Starożytny grecki uczony Arystoteles jestuczeń wielkiego myśliciela Platona i mentora A. Macedońskiego. Jest twórcą kompleksowego systemu filozofii obejmującego różne dziedziny życia ludzkiego: fizykę, logikę, politykę, socjologię.
Etyka античности в работах Аристотеля достигает najwyższy rozwój. Oprócz tego, że wielki myśliciel najpierw podniósł kwestię niezależności nauki badającej relacje między ludźmi, stworzył również głęboką teorię moralności. Jednak jego główną zasługą jest napisanie pracy zatytułowanej Etyka wobec Nicomache. W tej pracy mówi o znaczeniu nauki o moralności dla społeczeństwa, ponieważ właśnie ona umożliwia edukację cnotliwych obywateli.
„Etyka” Arystotelesa oparta jest na teologii.Starożytny myśliciel mówi, że wszyscy ludzie dążą do znaczącego celu, który filozof nazywa najwyższym dobrem. Co więcej, pragnienia jednostki pokrywają się z aspiracjami państwa jako całości. Głównym zadaniem obu stron jest osiągnięcie dobra dla całego społeczeństwa i państwa. Jest to możliwe dzięki inteligentnemu, aktywnemu życiu wszystkich obywateli społeczeństwa. „Etyka” Arystotelesa po raz pierwszy zdefiniowała dobro jako szczęście.
Wyższe cele można osiągnąć tylko poprzezzrozumienie przez człowieka cnót. Ich istotą jest umiejętność wyboru właściwej rzeczy w oparciu o zasadę „środka”, unikając braku i nadmiaru. „Etyka” Arystotelesa dowodzi, że można poznać cnoty. Są one rozumiane tylko poprzez powtarzanie czynności.
Философ делит добродетели на этические (связаны с charakter osoby, taki jak powściągliwość, hojność itp.) i dianoetyczny (rozwijany w procesie uczenia się). Te ważne cechy dla ludzi nie są wrodzone w swoich cechach, ale nabyte.
Etyka Arystotelesa opisuje jedenaście cnót, dzięki którym człowiek może osiągnąć harmonijny rozwój:
- umiar;
- odwaga;
- majestat;
- hojność;
- ambicja;
- hojność;
- prawdomówność;
- równość;
- życzliwość;
- kurtuazja;
- sprawiedliwość.
Filozoficzne poglądy Arystotelesa
Myśliciel uważa bycie za żywą substancję o następujących cechach:
- materia;
- powód;
- formularz;
- cel.
Uważa materię za obiektywnieistniejące zjawisko. Jest niezniszczalny i niestworzony, to znaczy jest wieczny. Materia nie może się zwiększyć ani zmniejszyć. Odbija się to w pięciu elementach: ogniu, powietrzu, ziemi, wodzie i eterze.
Według Arystotelesa forma jest początkiem stawania się z materii rzeczy stworzonych dla osiągnięcia ostatecznego dobra.
Przyczyna charakteryzuje moment, w którym zaczyna się istnienie rzeczy. To rodzaj energii, która tworzy coś w stanie spoczynku.
Wszystkie rzeczy mają jeden cel - najwyższe dobro.
Arystoteles powiedział o duszy, że jest wieczna i nieśmiertelna. Ciało jest tylko jego zewnętrzną powłoką. Według Arystotelesa dusza jest regulatorem wewnętrznego zachowania człowieka, najwyższą zasadą organizującą jego byt.
Naukowiec zdefiniował Boga jako początek wszystkich początków i przyczynę każdego ruchu. Bóstwo jest przedmiotem najwyższej wiedzy.
Polityka Arystotelesa
Filozof przekonywa
Państwo jest najwyższą formą relacji między ludźmi w społeczeństwie.
