potrzebował go do przechowywania cukru. Nikt jednak nie przypuszczał, że przestępcy w tak prosty sposób zamaskują ładunek wybuchowy. Dom zbudowano z cegły, więc wytrzymał uderzenia fali uderzeniowej.
Warto zauważyć, że zbrodnia na Guryanov i kolejny zamach terrorystyczny w Moskwie (1999, autostrada Kashirskoe) mają ten sam charakter pisma.
Moskwa została wkrótce poddana kolejnemu potężnemu atakowi ekstremistów.
Wczesnym rankiem 13 września w budynku mieszkalnym doszło do wybuchudom położony pod adresem: Kashirskoe shosse, nr 6, bldg. 9. W wyniku tej zbrodni zginęło 121 osób, a 9 zostało ciężko rannych. Z gruzów ocalało tylko pięciu Rosjan. Siła eksplozji osiągnęła 300 kilogramów w ekwiwalencie TNT. Ataki terrorystyczne w Moskwie w 1999 roku były potworne i rażące. Zdjęcia z następstw tych zbrodni ukazały się na pierwszych stronach stołecznej prasy. Temat przestępczej działalności bojowników ekstremistycznych stał się głównym tematem mediów.
„To był prawdziwy huragan:szkło, tynk spadł, mieszkanie wypełniło się tlenkiem węgla w ciągu kilku minut, a na miejscu ośmiopiętrowego budynku pojawiły się ruiny ”- zauważa jeden z naocznych świadków, opowiadając o ataku terrorystycznym w Moskwie (1999) na Kashirce . Należy zauważyć, że służby miejskie szybko zareagowały na awarię: po kwadransie na miejscu pracowali policja, lekarze i ratownicy. Na obwodzie kwartału zainstalowano aż cztery pierścienie kordonowe. Pracy było dużo przy sprzątaniu gruzów, pod nimi pracownicy EMERCOMu znaleźli ludzi, ich dokumenty, zdjęcia. W większości przypadków nie można było zidentyfikować zwłok, ponieważ były oszpecone. Ten widok zmroził duszę: naoczni świadkowie ataku terrorystycznego myśleli z przerażeniem, że ich dom może być następny.
Detektywom pomagali ocaleni z zamachu terrorystycznego w Moskwie (1999). W pobliskiej szkole zorganizowano sztab brygady operacyjno-śledczej.
Detektywi zjeżdżali się ze wszystkich zakątków metropolii, aby pomóc swoim kolegom.
Naoczni świadkowie ataku złożyli zeznania, wedługktóry na krótko przed tragedią biały samochód VAZ-2104 odjechał z domu nr 6. Natychmiast ogłoszono plan przechwycenia, ale to działanie nie przyniosło pozytywnych rezultatów.
„Pismo tej zbrodni jest bardzo podobne do tychwydarzenia, które miały miejsce w Buinaksku i na ulicy Guryanov ”- powiedział wiceminister ds. Sytuacji nadzwyczajnych Vostryakin. Pilnie utworzono wspólną grupę, składającą się z doświadczonych funkcjonariuszy, śledczych, ekspertów z prokuratury, FSB i Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. To oni musieli ustalić przyczyny incydentu i tożsamość przestępców.
Organy ścigania przeprowadziły gruntownąpracy i nie spieszyło nam się udostępniać wersje tego, co stało się z rekinami z pióra, odnosząc się do „tajemnicy śledztwa”. Następnie stwierdzili, że z dużym prawdopodobieństwem można stwierdzić: ataki terrorystyczne na ul. metoda jego detonacji. Detektywi przyjęli, że powyższe przestępstwa popełniła ta sama osoba. Bomba w obu przypadkach została wykonana przy użyciu TNT i RDX. W zwykłych skrzyniach wojskowych przywieźli ładunek wybuchowy: waga jednego pojemnika wynosiła 50 kilogramów.
Atakujący znalazł małeprzedsiębiorcy, którzy wynajmowali lokale niemieszkalne w różnych częściach miasta i oferowali im podpisanie umowy podnajmu. Aby uniknąć problemów z fiskusem, uiszczał opłatę z kilkumiesięcznym wyprzedzeniem. Biznesmeni byli zadowoleni z takiego schematu pracy, nie dowiadywali się uporczywie tożsamości partnera i starali się nie reklamować dla siebie korzystnego interesu.
W rezultacie na ul. Guryanova, do domu, w którym mieściła się struktura handlowo-zakupowa Argument-200, sprowadzono pudła wojskowe zawierające ładunek wybuchowy.
