/ / Gdzie jest rezerwat przyrody Laponii. Rezerwat Biosfery Laponii

Gdzie jest rezerwat przyrody Laponii. Rezerwat Biosfery Laponii

Czy słyszałeś kiedyś o bajecznej Laponii?Oczywiście, że tak! Jednak nie wszyscy wiedzą o istnieniu rezerwatu przyrody Laponii. Z czego jest sławny? Jak to jest ułożone? W tym artykule postaramy się odpowiedzieć na te i wiele innych pytań związanych z tym niesamowitym miejscem.

Rezerwat przyrody Laponii

Najpierw dowiedz się, gdzie jest Laponiarezerwat przyrody. Znajduje się na północy, w regionie Murmańska. Ma prawie 100 lat, a oprócz rezydencji prawdziwego Świętego Mikołaja istnieje wiele interesujących rzeczy zarówno dla zwykłych turystów, jak i naukowców. Obszar rezerwatu uderza swoją wielkością - przekracza 278 435 hektarów, z czego 8574 zajmuje obszar wodny jezior i rzek. Ze względu na swoją wielkość Rezerwat Przyrody Laponii jest jednym z największych w Europie.

Historia

Obszar ochrony został ustanowiony na mocy zarządzeniaKomitet Wykonawczy Leningradu w styczniu 1930 r. W tamtych czasach terytorium Półwyspu Kolskiego należało do komitetu wykonawczego obwodu leningradzkiego. Przez 20 lat była to hodowla reniferów, ale w 1951 r. Została zamknięta na czas nieokreślony. Na szczęście sytuacja ta została rozwiązana stosunkowo szybko, a pięć lat później rezerwat przyrody Laponii został ponownie otwarty, zarejestrowany i otrzymał status państwa.

Należy zauważyć, że granice Laponiiokresowo zmieniane, a częściej w kierunku spadku. Wynika to z rozwoju minerałów w drugiej połowie ubiegłego wieku na terytoriach Monchetundra. Mimo to w 1983 r. Do rezerwatu w jego zachodniej części dodano bardzo imponujące terytorium (129 577 hektarów). Było to prawie 100% pierwotnej powierzchni. Państwo przeznaczyło „Lapland” na tę ziemię jako rekompensatę za ziemię we wschodniej części rezerwatu, która stała się niezdatna do użytku z powodu emisji z elektrowni Severonickel.

Lapland Nature Reserve Monchegorsk

W połowie lutego 1985 r. W LaponiiPaństwowy Rezerwat Biosfery objęty jest ochroną UNESCO jako rezerwat biosfery. Dziesięć lat później (1995) uruchomiono projekt „Fairytale Lapland”. Od tego czasu rezerwa stała się nie tylko wartością naukową i środowiskową, ale także kulturową.

Stanowy rezerwat biosfery w Laponii - krajobraz

Podczas półwyspu lodowcowego ValdaiKola pokryła tę samą pokrywę lodową, co dziś pokrywa Grenlandię. Zniknął 10 000 lat temu, pozostawiając potężny grzbiet moreny i potężne wychodnie skalne wygładzone przez lodowce na nizinach, które są nazywane „czołami barana”. Po zlodowaceniu skały osadowe są tutaj praktycznie nieobecne. Zastępują je nagie warstwy wieku archeologicznego, głównie gnejsy.

Po stopieniu lodowców rozległe terytoriaPółwysep Kolski nie był długo pusty. Początkowo wiatry i ptaki sprowadzały tu zarodniki porostów i mchów, nasiona traw. Rośliny przyczyniły się do powolnego niszczenia wyglądu kamiennego półwyspu Kola i tworzenia się warstwy gleby. Dość szybko badlands osiedliły bezkręgowce, co przyczyniło się do zmiany krajobrazu.

Potem zaczęły powstawać lasy i tundra, ostatecznie przybierając swój obecny wygląd.

