W odległej przeszłości cmentarze powstawały tylko wforma wyjątku. Zmarli chrześcijanie byli początkowo pochowani w katakumbach, nieco później w budynku kościoła; w XIV wieku tylko szlachetni ludzie zaczęli chować się w kościołach, a cmentarz był głównym miejscem pochówku zwykłych obywateli.
Rosły populacje miejskie, terytoria kościelnepodwórek było coraz mniej, a na obrzeżach miast zaczęto przeprowadzać pochówki. W XVII wieku, w celu zachowania warunków sanitarnych, nie wolno było organizować pochówków w kościołach, aw XIX wieku nie wolno było urządzać cmentarzy wewnątrz wsi i miast. Pierwsze rosyjskie przepisy dotyczące budowy cmentarzy pojawiły się w czasach Katarzyny Wielkiej i zostały zapisane w karcie medycznej. Zgodnie z tym zestawem zasad zabroniono:
Osoba, która kupiła to miejsce na cmentarzu, nie stała się jego właścicielem, ale otrzymała prawo do korzystania z tego miejsca do pochówku.
Ustawodawstwo to dotyczyło przede wszystkim cmentarzy w Petersburgu, ale z czasem rozprzestrzeniło się na cmentarze kościelne w całej Rosji.
Jeden z cmentarzy w Petersburgu nazywa się „Czerwony”, dzięki przepływającej przez niego rzece Krasnenka. Obszar nekropolii wynosi około 30 hektarów.
Cmentarz został założony około 1776 r. (Według niektórych źródeł w 1757 r.) Z udziałem parafian św. Peter Metropolitan, który był we wsi Ulyanka.
Na cmentarzu dokonywano pochówków dla mieszkańców pobliskich wiosek Ulyanka i Avtovo. Drewniana kaplica kazańska została wzniesiona na cmentarzu w 1776 r.
В 1824 году в Петербурге произошло наводнение, в W wyniku zatopienia wsi Avtovo i Ulicy budynki zostały zniszczone, zginęły 152 osoby. Wszyscy zmarli zostali pochowani na Czerwonym Cmentarzu we wspólnym grobie, którego nagrobek przetrwał do dziś.
Od XIX do XX wieku cmentarz był cmentarzem miejskim, na którym chowano mieszkańców sąsiednich dzielnic Sankt Petersburga.
W 1901 r. Na cmentarzu został zbudowany kościół Matki Boskiej Kazańskiej, ale pożar w 1941 r. Całkowicie go zniszczył.
Podczas II wojny światowej regionbył na pierwszej linii. Na cmentarzu dokonano masowych grobów żołnierzy poległych podczas obrony Leningradu oraz zwykłych mieszkańców miasta, którzy nie przeżyli blokady.
С 1961 года Красное кладбище Санкт-Петербурга Staje się na wpół zamknięty i odradza się dopiero w 2000 r. Wraz z budową kościoła w imię kazańskiej ikony Matki Bożej. Jest to obiekt dziedzictwa kulturowego Federacji Rosyjskiej.
Pochowany tutaj:śpiewak operowy, bliski przyjaciel A. A. Bloka - L. Andreeva-Delmas; śpiewak operowy, profesor Konserwatorium Leningradzkiego - Brian M.I.; rzeźbiarz - Evseev S. A .; aktorka - Kaziko O. G.; pisarz - L. V. Sołowiew i wiele innych wybitnych postaci nauki i sztuki.
W Niżnym Nowogrodzie cmentarz ten pojawił się w latach 90XIX wieku i początkowo byli to staroobrzędowcy. Od momentu powstania nosi różne nazwy. Do lat 30-tych XX wieku mieszkańcy miasta nazywali je „Nowym”, ale używają też nazwy „Czerwony”, która została przypisana do cmentarza kościelnego ze względu na kolor ceglanego muru okalającego cmentarz. W oficjalnych dokumentach cmentarz nosi obecnie nazwę „Cmentarz przy ulicy Krasnej”. Najczęstszą nazwą cmentarza w Niżnym Nowogrodzie jest „Bugrovskoe” na cześć kupca N. A. Bugrova, znanego patrona miasta.
Bugrov i wszyscy członkowie jego rodziny zostali pochowani na terenie cmentarza miejskiego, który nie zachował się do dziś, ale został zniszczony w latach sowieckich i zabudowany obszarami mieszkalnymi.
Współczesny cmentarz odziedziczony po „Bugrovsky”tylko twoje imię. Został również utworzony jako staroobrzędowiec. Na początku XX wieku Czerwony Cmentarz zaczął się poprawiać. Teren ogrodzony był murem z czerwonej cegły, zbudowano kościół Wniebowzięcia Matki Bożej. Do 1916 r. Powierzchnia cmentarza osiągnęła 16 ha.
Straszny okres w historii cmentarza wiąże się z latamiRepresje stalinowskie. Do 1938 r. Bezimiennych skazańców i straconych grzebano w zbiorowych mogiłach na terenie cmentarza, na cześć którego wznosi się pomnik. Teraz Czerwony Cmentarz jest zamknięty dla pochówków.
Wiele jest pochowanych na cmentarzu Bugrovskysławni Nowogrodzcy: pisarze Melnikov-Pechersky PI i Kochin N.I.; naukowcy zajmujący się budową statków, R.E. Alekseev i V.I. Kalashnikov; Artyści ludowi ZSRR A. N. Samarina i A. Kasyanov; córka Maksyma Gorkiego; Dekabrysta I.A. Annenkov i jego żona P.E. Annenkova-Göbl oraz wielu innych wybitnych mieszkańców miasta i kraju.
W mieście znajduje się cmentarz "Krasnaja Gorka"Podolsk, obwód moskiewski. Oficjalnie nosi nazwę „Podolski cmentarz miejski”, ale mieszczanie nazywają go „Krasnaja Górka” - na cześć wzgórza, na którym się znajduje.
Obecnie cmentarz Krasnaja Górka na Podolsku jest w połowie zamknięty, pochówki odbywają się wyłącznie w grobach rodzinnych.
Na prawym brzegu rzeki Pakhra w pobliżu Podolaznajdował się stary cmentarz miejski, który został całkowicie zniszczony w czasach radzieckich, a na jego miejscu założono park. Obecnie na terenie parku wzniesiono kaplicę ku pamięci wszystkich, którzy tam zostali pochowani.
Na terenie współczesnego cmentarza znajduje sięKościół św. Mikołaja Męczennika, trzy zbiorowe groby żołnierzy Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, mogiły słynnych mieszkańców miasta: profesora i artysty ludowego Rosji Igora Agafonnikowa, pułkownika A. Pieczyniewskiego; A.V. Shcheglov, przewodniczący komitetu wykonawczego miasta Podolsk; turner Wasilij Zvezdochkin (który stworzył lalkę lęgową) i wielu innych.
