Irina Trukhina - dość zauważalna wkrajowy segment Internetu to postać, której nazwa jest ściśle związana z literaturą i literaturą dziecięcą. Jej recenzje tej lub innej książki dla dzieci można znaleźć zarówno na stronach sklepów internetowych w odpowiednich wydaniach, i można je przeczytać centralnie w jej LiveJournal. W każdym z tych miejsc, oprócz recenzji, można również znaleźć kilkanaście lub dwie fotografie książki. Chociaż, jak sama przyznaje, książki są kupowane głównie dla siebie, w swoich zbiorach, a zatem nacisk nie kładzie się tak bardzo na artystyczną wartość tekstu, ale na artystyczną wartość projektu publikacji.
Niewiele wiadomo o biografii Iriny Trukhiny. Urodziła się w styczniu 1966 roku w Moskwie, ma dorosłego syna i małego wnuka. To chyba wszystko, co można powiedzieć o Irinie językiem suchych faktów.
„Tylko książki dla dzieci” - część tytułu blogaIrina w LiveJournal, gdzie zbiera wszystkie swoje recenzje z różnych stron sklepu internetowego. Pełna nazwa tego interesującego bloga pochodzi z wiersza Osipa Mandelstama. I brzmi to tak:Czytaj tylko książki dla dzieci, pielęgnuj tylko myśli dzieci„
Blog Iriny można czytać sekwencyjnie, zgodnie zrekordy, uwzględniając jednocześnie różnorodność prac poligraficznych, i odwołują się do listy prac wyróżnionych na blogu, umieszczonej u góry. Książki dla dzieci Iriny Trukhiny są sortowane według prac (jeśli mówimy o tak znaczących zjawiskach w literaturze dziecięcej, jak „Piotruś Pan” czy „Timur i jego zespół”) lub według autora (jeśli książki tego pisarza często znajdują się wśród dokumentacja). Pojawiły się także zbiory poświęcone węższym tematom, np. „Książki zimowe”, „książki o szkole”, „książki o Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej” oraz zbiory książek poświęconych każdemu świętowaniu.
Na przykład istnieje wybór poświęcony pięciu różnymwydania utworu Yu. Olesha „Three Fat Men”. Ilustracje tych książek są bardzo różniące się stylem, co pod wieloma względami determinowało ich zakup do kolekcji, ponieważ Irina, według niej, nie lubi samej bajki i pisząc recenzje zawsze przywołuje zdanie, które bardzo dokładnie tak opisuje swoje odczucia kupując kolejną edycję Olesha: „Mam w herbacie osiem łyżek cukru i mieszam, nie lubię słodyczy”. Niemniej jednak na jej półce jest już piętnastu „grubych mężczyzn”. Zgodnie z oczekiwaniami - trzy na książkę.
Jeśli mówimy o zagranicznej literaturze dziecięcej, tomożna powiedzieć, że wiele uwagi poświęca się Lewisowi Carrollowi i jego „Alicji”. Ta książka na blogu Iriny Trukhiny jest prezentowana w ogromnej liczbie opcji. Istnieją zarówno wydania już zakupione, jak i te, które znajdują się na „liście życzeń”. Na przykład anglojęzyczne wydanie „Alicji w Krainie Czarów” w stylu afrykańskim. Książka, uderzająca swoją nieznajomością, w ogóle nie budzi odrzucenia u tych, którzy są przyzwyczajeni do blondynki Disneya. Wręcz przeciwnie, warto to rozważyć, można zauważyć wiele niezwykłych szczegółów.
Recenzje Iriny Trukhiny są dość obszerneodpowiedzi czytelników „LiveJournal” i kupujących w sklepach internetowych. Nawet same selekcje blogów zostały opracowane dzięki licznym prośbom czytelników o pokazanie różnych wydań tej samej książki, aby mogli sami wybrać to, co preferują oni i ich dzieci, co stanie się częścią biblioteki rodzinnej.
Często pod wpisami w „Tylko książkach dla dzieci” możnaaby spotkać się z wdzięcznymi odpowiedziami lub ożywioną dyskusją na temat tej lub innej publikacji, zarówno od strony projektowej, jak i tłumaczeniowej, jeśli mówimy o autorach zagranicznych.
Oprócz licznych wdzięcznych recenzjimożna również znaleźć pewną ilość negatywności. Jednak głównym zarzutem, jaki wywołuje dźwięk pochodzący z zasobów obcych, jest tak zwana „wszechobecność” Iriny, która męczy niezadowolonych. Ale nawet ta kategoria internautów docenia wartość i użyteczność jej recenzji.
Recenzje Iriny Trukhiny są bardzo interesująceCzytelnik, zwłaszcza dla kogoś, kto ceni nie tylko treść książki, ale także formę, lub poszukuje publikacji z ilustracjami konkretnego artysty, na przykład dlatego, że jest wielbicielem swojej twórczości. W każdym razie, otwierając „Tylko książki dla dzieci”, rozumiesz, że pomimo tylu lat, które przeżyłeś, nadal możesz dać się wciągnąć w prawdziwie dziecinną, bezpośrednią radość.
