Zabytki architektury, przykłady wspaniałościobrazy, malowidła ścienne, zapisy kronik historycznych - wszystko to średniowieczny klasztor. Ci, którzy chcą dotknąć przeszłości i dowiedzieć się o wydarzeniach minionych dni, powinni rozpocząć swoją podróż właśnie od studiowania starożytnych świątyń, ponieważ pamiętają znacznie więcej niż strony kronik.
В Темные времена начинают набирать силу gminy klasztorne. Po raz pierwszy pojawiają się w Europie Zachodniej. Prekursor tego ruchu można uznać za Benedykta z Nursii. Największym średniowiecznym klasztorem tego okresu jest klasztor w Montecassino. To świat z własnymi regułami, w którym każdy członek gminy musiał przyczynić się do rozwoju wspólnej sprawy.
Z biegiem czasu klasztory stały się głównymiośrodki koncentracji kultury i gospodarki średniowiecza. Tutaj prowadzili chronologię wydarzeń, prowadzili spory i oceniali osiągnięcia nauki. Takie nauki jak filozofia, matematyka, astronomia, medycyna były rozwijane i ulepszane.
Wykonano wszystkie prace wymagające fizycznienowicjusze, chłopi i zwykli robotnicy klasztorni. Takie rozliczenia miały ogromne znaczenie dla przechowywania i gromadzenia informacji. Biblioteki zostały uzupełnione o nowe książki, a stare wydania były stale przepisywane. Również sami mnisi prowadzili zapisy historyczne.
Pojawiły się rosyjskie średniowieczne klasztoryznacznie później niż europejskie. Początkowo mnisi-pustelnicy mieszkali oddzielnie w niezamieszkanych miejscach. Ale chrześcijaństwo szybko rozprzestrzeniło się wśród mas, więc kościoły stacjonarne stały się konieczne. Od XV wieku aż do panowania Piotra I budowano na szeroką skalę świątynie. Byli w prawie każdej wiosce, a duże klasztory budowano w pobliżu miast lub w świętych miejscach.
Piotr I przeprowadził w ten sposób szereg reform kościelnychkontynuowany przez jego następców. Zwykli ludzie negatywnie postrzegali nową modę na tradycję zachodnią. Dlatego już za Katarzyny II wznowiono budowę klasztorów prawosławnych.
Większość z tych miejsc kultu nie stała się miejscem pielgrzymek wiernych, ale niektóre cerkwie są znane na całym świecie.
Brzegi rzeki Velikaya i wpływającej do niej rzeki Mirożki. To tutaj wiele wieków temu pojawił się klasztor Spaso-Preobrazhensky Mirozh w Pskowie.
Lokalizacja kościoła pozostawiła go bez ochronyczęste naloty. Wszystkie ciosy przyjęła przede wszystkim na siebie. Nieustanne grabieże i pożary nawiedzały klasztor przez wiele stuleci. A przy tym wszystkim nie zbudowano wokół niego żadnych murów fortecznych. Niesamowite jest to, że mimo wszystkich kłopotów zachował freski, które wciąż zachwycają swoim pięknem.
Klasztor Mirozh przez wiele stuleci zachował bezcenną cudowną ikonę Matki Bożej. W XVI wieku zasłynęła z cudu strumieniowania mirry. Później przydzielono jej cuda uzdrowienia.
W zbiorach przechowywanych w bibliotece klasztoruznaleziono wpis. Według współczesnego kalendarza jest datowany na 1595 rok. Zawierała historię cudownego strumieniowania mirry ikony. Jak głosi wpis: „Łzy płynęły z oczu Najczystszego jak strumienie”.
Kilka lat temu klasztor Djurdjevi Stupovi obchodził swoje urodziny. Urodził się nie mniej niż osiem wieków temu. Kościół ten stał się jednym z pierwszych prawosławnych na ziemiach czarnogórskich.
Klasztor przeżył wiele tragicznych dni. W swojej wielowiekowej historii został 5 razy zniszczony przez pożar. W końcu mnisi opuścili to miejsce.
Przez długi czas średniowieczny klasztorbył opuszczony. Dopiero pod koniec XIX wieku rozpoczęto projekt odtworzenia tego historycznego obiektu. Odrestaurowano nie tylko struktury architektoniczne, ale także życie klasztorne.
Na terenie klasztoru znajduje się muzeum.Można w nim zobaczyć fragmenty ocalałych budynków i artefaktów. Teraz klasztor Djurdjevi Stupovi żyje prawdziwym życiem. Trwają akcje charytatywne i zbiórki na rzecz rozwoju tego pomnika duchowości.
Dziś klasztory prawosławne kontynuują swoją aktywną działalność. Pomimo tego, że historia niektórych minęła już tysiąc lat, nadal żyją według starego sposobu i nie starają się niczego zmieniać.
W przeciwieństwie do kościołów klasztory nie mają parafii,niemniej jednak ludzie chętnie odwiedzają mnichów. Wyrzekając się wszystkiego, co doczesne, wielu z nich otrzymuje dar - umiejętność leczenia chorób lub pomocy słowami.
