Termin otaku ma kilka znaczeń, ww zależności od tego, kto go używa i gdzie. W Japonii oznacza to jedno, w Ameryce lub Rosji - trochę inaczej. Ponadto z czasem koncepcje uległy zmianie - i nadal się zmieniają.
Otaku był formą do lat 80z szacunkiem traktowanie po japońsku, takie jak –sama, –kun lub –senpai. Słowo to było często używane jako zaimek dla 2 osób, w ten sposób na przykład użyła go bohaterka anime „Macro”, które po raz pierwszy pojawiło się na ekranach w 1982 roku.
Jednak we współczesnym świecie słowo otaku jest japońskim terminem slangowym, oznaczającym kilka różnych pojęć:
Więc otaku - kto to jest?W nowoczesnym znaczeniu tego słowa użyto po raz pierwszy w latach 80. XX wieku w dziełach komika i pisarza Akio Nakamori. W 1983 roku opublikował serię Otaku Research w Manga Burikko, w której użył tego terminu w odniesieniu do fanów.
W tym samym czasie artyści z kreskówek HaruhikoMikimoto i Shawji Kawamori używali tego słowa w komunikacji ze sobą jako uprzejmej formy leczenia (ten sam zaimek osobowy 2 osoby), począwszy od późnych lat siedemdziesiątych.
Podobno niektórzyprzedstawiciele subkultury (podczas gdy reszta zajęła się mniej formalną komunikacją) i dlatego Nakamori wybrał ją (ten powód wskazał Morikawa Kaichiro, wyjaśniając pochodzenie tego terminu).
Drugą wersją początków koncepcji są prace science fiction Motoko Arai, który użył –otaku jako szacunkowego sposobu traktowania, w wyniku czego czytelnicy przyjęli ten nawyk.
W latach 90. ubiegłego wieku negatywne zabarwienietego słowa zostało wygładzone i tam zaczęli używać słowa otaku w inny sposób. Kto to jest teraz Definicja stała się dość jasna - „fanem czegoś”, entuzjastą, który bardzo interesuje się jakimś konkretnym biznesem. Teraz ta koncepcja ma zastosowanie do fanów czegokolwiek, jest też często kojarzona z Akihabarą i modą na „uroczość”.
Japoński słownik oferuje inną interpretację tego słowa: zgodnie z nim, otaku był pierwotnie używany w latach 80-tych wśród przyjaciół, oznaczając osobę bardzo dobrze poinformowaną w pewnym problemie.
W Japonii to słowo można utożsamiać z pojęciami takimi jak „fan”, „specjalista”, „badacz”, a nawet „obsesja”. Wszystkie te wyrażenia wyrażają inny poziom wiedzy i zainteresowania.
Jaka jest różnica? To, które słowo najlepiej pasuje, zależy od tego, co w społeczeństwie jest uważane za normalne, a co nie.
Archeolog chętny do poszukiwania starożytnych miast,lub dr Alan Grant z filmu Park Jurajski, są więc uważani za badaczy. Wyglądają pozytywnie na społeczeństwo. A ktoś taki jak profesor Brown z „Powrót do przyszłości” byłby nazywany otaku - pamiętając, że jego hobby, wehikuł czasu, nie pasuje do „normy”.
Wszystkie te złożoności japońskiego społeczeństwa są całkowicieinaczej postrzegane na Zachodzie. Ludzie w Stanach mają inne znaczenie pod pojęciem otaku. O tym, kto tu jest, można powiedzieć jednoznacznie i zdecydowanie: osoba pasjonująca się anime i mangą. Fani japońskiej animacji sami nie mają nic przeciwko - poza Japonią to słowo nie ma negatywnego znaczenia.
Ludzie z Zachodu tak nie uważająfan anime jest zły. Wręcz przeciwnie. Tutaj otaku jest najczęściej osobą, która „wszystko widziała”. „Chodząca encyklopedia” anime lub mangi (nie ma znaczenia, czy dana osoba ogląda jeden gatunek, czy wszystko), która może doradzić, co zobaczyć na podstawie gustów pytającego.
W wyniku swojej pasji, nie chcąc, onspecjalizuje się w gatunkach anime, a także zna i ogląda lub czyta większość popularnych dzieł - ostatnia funkcja jest typowa dla otaku. To, kim jest z punktu widzenia społeczeństwa, jest absolutnie takie samo: z takim samym sukcesem może być uczeń, pracownik biurowy lub sportowiec.
Ponadto otaku, nawet się nie uczącszczególnie ma pojęcie o japońskiej kulturze i modzie, zarówno współczesnych, jak i poprzednich epokach, a także zna kilka słów w języku Krainy Wschodzącego Słońca.
