Demokracja jest zjawiskiem występującym w Rosjipowstały wcześniej niż książęca władza. Chociaż naród słowiański poddał się książętom, zachowali pewne swobody. Aby rozwiązać sprawy publiczne lub zapobiec bezpośredniemu zagrożeniu, ludzie uzgodnili ogólną radę.
Слово «демократия» («народовластие») – это koncepcja, która w XX wieku stała się jedną z najpopularniejszych. Obecnie nie ma ani jednego ruchu politycznego, który miałby wielki wpływ, który nie użyłby tego terminu do własnych celów, często dalekich od prawdziwych zasad demokracji.
W tłumaczeniu z greckiego termin ten oznaczapojęcie „władzy ludu”. W związku z tym demokracja jest tak chętna dla mieszkańców państw, w których wciąż dominuje dyktatura i autorytarny typ rządu. Demokracja jest formą struktury politycznej opartej na zasadach równości i wolności. Ponadto należy wybrać główne organy rządowe.
Konieczne jest również ustanowienie równości obywateli, którym należy zapewnić szerokie prawa i wolności społeczne i polityczne.
Ludzie w czasach sowieckich bylihistoryczna wspólnota ludzi, która zmieniała się zgodnie z zadaniami, które rząd w danym okresie rozwiązywał. Dziś jest rozumiany jako ogół obywateli danego państwa.
A więc ludzie, których przywilejem jestsprawowanie demokracji - są to obywatele mieszkający na terytorium państwa. Naród to historyczna wspólnota ludzi, która powstała w procesie tworzenia wspólnych więzi gospodarczych, terytorialnych, językowych, a także pewnych cech charakteru. Należy zauważyć, że ludzie mogą być wielonarodowi. Nie da się zrównać takich pojęć jak „ludzie” i „naród”. Konieczne jest zrozumienie, jaka jest między nimi różnica.
Władza to koncepcja, która powstała dawno temu.W rzeczywistości w czasach radzieckich była to zorganizowana przemoc jednej klasy w celu stłumienia drugiej. W ogólnym sensie władzę postrzega się jako zdolność do kontrolowania czegoś lub kogoś, dysponowania nimi, podporządkowywania innych ich woli. Można wyróżnić następujące właściwości:
Społeczeństwo rosyjskie na obecnym etapierozwój charakteryzuje się znacznymi przemianami państwa i systemu prawnego. Rosja stopniowo staje się suwerennym demokratycznym państwem prawa, uznającym priorytet prawa międzynarodowego i uniwersalnych wartości ludzkich.
Konstytucja naszego kraju (art. 3) stanowi:że jedynym źródłem władzy i zwierzchnikiem suwerenności w Federacji Rosyjskiej jest jej wielonarodowy naród. Innymi słowy, Federacja Rosyjska to państwo demokratyczne, czyli państwo demokratyczne. Uznanie, że obywatele są najwyższymi nosicielami władzy, jest wyrazem ich niezależności. Suwerenność ludu oznacza, że nie dzieląc się z nikim swoją władzą, sam z niej korzysta, niezależnie od pewnych sił społecznych. Wykorzystuje ją na swoją korzyść. Należy zauważyć, że suwerenność ludu jest niepodzielna. Ma tylko jeden temat - ludzi. Żadna jej część (grupa społeczna, warstwa czy klasa) nie może sobie przypisywać władzy w Federacji Rosyjskiej.
To oznacza ustanowienie demokracjiobywatele mają pełną władzę i mogą swobodnie wykonywać ją zgodnie ze swoimi podstawowymi interesami i suwerenną wolą. Jednocześnie sprawowanie władzy jest legitymizowane, konstytuowane i kontrolowane przez obywateli państwa, gdyż działa w formie samorządności i samostanowienia ludu, do czego mają prawo wszyscy mieszkańcy kraju wziąć udział. Demokracja jako metoda rządzenia i forma państwa przekształca się w ten sposób w organizacyjną zasadę sprawowania władzy i jej posiadania. Zasada ta przesądza o tym, że przy wykonywaniu władzy lub jakichkolwiek zadaniach państwowych wymagana jest legitymacja, która pochodzi bezpośrednio od ludu lub do niego wraca. Jedną z głównych koncepcji rozumienia demokracji jest idea, że początkiem i końcem legitymizacji są ludzie.
Obywatele Federacji Rosyjskiej mogą sprawować władzę jakoza pośrednictwem władz lokalnych i państwowych oraz bezpośrednio. Forma wyrażania woli determinuje formę demokracji. Ten ostatni może być bezpośredni lub reprezentatywny. Formy demokracji są historycznie ustalonymi środkami lub metodami wyrażania i ujawniania interesów różnych warstw społecznych. Jak już wspomniano, istnieją dwa rodzaje demokracji - reprezentatywna i bezpośrednia. Krótko opiszmy każdy z nich.
Reprezentatywna demokracja to takajego formy, takie jak wybrane organy i partie, a także organizacje publiczne, sprawują władzę ludu poprzez swoich przedstawicieli. Podejmują decyzje wyrażające wolę ludzi, którym nadano te uprawnienia: ludności zamieszkującej określone terytorium lub całego ludu. A jaka jest forma demokracji bezpośredniej? Jest ich też sporo. Do form demokracji bezpośredniej zaliczają się następujące instytucje: plebiscyt, referendum, sejmiki, sejmiki itp. Z ich pomocą główne problemy życia publicznego i państwowego są rozwiązywane bezpośrednio przez ludzi.
