Odporność ekosystemów jest jedną z największychznaczące wskaźniki stanu środowiska. Reprezentuje zdolność systemu ekologicznego jako całości i jego składników do skutecznego przeciwstawiania się negatywnym czynnikom zewnętrznym, przy jednoczesnym zachowaniu nie tylko jego struktury, ale także jego funkcji. Najważniejszą cechą stabilności jest względne tłumienie powstających oscylacji. Podobna zdolność jest dokładnie badana w celu określenia wpływu czynników antropogenicznych.
Pojęcie „ekosystemu” jest często stosowanewydaje się równoznaczne ze zrównoważeniem środowiskowym. Jak każde inne zjawisko w przyrodzie, cała esencja ekosystemu dąży do równowagi (równowaga gatunków biologicznych, równowaga energii i inne). Tak więc szczególną rolę odgrywa mechanizm samoregulacji.
Głównym celem tego procesu jest wspólneistnienie wielu żywych organizmów, a także obiektów przyrody nieożywionej z ograniczeniem i regulacją liczebności każdego gatunku. Trwałość ekosystemu zapewnia brak całkowitego zniszczenia populacji. Istniejąca różnorodność gatunkowa pozwala każdemu przedstawicielowi karmić się kilkoma formami, stojąc na niższym poziomie troficznym. Tak więc, jeśli liczebność gatunku jest znacznie zmniejszona i zbliża się do progu zniszczenia, możesz „przełączyć się” na inną, bardziej powszechną formę życia. To tutaj leżą czynniki ekosystemu.
Jak wspomniano wcześniej, środowiskostabilność jest uważana za synonim zrównoważonego rozwoju. To nie przypadek. Zachowanie środowiska w stabilnym stanie jest możliwe tylko pod warunkiem, że nie zostanie naruszone prawo równowagi dynamicznej. W przeciwnym razie zagrożona może być nie tylko jakość środowiska naturalnego, ale nawet istnienie całego kompleksu różnych naturalnych składników.
Zrównoważony rozwój ekosystemu przewidziany przez prawodynamiczny bilans wewnętrzny, podlega również bilansowi dużych terytoriów i bilansowi komponentów. Te koncepcje leżą u podstaw zarządzania środowiskiem. Ponadto należy opracować specjalne zestawy środków mających na celu ochronę środowiska, biorąc pod uwagę powyższe przepisy i zasady równowagi.
Można również wyobrazić sobie odporność ekosystemujako równowaga ekologiczna. Jest to specjalna właściwość żywych układów, która nie jest naruszana nawet po wystawieniu na działanie różnych czynników antropogenicznych. Przy opracowywaniu projektów rozwoju nowych terytoriów należy wziąć pod uwagę stosunek intensywnie i intensywnie użytkowanych gruntów na prezentowanym obszarze. Mogą to być różne zurbanizowane kompleksy, łąki do wypasu bydła, strefy zachowanych naturalnych lasów. Irracjonalny rozwój terytoriów może spowodować znaczne szkody zarówno dla ekologii tego regionu, jak i całego ekosystemu naturalnego.
