Nagrobki ku czci zmarłej osobyzwane epitafiami. Tradycyjnie są one poetyckie, ale można je znaleźć na przykład w postaci aforyzmów lub fragmentów świętych tekstów, które są łatwe do zapamiętania. Celem wielu popularnych epitafiów było skłonienie czytelnika do myślenia, ostrzeżenie go przed własną śmiertelnością. Niektórzy z nich wybierają w ciągu swojego życia, inni są odpowiedzialni za pochówek. Wiadomo, że wielu znanych poetów, w tym William Shakespeare, Alexander Pope, skomponowali epitafia dla siebie.
Nagrobki prowadzą ich ewolucjęprzemówienia poetyckie wygłaszane na cześć zmarłego w dniu jego pogrzebu i powtarzane w rocznice. W starożytnej Grecji i starożytnym Rzymie utworzyli gatunek „epitafium” (od greckich słów „powyżej” i „grób”). Później, aby zachować pamięć o osobach, które wyjechały do innego świata, wyryto je na wzniesionych przez niego pomnikach. Niektóre były pełne bólu i poetyckiej czułości, inne były więcej niż proste, chociaż byli też tacy, którzy stwierdzili tylko fakt śmierci.
Nagrobki były zróżnicowane, wzgodnie z tradycjami kulturowymi danego narodu. Rzymianie byli więc bardzo uważni na epitafia. Mogli przeczytać ciekawe opisy zmarłych osób dotyczące ich kariery wojskowej, działalności politycznej lub handlowej, stanu cywilnego i tym podobnych. Na ogół pochwalono dane fizyczne i cnoty moralne. Krótkie lub długie, poetyckie lub prozaiczne, ale wszystkie inskrypcje nagrobne odzwierciedlały uczucia krewnych, przyjaciół zmarłego. Cyceron na przykład wykonał krótki epitafium na grobie swojej córki Tullii, w którym silnie odczuwa się ból utraty: „Tulliola, Filiola” („Tulliola, córka”).
Świetne miejsce i najtańsze źródłostudiowanie historii konkretnej społeczności to cmentarze. Nagrobki z zawartymi w nich informacjami stanowią idealną platformę do badań genealogicznych. Niektóre z nich mogą zawierać tylko nazwiska zmarłych i daty życia, inne zawierają szczegółowe historie o kilku pokoleniach tej samej rodziny, relacjach między ludźmi w ciągu życia (mąż, żona, syn, siostra i tak dalej), ich działalności zawodowej. Nagrobki od dawna są popularne wśród historyków i genealogów. Od renesansu do XIX wieku w kulturze Europy Zachodniej dla osób zmarłych, które w życiu zajmowały wysokie pozycje w społeczeństwie, bardzo długo opisywały niemal legendarne pochodzenie ich rodzin, zawierały informacje o ich działalności, chwalili cnoty i często dostarczały informacji o swoich najbliższych krewnych.
Ciekawe są również wygrawerowane zabytki.symbole śmierci, nie tylko nagrobki. Epitafia zachowują pamięć o zmarłych, podkreślają fakt, że wszystko i wszystko umiera. Z reguły może to być czaszka z piszczelami, dzwonek, który dzwoni na pogrzebie, trumna i klepsydra, wskazujące, że czas nie stoi i zbliża nas do śmierci, lub klepsydra ze skrzydłami, symbolizująca również upływ czasu.