Jako instytucja wdrażająca directpowszechnej zasady, referendum nie jest bynajmniej nową formą udziału obywateli w rozwiązywaniu globalnych problemów politycznych i społeczno-gospodarczych, w rozwiązywaniu problemów terytorialnych i innych problemów międzypaństwowych i wewnętrznych. Na przykład pierwsze referendum w Szwajcarii odbyło się w 1439 roku.
Ten instytut, który wdraża directdemokracja po I wojnie światowej weszła do konstytucji wielu krajów europejskich. Po II wojnie światowej zaczął się aktywnie rozwijać i doskonalić w prawie każdym z wysoko rozwiniętych państw. Intensywność stosowania referendum wyraźnie wzrosła w latach 60. i 80. ubiegłego wieku. Dziś tę formę demokracji bezpośredniej zapewniają konstytucje wielu krajów.
Należy zauważyć, że nie zawsze jest referendumjest jednakowo interpretowana w światowej państwowej teorii i praktyce polityczno-prawnej. Często ta forma demokracji bezpośredniej utożsamiana jest z plebiscytem lub wyborami. Jest to postrzegane jako zatwierdzenie decyzji rządu w powszechnym głosowaniu, co czyni ją wiążącą i ostateczną.
Istnieją jednak różnice między plebiscytem aw drodze referendum. W referendum korpus wyborczy zabiera głos w sprawie zmian w konstytucji, jakiejś ustawy czy zdecydowanych kroków w polityce zagranicznej i wewnętrznej. Różnica między tą formą demokracji a plebiscytem polega na tym, że w trakcie tego ostatniego korpus wyborczy rozstrzyga jeszcze jedno pytanie: czy warto ufać tej czy innej osobie.
Konieczne jest również odnotowanie istniejących różnicmiędzy wyborami powszechnymi a referendum. W czasie wyborów lud wybiera kandydatów lub elektorów, aw referendum każdy wyborca odpowiada na pytanie twierdząco lub przecząco. Ponadto wybory kojarzą się z demokracją przedstawicielską, a referendum różni się od nich tym, że jest formą demokracji bezpośredniej.
Parlament jest wybierany lub mianowany częściowoprzedstawicielstwo ustawodawcze. „Parlamentaryzm” to pojęcie odnoszące się do systemu ustroju państwa w kraju, w którym parlament zajmuje centralne miejsce w politycznym zarządzaniu. Tylko on ma prawo do stanowienia prawa. W wyborach do parlamentu oraz do władz samorządowych i centralnych przedstawiciele ludności głosują na kandydatów reprezentujących określone partie polityczne.
We współczesnym społeczeństwie są integralneelementy systemu demokratycznego. Jednak ich istnienie nie odpowiadało większości zwolenników teorii umowy społecznej i prawa naturalnego. Uważali, że celem rozsądnie zorganizowanego społeczeństwa jest osiągnięcie jak największych korzyści dla jak największej liczby obywateli. W konsekwencji nie ma sprzeczności między interesami grupy społecznej lub jednostki a społeczeństwem jako całością urzeczywistniającej demokrację. Oznacza to, że nie ma również podstaw do tworzenia wielu partii.
W społeczeństwie demokratycznym, jak pokazanodoświadczenie historyczne, różnice interesów społecznych pozostają. Dlatego kraje demokratyczne zostały zmuszone do stworzenia mechanizmu określania, uzgadniania i ochrony interesów najliczniejszych i najważniejszych grup społecznych. Partie polityczne stały się centralnym ogniwem tego mechanizmu. Wynikają one z faktu, że walka wyborcza musi być prowadzona w kontekście gwałtownego wzrostu liczby obywateli uprawnionych do głosowania, a także w związku z koniecznością przeprowadzenia regularnych wyborów. Partia jest dziś formą demokracji (przedstawicielem). Jest organizatorem procesu wyborczego. Jednocześnie stopniowo kształtowała się jego główna rola (w społeczeństwie demokratycznym) jako instrumentu komunikacji między państwem a obywatelami.
Jeden jest problem tworzenia samorządu lokalnegoz najważniejszych w społeczeństwie o systemie demokratycznym. Na przykład demokracja zachodnia uważa, że samorząd lokalny jest jednym z warunków pomyślnego funkcjonowania demokracji. Wraz z władzą sądowniczą, wykonawczą i ustawodawczą separacja odbywa się również na poziomie regionalnym. Tutaj, wraz ze strukturami administracyjnymi związanymi z państwem, powstają organy samorządu terytorialnego. Nie wchodzą w skład organów rządowych. Samorząd lokalny jest organizacyjnie wyodrębniony, ponieważ ma na celu zapewnienie ludności (zapisanej w konstytucji) prawa do rozwiązywania problemów o znaczeniu lokalnym, z uwzględnieniem tradycji i cech regionalnych. Organom rządowym surowo zabrania się, zgodnie z prawem, ingerowania w funkcjonowanie samorządu, jego urzędników i organów.