Rzeki i strumienie

Zaprezentowano Rezerwat Przyrody Laponii (Monchegorsk)szeroko rozpowszechnione gatunki zwierząt i roślin z północy Eurazji. Ze względu na wcześniejsze zlodowacenie, ta ziemia, podobnie jak w całej Skandynawii, charakteryzuje się całkowitym brakiem gatunków endemicznych.

gdzie jest rezerwat Laponii

Ekosystemy Laponii są bardzo nowe.dlatego proces wprowadzania z zewnątrz różnych nowych gatunków zwierząt i roślin trwa do dziś. Różnorodność gatunkowa fauny i flory stale się zmienia, jest stosunkowo niewielka.

Rezerwat Laplandski obfituje w wodęrzeki i szybkie potoki górskie. Na niektórych obszarach są spokojne, mają strome, pokryte darnią brzegi. Na innych obszarach są to bystrza z białymi przerywaczami w wysokiej wodzie.

Jest wiele małych i dużychjeziora, kamieniste, a czasem piaszczyste lub turzycowe. Wzdłuż dolin rzecznych rozciągają się lasy reniferowe. Zbocza gór pokryte są cienistymi zielonymi lasami świerkowymi. Szerokie doliny z płynącymi strumieniami, które graniczy z wąską wstęgą delikatnych brzóz, przeplatają się z wielkimi kamieniami pokrytymi jasnymi plamami kolorowych porostów.

Największym jeziorem jest Imandra, o powierzchni 880 km2... Znajduje się na nim ponad 150 wysp. Największe rzeki to Strelna, Varzuga, Umba.

Tundra

Rezerwat przyrody Laponia (obwód murmański)różni się roślinnością, na którą decyduje położenie geograficzne - 120 km na północ od koła podbiegunowego - oraz górzysty krajobraz. Po stopieniu lodu powierzchnię gleby zasiedliły porosty i mchy. W surowych warunkach górskiej tundry często spotykane są renifery górskie - ulubiony przysmak reniferów. Na niektórych obszarach zastępowane są dywanami z krzewów, wron, jagód, borówek, mącznicy lekarskiej. Sąsiadują z krzewami rododendronów i kuropatw (driady).

Rezerwat przyrody Laponia Region Murmańska

Na niektórych obszarach występują formy rozetowe lub poduszkowe skalnicy, linnei niskiej, kostrzewy i brzozy karłowatej. W okresie kwitnienia miejsca te są niezwykle piękne.

Tajga polarna

Jeden z głównych atutów LaponiiRezerwatu stanowią obszary leśne rosnące na tych ziemiach od 3 do 10 tys. lat. Średni wiek rosnących tu drzew wynosi 300 lat. Niektóre okazy osiągają wysokość 15 metrów. Aktywny rozwój tajgi polarnej wiąże się z raczej łagodnym klimatem i całkowitym brakiem wiecznej zmarzliny w podłożu.

Zimą gleba jest niezawodnie chroniona przez śnieg idlatego nie zamarza za bardzo. Drzewa rosną powoli, ale osiągają bardzo imponujące rozmiary, wcale nie przypominające drzewostanu syberyjskiego lasu-tundry.

Lokalna sosna ma krótkie igły, które trwają nie trzy lata, ale około siedmiu lat. W ostatnich latach rasa ta została uznana za odrębną formę - sosnę fryzyjską.

Zwykły dla nas świerk został w rezerwacie zastąpiony przez świerk syberyjski z charakterystycznymi dla tego gatunku małymi szyszkami.

Brzozy subarktyczne i brodawkowate rosną zarówno w lasach świerkowych, jak i sosnowych. Nieliczne runo składa się z jarzębiny, jałowca syberyjskiego, wierzby koziej i innych wierzb.