Jedyne, co pozostało dla sprawcy, to zamontowanie zwalniacza zegarowego i detonatora elektrycznego. Działał według podobnego schematu na autostradzie Kashirskoye.
W ciągu kilku godzin po wybuchufunkcjonariuszom organów ścigania udało się ustalić tożsamość sprawcy. Jak już podkreślono, okazało się, że pochodził z KCR, niejaki Mukhit Laipanov. Mężczyzna został natychmiast umieszczony na liście poszukiwanych, po wcześniejszym sporządzeniu złożonego szkicu. Jak się później okazało, sprawca działał pod fałszywym nazwiskiem, ponieważ prawdziwy Łajpanow rozbił się w przeszłości samolotem, a terrorysta po prostu posłużył się paszportem.
Wydanie drukowane gazety Independent z początku 2000 ropublikował artykuł, w którym powiedziano, że w rękach redakcji znajduje się ciekawy materiał wideo. Na taśmie widać, jak schwytany przez czeczeńskich ekstremistów Rosjanin w mundurze mówi, że ataki terrorystyczne z jesieni 1999 roku były winą federalnych służb specjalnych. Jak się później okazało, oficerem był niejaki Aleksiej Galtin, pracownik GRU. Wojsko rosyjskie zostało schwytane na granicy czeczeńsko-dagestańskiej. Aleksiej powiedział, że nie brał bezpośredniego ani pośredniego udziału w układaniu ładunków wybuchowych w metropolii i Republice Dagestanu. Dodał jednak, że zna niektóre szczegóły przygotowania zamachów terrorystycznych: „wątek” prowadzi do FSB i GRU. Galtin podał nazwiska harcerzy, którzy przygotowywali zbrodnie.
Rok po tragediach wrześniowychPrzedstawiciele FSB poinformowali prasę o wynikach śledztwa. Nie podano żadnych nowych informacji: ta sama lista podejrzanych, te same wersje tego, co się wydarzyło. Pojawiła się jednak jedna wiadomość: „czekiści” opowiedzieli o intrydze, dzięki której można było prześledzić drogę przestępców. Najpierw do wsi Mirny (Terytorium Stawropola) wpadło trotyl i heksogen z Czeczeńskiej Republiki, następnie materiały wybuchowe przetransportowano do Kisłowodzka, a stamtąd do stolicy Rosji. Pierwszym punktem w Moskwie była firma „Trans-Serwis”, która mieściła się przy ulicy Krasnodarskiej. To właśnie z tego magazynu torby zostały przetransportowane na ulicę Guryanova i autostradę Kashirskoye. Zaplanowano również ataki terrorystyczne na stawy Borisowskie.
Latem 2001 roku w jednej z kolonii poprawczychW Stawropolu rozpoczęto wstępne przesłuchania w sprawie jesiennych zamachów terrorystycznych z 1999 roku, które miały miejsce w stolicy. W doku było pięć osób (wszyscy mieszkańcy KCR). Murat i Aslan Bastanovowie, Muratbi Bayramukov, Taikan Frantsuzov, Muratbi Tuganbaev mieli wystąpić przed femi. Proces miał się pierwotnie odbyć w Republice Karaczajo-Czerkieskiej. Prawnicy podejrzanych stwierdzili jednak, że sprawa powinna zostać rozpatrzona przez ławę przysięgłych, która w tym czasie w Czerkiesku nie istniała. Z tego powodu sprawa została przeniesiona do Stawropola. Proces został zamknięty.
Wiosną 2003 r. Prokuratura Generalna Rosjipoinformował o zakończeniu śledztwa w sprawach karnych, które zostały wszczęte w związku z faktami wybuchu budynków mieszkalnych w Wołgodońsku i Moskwie. Jak się okazało, większość podejrzanych została zlikwidowana podczas operacji antyterrorystycznej w Czeczeńskiej Republice, a reszta została skazana przez stołeczny sąd okręgowy na dożywocie.
Być może najbardziej przerażający, złowieszczy iAtaki terrorystyczne w Moskwie w 1999 roku miały potworny charakter. Putin jako prezydent robi dziś wszystko, co możliwe, aby obywatele czuli się jak najbezpieczniej mieszkając w Rosji. Jednak działania ekstremistów nabierają rozpędu i to na całym świecie. Tylko wspólnie, w ścisłej współpracy z innymi państwami, można zneutralizować zagrożenie terroryzmem. Aby rozwiązać ten problem, potrzebna jest dobrze skoordynowana i skoordynowana praca organów ścigania i organów ścigania na szczeblu międzynarodowym.
