Słowo minstrel pochodzi z łaciny ministerialisco tłumaczy się jako „sługa”. Znamy to jednak w zupełnie innym znaczeniu: poeta-muzyk, wędrowny wykonawca serenad itp.
Całkowita wartość. Этим термином называют поэтов-музыкантов, nie tylko mężczyzna, ale także kobieta. Jednym słowem, w ogólnym znaczeniu tego słowa, minstrele są profesjonalnymi śpiewakami średniowiecznej Europy, począwszy od XII wieku (wczesny renesans). Zarabiali na życie śpiewając, a także grając na różnych instrumentach muzycznych bez nut. Najbliższe znaczenie tego słowa to francuski termin jongleur (żongler).W przeciwieństwie do naszego zwykłego zrozumienia, jest interpretowane jako „przedsięwzięcie”, „organizator wydarzenia”. Oznacza to, że jest to nie tylko muzyk, ale także akrobata, błazen, narrator, magik itp. Twórczość takich artystów była ustna, więc rękopisy muzyczne minstreli praktycznie nie zostały zachowane. Współcześni wyznawcy próbują w jakiś sposób odtworzyć swoje prace, opierając się na dowodach literackich i ikonograficznych.
Średniowieczna interpretacja. Zgodnie z tą interpretacją minstrele to poeci śpiewacy, o których pisano w XIX-wiecznej literaturze romantycznej.
Nowoczesne zrozumienie (od XX wieku). Tak zwani poeci muzycy wykonujący piosenki autorskie. Mogą być zarówno profesjonalistami, jak i amatorami.
Появились менестрели в XII веке в провинции Prowansja (Francja). Na ulicach miast i wsi można było zobaczyć wędrujących śpiewaków i poetów, którzy śpiewali piosenki własnej kompozycji i sami towarzyszyli sobie na dowolnym instrumencie. Tych bezpańskich artystów nazywano trubadurami. Nazwa ta została przetłumaczona z dialektu prowansalskiego jako „sztuka komponowania”.
Według źródeł ci wędrowcy są całkiem dobrzyzarobione. Byli popularni zarówno wśród zwykłych ludzi, jak i wśród panów-feudałów. Jeśli piosenka podobała się szlachcicowi, to z reguły hojnie obdarował muzyka. Mieszkańcy również nie starali się nagradzać śpiewaków za przyjemność.
Po 100 latach zmieniono nazwę trubadurówminstrels. Nie była to jednak tylko nazwa poetów i śpiewaków, ale także cała wspólnota artystów włóczęgów: tancerzy, muzyków, żonglerów itp. Oznacza to, że w średniowiecznym znaczeniu minstrele są artystami włóczęgami, niezależnie od tego, w jaki rodzaj kreatywności się zaangażowali.
Как уже было упомянуто, первичное значение этого słowa - służący w służbie. Niemniej jednak w XIII wieku termin ten był używany w odniesieniu do wolnych artystów, którzy nikomu nie służyli. Podróżowali po całej Europie, występowali na wakacjach w tym czy innym miejscu, a ich wygląd zawsze witali miejscowi z hukiem.
W Niemczech byli także wędrowni muzycy, ale nazywano ich tutaj minnesingerami - śpiewakami miłości. Jak widać, istnieje różnica w interpretacji łacińskiej, według której minstrele są sługami.
Śpiewali piosenki o wszystkim:io rycerskich wyprawach, o miłości, o zdradzie, o dzielnych wojownikach i o mądrych królach. Do gatunków wykonywanych przez minstreli należały także pastorałki. Dzieła te były romantycznymi muzycznymi szkicami o życiu mieszkańców wsi, w szczególności pasterzy i pasterzy. Jednak głównym tematem piosenek były szlachetne i szczere uczucia rycerza do jego pięknej damy.
Niektórzy muzycy w dzisiejszych czasach również nosząimię „minstrel”. "Kto to jest?" - pewnie zapytają niewtajemniczeni. Współcześni minstrele również tworzą piosenki i sami je wykonują. Ci wykonawcy należą do specjalnej subkultury. Po długiej przerwie (3-4 wieki) niektórych bardów zaczęto nazywać minstrelami w latach 60. Od 1979 roku aż do upadku ZSRR słowo to było używane w odniesieniu do moskiewskiej gazety o amatorskich przedstawieniach. Później powstał ruch fabularny, a wszystkich powiązanych z nim uczestników zaczęto nazywać minstrelami.