W gruntowej warstwie roślinności rezerwaturozpowszechnione są wiecznie zielone krzewy - bażyna, borówka brusznica, linnea, borówka amerykańska, kilka rodzajów starzec. Występuje bardzo dużo zimozielonych roślin zielnych - włochata mąka kukurydziana, trawa łąkowa.

zwierzęta z rezerwatu przyrody Laponii

Warstwa mchu jest obficie wyrażona. W lasach sosnowych mchy z reguły łączy się z porostami cladonia (alpejskie, jelenie i miękkie). Górna granica lasu wyznaczona jest na wysokości 380 m.

Zwierzęta z Laponii

Charakteru tego malowniczego miejsca nie można nazwać dziewiczym. Sami od wieków z powodzeniem zajmują się hodowlą reniferów, a co za tym idzie, eksterminacją drapieżników.

Na początku ubiegłego wieku w Laponii pozostało bardzo niewiele reniferów i dużych drapieżników.

Renifer

Na zachodzie Półwyspu Kolskiego pozostało wówczas tylko około stu głów jeleni.

Konieczne było podjęcie pilnych działań w celu ochrony tych zwierząt, dlatego w 1930 roku zorganizowano rezerwat Laplandsky. Wkrótce środki bezpieczeństwa dały pierwsze pozytywne rezultaty.

Dziś rezerwat stależyje ponad tysiąc osób. Jelenie preferują biało-zacumowane lasy sosnowe i krajobraz górsko-tundry. Rezerwat przyrody Laponia jest bogaty w ich ulubione pożywienie - porosty renifera. Dzięki wieloletniej działalności ochroniarskiej personelu rezerwatu dzikie jelenie osiedliły się na całym półwyspie, przede wszystkim w jego zachodniej części porośniętej lasami górskimi.

Na początku XX wieku biosfera LaponiiPo długiej nieobecności do rezerwatu wróciły bobry i łosie. Ciekawe, że łosie same przybyły do ​​tych miejsc z południa i południowego zachodu, a bobry zostały specjalnie sprowadzone z rezerwatu miasta Woroneż. Jak dotąd oba gatunki są nieliczne.

Drapieżniki

Rezerwat Biosfery Laponii mana ich terytorium i dużych drapieżników. Najczęstszym jest niedźwiedź brunatny. Rosomaki, wilki i rysie są tu rzadkością. Są lisy, ale ich liczebność jest niezwykle mała. Łasica, kuna leśna, gronostaj są dość powszechne. Śnieżne zimy są dość wygodne dla norników i lemingów.

Ptaki

O wszystkich ptakach zamieszkujących rezerwatLaplandsky, nie da się szczegółowo opisać w małym artykule. Dlatego dzisiaj ograniczymy się tylko do tych gatunków, które mają w tym rezerwacie dużą wartość przyrodniczą.

Państwowy Rezerwat Biosfery Laponii

Podczas gniazdowania i migracji odnotowano tu 20 gatunkówptactwo wodne. Należy zwrócić uwagę na małą gęś białoczelną. Gatunek ten w ostatnim czasie gwałtownie znika z niemal całego terytorium swojego zasięgu. . W przeciwieństwie do innych gęsi północnych, gęsi białoczelne gnieżdżą się wzdłuż brzegów górskich rzek i strumieni.

Pierwsze miejsce w rezerwacie zajmują głuszce - leszczyna, głuszec, cietrzew, tundra i pardwa. Ten ostatni gatunek żyje w górskiej tundrze, reszta osiedla się w lesie.

W rezerwacie dobrze czują się takie drapieżne i rzadkie ptaki jak rybołów, orzeł przedni, sokół, bielik.

Sowy

O tych przedstawicielach ptaków chciałbympowiedz więcej. Trudno znaleźć na Ziemi inne takie miejsce jak Państwowy Rezerwat Biosfery Laponii, gdzie na dość dużym, ale ograniczonym obszarze zamieszkiwałoby osiem gatunków sów.

Najczęstszym gatunkiem jest mały jastrząbSowa. Jest przedstawicielem rodzimych gatunków lasów północnych. Kolor upierzenia harmonijnie łączy się z tłem, które tworzą północne lasy brzozowe.

