Сегодня любой крупный город России и стран СНГ ma muzeum chwały wojskowej. Ta szczególna edukacja pamiątkowa była najbardziej rozpowszechniona podczas drugiej wojny światowej i po niej. Takie organizacje istnieją zarówno w dużych formacjach o zasięgu regionalnym lub w mieście, jak i na poziomie jednostek wojskowych (jednostek, firm itp.) Lub publicznych (fabryka, przedsiębiorstwo), instytucji edukacyjnej, na przykład szkolnego muzeum chwały wojskowej.
Pod koniec lat trzydziestych gotowy w zeszłym stuleciuGranice ZSRR ostatecznie utworzyły blok wojskowy, który obejmował Niemcy, Japonię i Włochy. Zachęceni przez kręgi militarne krajów zachodnich Niemcy okupowały jedno państwo po drugim, podporządkowując sobie swoje zasoby, wzmacniając w ten sposób siłę bojową Wehrmachtu. Wszystkie te przygotowania miały swój główny cel - zniszczenie państwa sowieckiego. W tych trudnych warunkach politycznych i ekonomicznych kierownictwo naszej Ojczyzny kierowało wszelkimi wysiłkami ludzi na rzecz wzmocnienia siły obronnej kraju. Wszyscy wiedzą o heroicznej konfrontacji faszystowskich najeźdźców podczas II wojny światowej, ale niewielu myśli o wyczynach robotniczych naszych dziadków w latach trzydziestych. Rzeczywiście, aby przetrwać i wygrać w 45. wieku, w ciągu dziesięciu lat toczyły się walki gospodarcze, polityczne i inne. Aby świat mógł zobaczyć legendarny 34-ku lub „Katiusza”, konieczne było stworzenie ogromnego kompleksu przemysłowego, który pomimo ogromnych strat w pierwszych miesiącach wojny był w stanie odbudować i zapewnić niezbędną ilość sprzętu Armii Czerwonej
Muzeum chwały wojskowej, stworzone w Twoim mieście,wieś, fabryka, fabryka, instytut, szkoła – to pamięć o milionach naszych obywateli, którzy oddali życie i zdrowie nie tylko w czasie wojny, ale i przed nią. Musisz o tym wiedzieć i pamiętać, powiedz swoim dzieciom. Nie należy myśleć, że II wojna światowa była ostatnią na naszej planecie. To, co dzieje się teraz, wielu nazywa początkiem III wojny światowej, która nie weszła jeszcze w aktywną fazę. Egipt, Irak i Iran spłonęły wczoraj; dziś prowadzą ostrzał artyleryjski i moździerzowy na Ukrainę i Strefę Gazy, a jutro wojna może przyjść do waszych domów. Musimy być na to przygotowani i mieć nie tylko niezbędną ilość sprzętu, ale także silnego ducha i wolę wytrzymania i zniszczenia wroga.
Muzeum Chwały Wojskowej to tylko niewielka częśćprogramy edukacyjne dla mieszkańców kraju patriotyzmu. Należy zrozumieć, że jest ona potrzebna nie tym, którzy wtedy zginęli, ale tym, którzy przeżyli, którzy urodzili się po wojnie, naszym dzieciom. Po wizycie w Muzeum Wielkiej Wojny Ojczyźnianej dziecko będzie mogło wizualnie zapoznać się z próbkami sprzętu wojskowego z tego okresu (nawiasem mówiąc, dzieci uwielbiają tu przychodzić właśnie z ich powodu). Będzie też mógł docenić wyczyn dokonany przez swojego dziadka lub pradziadka. I nie ma znaczenia, do którego muzeum chwały wojskowej się trafi, czy to największego, czy najmniejszego, stworzonego w wiejskiej szkole, jego znaczenie się od tego nie zmienia.
Rozważmy jako przykład kilka podobnych formacji w różnych miastach naszej Ojczyzny.
W 2005 roku na cześć obchodów lat sześćdziesiątychrocznicę zwycięstwa w mieście Verkhnyaya Pyshma (jedenaście kilometrów od Jekaterynburga) odbyło się uroczyste otwarcie muzeum sprzętu wojskowego. Dzieciom bardzo podoba się ta ekspozycja, ponieważ gromadzone są tutaj próbki ciężkiego sprzętu wojskowego produkcji krajowej. Ten zrekonstruowany kompleks pamięci poświęcony jest pamięci hutników z zakładu Uralelectromed, którzy zginęli w bitwach o Ojczyznę. Dzisiejsi pracownicy odrestaurowali wszystkie próbki sprzętu znajdującego się w muzeum. Są to działa przeciwpancerne ZIS-2, słynne haubice modelu 1938, czołgi i wiele innych. Ekspozycja jest corocznie uzupełniana o nowe próbki. A dziś to muzeum Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, które znajduje się na wolnym powietrzu, zdaniem ekspertów, jest jednym z największych w naszym kraju, obok tych znajdujących się w Moskwie, Petersburgu, Togliatti i Saratowie.
