Największe miasto Armenii i jedno z najstarszychdzisiejsze miasta świata mają ponad milion mieszkańców. Jego nazwa była związana albo z plemieniem, które kiedyś mieszkało na tych ziemiach, potem z imionami władców, a nawet z legendą o powodzi. Legenda głosi, że słynny Noe krzyknął: „Erywań!”, Co oznacza „pojawiła się!”, Ledwo widząc opuszczającą ziemię i powódź. Wydarzenie miało miejsce właśnie w miejscu, w którym obecnie znajduje się stolica Armenii. Tak czy inaczej, ludność Erewania tworzy historię miasta od ponad tysiąca lat.
Data założenia miasta twierdzy ErebuniLewa część równiny Ararat (wzdłuż rzeki Araks) uważana jest za 782 pne. Król Urartu, starożytne państwo położone w granicach dzisiejszej Armenii, wschodniej Turcji, północno-zachodniego Iranu i autonomicznej republiki Azerbejdżanu, Argishti I w piątym roku swojego panowania założył nową osadę, która później posłużyła jako odskocznia do wycieczek nad jezioro Sevan i chronić równinę Ararat. Ruiny twierdzy, zgodnie z legendą, które stały się rajem biblijnym Noego i jego rodziny zarówno przed powodzią, jak i po niej, odkryto w południowo-zachodniej części nowoczesnego miasta Erywań.
Ludność twierdzy pod koniec VIII wieku pneery były głównie więźniami (w innej wersji - wojownikami) z zachodnich regionów Wyżyny Armeńskiej, którzy w rzeczywistości byli zaangażowani w prace związane z założeniem miasta. Niezapomniany zapis tego jest pozostawiony w kamieniu na wzgórzu iw annałach. Ludność Erewania w tym czasie wynosiła 6600 osób. Po chwili twierdza została pokonana, po czym nie ma pisemnych świadectw miasta. Wiadomo, że w III wieku pne Erewan, którego ludność należała wówczas do wspólnoty chrześcijańskiej lub manichejskiej, nadal istniał pod rządami pewnego „władcy”.
Średniowieczny Erewan znalazł się w strefie bez końcaWojny irańsko-bizantyńskie i stały się miejscem okresowych powstań miejscowej ludności. W tym samym czasie odkryto pierwszą wzmiankę o mieście w źródłach ormiańskich - "Księgę listów". Ponadto wiadomo, że w XIV wieku ludność miasta liczyła około piętnastu do dwudziestu tysięcy osób, a sam Erewan był ważnym ośrodkiem kulturalnym. To prawda, że po klęsce Tamerlana miejscowa ludność znacznie się zmniejszyła, a niektóre budynki, które dziś stałyby się zabytkami, zostały zniszczone.
Poważny wpływ na sytuację demograficzną wRegion i skład etniczny ludności toczyły wyniszczające wojny między Imperium Osmańskim a Safawidami, a także nomadami, których lokalni władcy używali do siania wrogości i osłabiania miejscowej ludności. Populacja ormiańska została znacznie zmniejszona, aw 1580 wojska osmańskie praktycznie zniszczyły miasto i schwytały 60 000 muzułmanów i chrześcijan.
Zmieniający się rząd nakazał wówczas wycofać wszystkomiejscowa ludność do Persji, aby Turcy przybyli do wyludnionego kraju, po prostu spalili wszystko na swojej drodze, a następnie zasiedlili terytorium plemionami koczowniczymi. Na przykład w XVI wieku Erewan (populacja była tylko plemionami koczowniczymi), Karabach i Ganja przyjęły pięćdziesiąt tysięcy rodzin, a wkrótce liczba mieszkańców zwielokrotniła się kilkakrotnie.
W wyniku długich wojen i generałówniestabilność w regionie w 1804 r. w mieście mieszkało tylko około sześciu tysięcy osób. Jednak dwadzieścia lat później populacja liczyła już ponad dwadzieścia tysięcy osób.
Pierwsze udokumentowane dane dotyczące liczby iskład etniczny ludności Erewania pojawił się w pierwszej połowie XIX wieku, kiedy miasto stało się stolicą regionu ormiańskiego w ramach Imperium Rosyjskiego (prowincja Erywań lub Erywań z centrum w mieście Erywań powstała). Ludność (narodowość obecnych mieszkańców miasta zostanie omówiona poniżej) w dużej mierze przeniosła się wówczas do Persji, więc liczba mieszkańców spadła i wyniosła w 1833 r. 11,3 tys.
Według składu etnicznego ludność miasta (według danych za 1829 r.) podzielono w następujący sposób:
Na początku XX wieku ludność Erewaniawzrosła do prawie trzydziestu tysięcy mieszkańców. Istotnie zmienił się również skład etniczny. W 1897 r. Ormianie stanowili 43%, Azerbejdżanie - 42%, Rosjanie - 9,5%, jezydzi i Kurdowie - 0,22%, przedstawiciele innych narodowości - 4,5%.
W ramach Imperium Rosyjskiego i ze statusemprowincjonalne miasto Erewan zachowało wygląd prowincjonalnej osady. Zakłady produkcyjne reprezentowało kilka miejscowych fabryk, cegielni i koniaków oraz parterowe i piętrowe gliniane domy ciągnące się wzdłuż wąskich uliczek.
Wraz z ustanowieniem władzy radzieckiej Erywań stał się stolicą Republiki Armenii. Natychmiast rozpoczęła się zakrojona na szeroką skalę przebudowa miasta:
Nieubłagany czas nie zdołał wymazać miasta zoblicze ziemi – dziś stolicą niepodległej Armenii jest Erewan. Populacja największego miasta w republice to ponad milion osób, co stanowi jedną trzecią wszystkich mieszkańców stanu. Ponad 64% obywateli Armenii (populacja Armenii wynosi około trzech milionów osób) mieszka w dużych miastach (Erywań, Giumri i Wanadzor), więc kraj ma wysoki poziom urbanizacji. Połowa ludności miejskiej mieszka bezpośrednio w Erewaniu.
Według spisu ludności Armenii z 2001 r. (i są to najnowsze aktualne dane) skład etniczny reprezentują następujące grupy:
Persowie, Grecy, Gruzini, Kurdowie i Asyryjczycy również występują w Erewaniu.