Jej „siostra” – puszczyk mszarny – jest najbardziejduża sowa lasów borealnych, ale jest to dość rzadkie. Woli osiedlać się w lasach na przemian z otwartymi przestrzeniami, na przykład z torfowiskami.

Sowa wyżynna i wróblowa jest najmniejszą sową w Rosji. Do życia wybiera zagęszczone lasy świerkowe i świerkowo-brzozowe.

Sowy uszatki, puszczyk i puchacz są największą fauną na świecie. Nieliczne, ale dość typowe dla rezerwatu przyrody Laponii są sowy białe lub polarne.

Ze względu na to, że w Arktyce noce są jasne, sowyzmuszony do wylatywania na polowanie w świetle dziennym. Sezon białych nocy jest długi – sto dni (od początku maja do drugiej połowy sierpnia). W tym czasie sowy muszą wychowywać i karmić swoje pisklęta. Dlatego w rezerwacie w ciągu dnia nietrudno zobaczyć latającą sowę.

Często można go zobaczyć na obszarach chronionychsowa uszata. Powoli lata po otwartych miejscach w poszukiwaniu zdobyczy. Jak większość sów, jej najważniejszym narządem zmysłów jest słuch, choć jej wzroku nie można nazwać słabym.

W słońcu w lesie widaćjastrząb sowa. Dwa gatunki sów zachowują się dość skrycie, można je znaleźć tylko przypadkiem. Swoje „spiżarnie” układają w dziuplach drzew. Tutaj przynoszą na przechowanie zwłoki gryzoni podobnych do myszy, czasem małych ptaków.

Jeszcze trudniej znaleźć puchacza i ogoniastępuszczyk. Urodzili się myśliwymi. Oprócz małych gryzoni, które stanowią podstawę ich diety, nie mają nic przeciwko ucztowaniu na różnych ptakach i ssakach. Puszczyk łapie leszczyny i wiewiórki, nie przegapi okazji i pokona gronostaja.

Puchacz w rezerwacie przyrody Laponia często poluje na cietrzewia, zające i głuszce. Zdarzają się przypadki, kiedy z powodzeniem poluje na kuny. To prawda, że ​​\u200b\u200bw przypadku błędu sam może stać się ofiarą.

Rezerwat Stanowy Laponii

Sowy dzięki lokalizacji słuchowej są w stanie łapać gryzonie pod grubą warstwą śniegu, więc prawie wszystkie gatunki, z wyjątkiem uszatki, prowadzą osiadły tryb życia.

Działalność naukowa

Główny kierunek działalności naukowejRezerwat Przyrody Laplandsky - utrzymanie i zwiększenie populacji dzikich reniferów na całym Półwyspie Kolskim. Ponadto do zadań pracowników należy stały monitoring i badanie wpływu przedsiębiorstw przemysłowych zlokalizowanych w pobliżu rezerwatu na środowisko i ekologię. Różnorodna flora i fauna przyciągają tu nie tylko lokalnych pracowników, często przyjeżdżają tu naukowcy z zagranicy.

Badanie warunków życia i zwyczajów dzikich jeleni rozpoczęto w 1929 roku, przed otwarciem rezerwatu. Pierwsze liczenie tych zwierząt przeprowadził M. Krepe na zimowiskach górskich.

Wycieczki

Rezerwat Przyrody Laponii to malownicze miejsce.Oprócz wspaniałych górskich krajobrazów, wiekowych lasów i dzikich zwierząt, można tu zapoznać się z dziedzictwem kulturowym Samów, a zimą odwiedzić pałac Świętego Mikołaja.

Zwiedzanie rezerwatu możliwe tylko po wcześniejszym uzgodnieniu z administracją. Aby zorganizować wycieczkę, należy skorzystać z danych kontaktowych wskazanych na stronie internetowej rezerwatu.

Podobało mi się:
0
Popularne posty
Duchowy rozwój
Jedzenie
tak