Z tym wyglądem zanurza się nawykihobby może się znacznie różnić. Niektórzy otaku zbierają kolekcję płyt CD z programami telewizyjnymi, zdjęcia swoich ulubionych postaci, regularnie uczęszczają na spotkania z podobnie myślącymi ludźmi, grają w cosplay i znają znanych autorów seiyuu i mangi.
Inni mogą bez przerwy oglądać anime z 25 odcinków (przez około 6 godzin z rzędu). Jeszcze inni chodzą na kursy japońskiego, aby przeczytać oryginalną mangę.
Wśród fanów anime są utalentowanipisarze, którzy tworzą wystarczająco ciekawe historie - wśród nich Sergey Kim, Konstantin Khrabrykh, Coviello, Ander Tel Sash i Otaku Felix. Samizdat z udziałem tych i innych autorów przyciąga nie mniej czytelników niż same animacje.
Instytut badawczy Nomura (NRI) przeprowadził dwa pogłębione badania, pierwsze w 2004 r., A drugie w 2005 r. W rezultacie naukowcy byli w stanie zidentyfikować 12 głównych obszarów zainteresowania:
Pozostałe pięć kategorii obejmowało sprzęt mobilny, sprzęt audio i wideo, miłośników kamer, modę i pociągi.
Jeśli spojrzysz bezpośrednio na miłośników anime, możesz wyróżnić kolejną interesującą grupę - hentai.
Wśród gatunków japońskiej animacji jest toinne narody można nazwać pornografią - jednak w Krainie Wschodzącego Słońca stosunek do tej kwestii jest nieco inny. Z tego powodu istnieje dość specyficzna grupa otaku. Hentai to zainteresowania i hobby tych ludzi.
Anime to nie tylko zwykli ludzie uzależnieni - między innymiGwiazdy spotykają również miłośników tego gatunku. Wśród nich jest popularna japońska piosenkarka Seko Nakagawa (bezpośrednio nazywająca się manga i anime otaku), piosenkarka i aktorka Mari Yaguchi, aktorka Toshiki Kashu, Natsuki Kato oraz aktorka i modelka Tiyaki Kuriyama.
Tam, gdzie jest kreatywność, jest fanfiction - tak jestDziała to w ten sam sposób w odniesieniu do zachodnich powieści lub seriali oraz w odniesieniu do anime i mangi. W niektórych przypadkach powoduje to samizdat. Otaku tworzy własne prace w formie rysunków, opowiadań lub powieści i najczęściej publikuje je w Internecie lub w specjalistycznych publikacjach na własny koszt.
Czasami jednak w wyniku takich amatorskich występów pojawia się nowa „gwiazda” - a koło zaczyna się w nowy sposób: fikcja fanów jest teraz tworzona na podstawie dzieł nowego popularnego autora.
Samizdat otaku jest szczególnie popularnywśród fanów oryginalnych dzieł. Spotkane fabuły - główny bohater - człowiek w świecie anime lub źródła manga, albo autor wprowadza nową GG z tego samego świata, albo autor zabiera głównych bohaterów z oryginalnego dzieła, całkowicie zmieniając fabułę według własnych upodobań.
W rosyjskiej „społeczności” wolnych pisarzy (największyktórych liczbę można znaleźć na lib.ru) to przede wszystkim fanfiction anime. Niewiele osób pisze o „japońskich komiksach” - wśród nich na przykład słynny otaku Felix w tych kręgach, który uwzględnił prace nad światem „Bleach” i „Sekirei”.
Najsłynniejsze anime, które sprowokowałopojawienie się dziesiątek i setek fan fiction - „Naruto”, „Bleach”, „Evangelion”, „Code of Giass”, „Shaman King”, „One piece”. Możesz dodać do tej samej listy Dark Butler, Death Note, Steel Alchemist, Vampire Knight. Wspomniany na przykład Felix Otaku, na przykład, napisał kilka popularnych wśród fanów dzieł fanowskich na całym świecie „Bleach” - „Captain” i cykl „Empty”.
W samej Japonii bycie mangaką (autorem mangi) oznacza posiadanie całkowicie szanowanego zawodu i, w zależności od wydawcy lub sławy, uzyskanie przyzwoitej płacy.
Jednak jak tylko autor zacznie otrzymywaćzapłata za swoją pracę przestaje być amatorem. Jednak otaku nie przestaje istnieć. Felix, którego autopublikowanie jest reprezentowane w sieci przez całkiem dobre prace, jeszcze nie przekroczył tej granicy. Ale na przykład Nadieżda Kuźmina (autorka cyklu o cesarzowej smoków i Timiredis) już publikuje swoje książki jako profesjonalna pisarka.