W Dniu Zwycięstwa w 2010 roku zwiedzający bylizaprezentowano zaktualizowaną ekspozycję, której podstawą była technika lat 30-40. A w ostatnich latach zaczęto dodawać powojenne pojazdy bojowe, ponieważ historia nie zakończyła się zwycięstwem nad faszyzmem. Nie mamy też prawa zapomnieć o uczestnikach konfliktów zbrojnych drugiej połowy XX wieku i początku XXI, którzy do końca wypełnili swoją służbę wojskową. Dziś kolekcja obejmuje ponad sto sztuk broni i sprzętu wojskowego. Wszystkie kopie zostały odrestaurowane przez pracowników zakładu, a większość ekspozycji jest „w ruchu”, uczestniczy w paradach odbywających się w mieście Verkhnyaya Pyshma. Twórcy wystawy zauważają, że ich zasadniczym stanowiskiem jest to, że nigdy nie znajdzie się na niej sprzęt, który walczył po stronie nazistowskich Niemiec.
To muzeum zajmuje jedną z dominujących wyżynSaratów na Górze Sokołow. Jest częścią Parku Zwycięstwa. Muzeum Wielkiej Wojny Ojczyźnianej w Saratowie jest jednym z największych w regionie Wołgi iw całym kraju. Ekspozycja obejmuje ponad trzydzieści sztuk ciężkiego sprzętu pancernego (w tym rarytasy), elementy artyleryjskie, systemy rakietowe, samoloty bojowe, śmigłowce, a nawet statki kosmiczne.
Na pierwszy rzut oka tworzenie muzeum wydaje się dziwnechwała militarna w mieście, do której wojna nigdy nie dotarła. Tak jednak nie jest. Tak, nie było tu walk, ale na front poszło dziesiątki tysięcy żołnierzy i nie tylko. Według statystyk w mieście i regionie znajdowały się 183 szpitale wojskowe. W latach wojny przez Saratów przeszło ponad 600 tysięcy rannych żołnierzy Armii Czerwonej. Ponad 70 procent z nich wyzdrowiało i powróciło do służby. Ponadto w latach wojny miasto było ośrodkiem szkolenia dowódców i żołnierzy Armii Czerwonej, mieściło się tu kilkanaście szkół granicznych, piechoty i czołgów. Na przykład w Saratowie przeszkolono ponad 12 tysięcy techników i dowódców sił czołgów, 130 z nich zostało Bohaterami Związku Radzieckiego. Dziś ich imieniem noszą nazwy ulic miasta.
W Saratowie działały także fabryki wojskowe,najważniejsza była lotnicza, produkowała „Jaków”. Niemieckie bombowce przeprowadziły ponad 25 nalotów na miasto, próbując zniszczyć przemysł, składy ropy i most na Wołdze. Największe nasilenie bombardowań przypadło na okres bitwy pod Stalingradem. Nieba w Saratowie bronili radzieccy artylerzyści przeciwlotniczy, na pamiątkę tego w magazynie ropy zainstalowano cokół z instalacją przeciwlotniczą. W tym trudnym czasie w Związku Radzieckim nie było miasta ani wsi, które przeszły tę wojnę.
Na ulicy Uglichskiej pod numerem 44znajduje się słynne Muzeum Chwały Wojskowej. Jarosław otworzył drzwi tego zakładu w październiku 1981 roku. To muzeum jest oddziałem Muzeum-Rezerwatu Jarosławia. Oto wystawy poświęcone nie tylko okresowi Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, na przykład bardzo ciekawa jest ekspozycja „Droga militarna Rosji”. Ukazuje okres od XIII do XX wieku. Opowiada o wyczynach orężnych mieszkańców tego miasta w najtrudniejszych dla kraju okresach. Na cześć żołnierzy, którzy pokonali nazistowskie Niemcy, w 2005 roku starannie zaprojektowano nową wystawę zatytułowaną „Zwycięzcy!” Ponadto znajdują się próbki nowoczesnej broni, na przykład niedaleko muzeum znajdują się unikalne wojskowe systemy rakietowe marek S-200 i S-75, które stały się prawdziwym uzupełnieniem istniejącego parku sprzętu wojskowego z przeszłości lat.
Republikańskie Muzeum Chwały Wojskowej (Ufa) byłootwarty w maju 2000 r. na cześć pięćdziesiątej piątej rocznicy zwycięstwa. Tutaj prezentowane są unikalne i bogate ekspozycje: „Wojownicy-internacjonaliści Baszkirii” i „Baszkortostan w czasie II wojny światowej”. Zwiedzającym prezentowane są dioramy, broń strzelecka, sprzęty gospodarstwa domowego z tamtego okresu, mundury wojskowe żołnierzy Armii Czerwonej i Wehrmachtu, nagrody, najbogatszy materiał dokumentalny i fotograficzny itd. Budynek muzeum jest dwukondygnacyjny, wejście do budynku znajduje się od strony głównej alei parku poświęconej Zwycięstwu. Miejsce na to nie zostało wybrane przypadkowo. Pierwotnie zbudowano tu wieczny płomień i pomniki Bohaterów Związku Radzieckiego A. Matrosowa i M. Gubaidullina. W centralnej alei znajdują się granitowe stele, na których złotymi literami wypisane są imiona 278 Bohaterów Związku Radzieckiego i 39 pełnoprawnych posiadaczy Orderu Chwały, rodaków Baszkirii. Ci, którzy tu przyjeżdżają, od razu mają poczucie, że bohaterowie nie są zapomniani, są pamiętani, kochani i szanowani, dumni z nich. Do parku często przyjeżdżają szkolne wycieczki, nauczyciele opowiadają dzieciom o męce, jaką przeszedł nasz kraj. Dzisiejsze wnuki i prawnuki tych odważnych ludzi zapamiętają ich wyczyn.
