Niestety we współczesnym świecie okolicznościczęsto rozwijają się w taki sposób, że przestajemy zwracać uwagę na otaczającą nas przyrodę. Przybywając gdzieś (powiedzmy do Afryki czy Australii), jesteśmy zdumieni różnorodnością tutejszej flory i fauny, ale w naszym własnym państwie nie zauważamy żadnych roślin, ptaków ani zwierząt. Ale na próżno. Weźmy na przykład niesamowitego owada, takiego jak pszczoła. Ciekawe fakty na jej temat nie mogą nie przyciągnąć uwagi nawet najbardziej obojętnych.
Ten artykuł ma na celu:zainteresować czytelnika, opowiadając mu prostym i zrozumiałym językiem o niuansach znanych tylko w wąskich kręgach, na przykład wielu będzie rzeczywiście ciekawi, gdzie pszczoły żyją zimą, jak i co jedzą w ciepłych i zimnych porach roku , jak rozmnażają się i budują swoje domy.
Pszczoły, o których ciekawostki dosłownie zalewały ostatnio media, mają błoniaste skrzydła, krótki i wydłużony brzuch.
Ciało samców jest czasami gęsto owłosione i mają proste czułki, ale u samic są kolankowate, składające się z 12-13 segmentów. Oczy są nagie, czasem pokryte rzęskami, narządy gębowe są typu gryzienia.
Wszystkie pszczoły mają trąbkę i powiększoną pierwsząsegment tylnych nóg jest kluczowym elementem zbierania pyłku kwiatowego i nektaru. Nawiasem mówiąc, ten ostatni jest zbierany przez pszczoły z trąbką ssącą w wole z zastawką, która blokuje dostęp nektaru do przewodu pokarmowego. Brzuch często pokryty jest włoskami. Na tylnych łapach znajduje się „koszyk” - specjalnie do zbierania pyłku. Nawiasem mówiąc, nie wszyscy wiedzą, że tylko kobiety mają żądło.
Te owady wystarcząowady wysoce zorganizowane: szukają pożywienia, wody, wyposażają pomieszczenia, grzebienie, wspólnym wysiłkiem dbają o macicę i potomstwo i wspólnie bronią się przed wrogami. Dlatego hodowla pszczół z reguły nie wymaga tak dużego wysiłku, jak mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka.
Najbardziej zaawansowana edukacja publicznatego gatunku to kolonie eusocjalne, w których wspólnie żyją pszczoły miodne, tzw. stingless i trzmiele. Biorąc pod uwagę, że mają jasno określony podział pracy, grupę tę można z powodzeniem nazwać semi-społeczną.
W przypadku, gdy oprócz wszystkich powyższychpowyżej rój składa się z macicy i jej żeńskiego potomstwa, grupa nazywana jest publiczną. W takiej strukturze pszczołę matkę nazywa się zwykle królową, a jej córki robotnicami.
Żywotność tych owadów bezpośredniozależy od ogólnej siły rodziny. W grupie słabej robotnica może żyć wiosną około 4 tygodni, w grupie silnej 5-7 tygodni. Co więcej, wszystko zależy od całkowitej wielkości rodziny, a także od produkcji jaj w macicy.
Jednak nie wszyscy wiedzą, że pszczoływiedzą, jak regulować długość życia. Najprawdopodobniej mają jakiś sekret odnowy organizmu, jeśli nie ma możliwości wychowania nowego pokolenia pszczół. Na przykład, jeśli rodzina nagle straciła macicę, jej długość życia może wydłużyć się do 200 dni lub więcej.
Również życie większości pszczół robotnic wczas, w którym rodzina postanowiła zaroić się lub przygotować do zimowania. Zimujące owady żyją około 7 miesięcy i pracują około 1 miesiąca na rzecz swojej kolonii. Oznacza to, że osobniki zimowe żyją 5-7 razy dłużej niż letnie. Tak więc przeciętne letnie życie pszczół wynosi nieco ponad miesiąc, a zimowe około 200 dni.
Pszczoła zbiera kroplę nektaru kwiatowego,wydzielany przez rośliny (o masie 40-50 mg) i wzbogaca go w ślinę, która zawiera wiele enzymów. Ponadto w jej wole zachodzi proces rozszczepiania sacharozy, w wyniku którego nektar staje się miodem.
Po powrocie do ula pszczoła zbierająca przekazujekropla nektaru do pszczoły odbierającej, która kontynuuje obróbkę biochemiczną, a następnie umieszcza nektar w komórkach plastrów, gdzie również poddawany jest obróbce chemicznej – „dojrzewaniu”.
W tym czasie dochodzi do intensywnego parowania wody, sedymentacji garbników itp. Hodowla pszczół w tym okresie wymaga szczególnej uwagi i troski.
