W 1918 r.W czasie wojny domowej ropa z Baku i węgiel doniecki przestały płynąć do Rosji. Zgasły światła w domach i na ulicach, zatrzymała się większość przedsiębiorstw, przestały działać elektrownie małej mocy. Krajowi groziła dewastacja. Młody rząd Rosji Sowieckiej szukał sposobów rozwiązania kryzysu energetycznego. Pamiętali o lokalnym paliwie - torfie i węglu brunatnym z regionu moskiewskiego. Rzeczywiście, w 1914 roku w regionie moskiewskim pierwsza na świecie państwowa elektrownia okręgowa „Electric Power Transmission” o mocy 15 MW pracowała już na torfie.
Jesienią 1918 r. Znaleźli miejsce na brzegu rzeki.Oka w pobliżu miejscowości Ternovo. To tutaj zbudowano elektrownię powiatową Kashirskaya. Przejeżdżająca kolej została wykorzystana do transportu paliwa. W marcu 1919 r. Projekt był gotowy, aw kwietniu rozpoczęto budowę. Rada Obrony ogłosiła budowę najważniejszej rzeczy dla państwa. Przydzielono niezbędne zasoby, ale wciąż ich brakowało. W czerwcu na budowie pracowało ponad 500 osób, a w ciągu roku ponad 2000. Do 1920 r. Część budowlana została ukończona. Ale z powodu różnego rodzaju niespójności i dezorganizacji, dopiero w październiku 1921 roku pierwszy generator został postawiony przed sądem. W listopadzie - uruchomienie testowe drugiego generatora. Okręgowa elektrownia stanowa Kashirskaya dostarczyła pierwszą energię elektryczną do sieci 30 kwietnia 1922 r. Oficjalne uruchomienie i uroczyste otwarcie odbyło się 4 czerwca 1922 r. W latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku opracowano technologie wykorzystania lokalnych paliw - węgla brunatnego, torfu itp. I zwiększono moc. stacje do 205 MW (zgodnie z projektem GOELRO - 60 MW). Przetestowano również łączoną produkcję: elektryczność i ciepło dla przemysłu i sektora mieszkaniowego.
Podczas II wojny światowej KashirskayaDo ostatniej okazji państwowa elektrownia powiatowa była jedyną, która dostarczyła miasto rusznikarzom w Tuli (prawie otoczonym przez Niemców) elektrycznością. Jeden z przewodów linii elektroenergetycznej Kashira-Tula został wykorzystany do kanału niezawodnej i tajnej komunikacji między Tułą a Moskwą za pośrednictwem telefonów o wysokiej częstotliwości (wysokiej częstotliwości). W tych samych tygodniach główny sprzęt ewakuowano na wschód. Stacja została reanimowana w styczniu 1942 r. W lutym 1943 r. Otrzymali oni przedwojenną władzę. Po wojnie zbudowano bloki o parametrach pary nadkrytycznej, a moc zwiększono do 2 MW.
W 2012 r. Pracownik Kashirskaya GRES uroczyście obchodził 90. rocznicę. Przez te wszystkie lata, prawie wiek, dostarczało ludziom światło i ciepło, a przemysł - energię.
Elektrownia rejonowa Iriklinskaya znajduje się na brzegu rzeki.Ural, na południowym Uralu. Na potrzeby budowy tej stacji najpierw zbudowano elektrownię wodną Iriklinskaya (elektrownia wodna) o mocy 30 MW wraz z utworzeniem zbiornika do eksploatacji elektrowni powiatowej. Prace rozpoczęły się w 1963 r. I trwały do 1985 r. Elektrownia ma 8 jednostek o mocy 300 MW każda. W 1975 r. Uruchomiono pierwszą fazę - cztery jednostki o mocy 300 MW każda i dwie wcześniej zbudowane pierwsze jednostki o mocy 300 MW każda. Moc pierwszego stopnia wynosi 1800 MW. Drugi etap - 2 bloki po 300 MW każdy zbudowano w latach 1978–1979, aw 1985 r. Uruchomiono drugi etap wraz ze wsią Energetik. Całkowita wydajność HPP Iriklinskaya wynosi 2430 MW, wydajność cieplna wynosi 121 Gcal / h. Głównym rodzajem paliwa jest gaz ziemny Buchara. Państwowa elektrownia okręgowa dostarcza energię elektryczną do kompleksu elektrowni Magnitogorsk, przedsiębiorstw z regionu Orenburga i Czelabińska, Baszkirii i Kazachstanu.
Tutaj dużo uwagi poświęca się redukcjiwpływ na środowisko. W 2012 roku wybudowano kanał obejściowy, a zużycie wody ze zbiornika zmniejszono o 20%. Zbudowano również urządzenie odstraszające ryby i zapobiegające przedostawaniu się ich do pomp elektrowni.
Permskaja GRES znajduje się na brzegu rzeki Kamskiejzbiorniki wodne 70 km na północ od Perm. W jego skład wchodzą trzy bloki parowe o mocy 800 MW o łącznej mocy 2400 MW i mocy cieplnej 620 Gcal/godz. Elektrownia okręgowa dostarcza energię elektryczną do regionu Perm, Uralu itp. Budowa elektrowni rozpoczęła się w 1976 roku na prawym brzegu ogromnego sztucznego morza - zbiornika Kama. Pierwszy blok energetyczny został uruchomiony za 10 lat. Paliwem projektu jest węgiel, prawdziwym paliwem jest gaz z Jamburga i Urengoy.
W niedalekiej przyszłości uruchomienie nowego bloku energetycznego zobiegu parowo-gazowego o sprawności powyżej 56-58%, natomiast sprawność bloków parowych nie przekracza 43-45%. Planowane jest oddanie tej jednostki do eksploatacji w 2015 roku i zwiększenie produkcji energii elektrycznej z tej samej ilości paliwa o 20-25%.