Trudno sobie wyobrazić, żeby dostać wszystkoJedna łyżka miodu na cały dzień, 200 pracujących pszczół będzie musiało aktywnie zbierać nektar. Ale to nie wszystko. Mniej więcej taka sama liczba osobników powinna być zaangażowana w pobieranie nektaru, jego dalsze przetwarzanie w ulu. Dodatkowo niektóre pszczoły przewietrzają gniazdo, aby szybciej odparować nadmiar wody z przyniesionego produktu.
A żeby zapieczętować miód w 75 pszczołachkomórki, pracownicy muszą przeznaczyć 1 gram wosku. Aby wyprodukować 1 kg miodu, pszczoły muszą wykonać około 4500 lotów, zebrać nektar z 10 milionów roślin kwitnących.
W zasadzie silna rodzina może zebrać 5-10 kg miodu dziennie lub 10-20 kg nektaru. Owady te są w stanie odlecieć 8 km od swojego ula w poszukiwaniu takiej zdobyczy.
Trudno odgadnąć, co kocha pszczoła.Owady te są w stanie zbierać nektar z zupełnie innych roślin kwiatowych. Dlatego niektórzy właściciele pasiek wolą wyjmować ule, aby zebrać miód z określonego gatunku rośliny, np. akacji, rzepaku czy lipy.
Wydawałoby się, no cóż, co może być w takim przypadku niezwykłegodość powszechny owad, taki jak pszczoła? Ciekawe fakty sugerują jednak coś przeciwnego. Pomimo tego, że w ciepłym sezonie możemy je dość często obserwować, nie każdy wie, czym żyją i jak zorganizowana jest ich żmudna praca.
Oczywiście profesjonalna pielęgnacja pszczół wymagaobecność specjalnych umiejętności, ale zwykła osoba będzie ciekawa, że rodziny roślin miodowych są wyraźnymi koloniami społecznymi, w których każda jednostka pełni swoją funkcję, określoną przez jej wiek biologiczny.
A więc młode owady (do 10 dni),okazuje się, że karmią macicę i larwy. Gdzieś od 7 dnia życia specjalne gruczoły woskowe zaczynają pracować na podbrzuszu pszczół odchodzących, więc przechodzą do różnych prac budowlanych w gnieździe.
Przez 14-15 dni pszczoła, ciekawe fakty o których nie mamoże nie wzbudzać ciekawości, traci produktywność, drastycznie spada produktywność gruczołów woskowych, a owady zaczynają angażować się w inne czynności związane z opieką nad gniazdem – oczyszczanie komórek i wynoszenie śmieci.
Gdy pszczoły mają 20 dni, zapewniają wentylację i ochronę gniazda. Miodobraniem zajmują się osoby starsze niż 22 dni. A ci, którzy ukończyli 30 dni są odpowiedzialni za zbieranie wody na potrzeby rodziny.
Nawiasem mówiąc, dorosłe pszczoły przebywają w ulu zimą i w tym okresie ich życie zdaje się zamarzać, ale owady nie umierają, jak się błędnie uważa.
Owad jak pszczoła, ciekawostki na tematco na pierwszy rzut oka wydaje się bardzo mało prawdopodobne, może stanowić śmiertelne niebezpieczeństwo dla ludzi. A teraz nie mówimy o biednych kolesiach - alergiach, prostym ugryzieniu, w którym powoduje straszną reakcję organizmu, a nawet uduszenie. Każdy i my możemy stać się ofiarą, jednak w tym celu trzeba jechać do Ameryki Południowej.
Nie wszyscy wiedzą, że pszczoły zabójcy to hybrydy pszczół miodnych. Są bardziej agresywne, mogą bardzo poważnie atakować ludzi, zwierzęta domowe i żądlić.
Według statystyk od 1969 r.w Brazylii zginęło ponad 200 osób, a kilka tysięcy osób zostało poważnie dotkniętych użądleniem pszczół-zabójców. Osobniki te atakują 30 razy szybciej i żądlą 10 razy częściej niż zwykłe rośliny miodowe.
Przy najmniejszym niepokoju atakują całym rojemkażdy, kto pojawia się w promieniu 5 m od ula i może gonić ofiarę przez około 1,5 km. A jeśli weźmiemy pod uwagę, że pszczoła tej odmiany uwielbia miejsca zacienione, na przykład parki, skwery czy lasy, to okazuje się, że można ją łatwo spotkać na spacerze.
Niedawno w zagranicznej prasie pojawiły się informacje, że te owady zabiły około tysiąca osób w całej Ameryce. Straszna śmierć zwykle następuje z powodu wstrząsu anafilaktycznego.
