Прекрасные мифы Древней Греции и ее языческая religia miała ogromny wpływ na rozwój kultury światowej. Spośród dwunastu nieśmiertelnych bóstw zasiadających na Olimpie, jednym z najbardziej czczonych i kochanych wśród ludzi był i pozostaje bóg Apollo. Na jego cześć wzniesiono wspaniałe świątynie i stworzono rzeźby. Wydawało się, że ucieleśnia całe nieśmiertelne piękno panujące w muzyce i poezji. Słońce złotowłosa bóstwo do dziś jest dla nas uosobieniem młodości, umysłu, talentu i łaski.
Szczyt greckiego panteonu należy do możnychi grzmiący Zeus, ale drugi po nim jest Apollo - jego ukochany syn. Starożytni Grecy uważali go za boga słońca i sztuki, wśród których muzyka odgrywała główną rolę. Młodzież podobna do słońca patronowała także wróżbiarstwu i sztuce łucznictwa. Był zarówno ustawodawcą, jak i karzącym, obrońcą pasterzy i porządku prawnego. Patron medycyny Apollo mógł jednocześnie wysyłać choroby. W mitologii rzymskiej, podobnie jak w grece, bóg ten nazywał się Apollo, ale także Phoebus, co oznaczało „lśniący”, „jasny”, „czysty”.
Apollo - bóg Grecji - był najczęściej przedstawiany wwidok przystojnego młodzieńca bez brody, idącego lub stojącego ze złocistymi włosami powiewającymi na wietrze i zwieńczonymi szlachetnym laurem. W dłoniach trzyma swoje niezmienne atrybuty - lirę i łuk, jego sylwetka jest mocna i odważna. Symbolem Apollina jest Słońce.
Według mitów bóg Apollo był synem Zeusa iTitanids Leto (była córką tytana). Zanim urodził się przyszły bóg, Leto musiał długo wędrować, aby ukryć się przed gniewem bogini Hery - prawowitej żony Zeusa. Matka Apollina nie mogła nigdzie znaleźć schronienia. Dopiero gdy nadszedł czas porodu, schroniła się na bezludnej wyspie Delos. Bolesny poród trwał dziewięć długich dni i nocy. Mściwa Hera nie pozwoliła Ilithii, bogini porodu, pomóc Leto.
W końcu urodziło się boskie dziecko.Stało się to siódmego dnia miesiąca pod palmą. Z tego powodu siódemka stała się później świętą liczbą, aw starożytności wielu pielgrzymów, którzy przybyli tam, aby czcić miejsce narodzin Apolla, aspirowało do starożytnej palmy rosnącej na Delos.
Ale starożytny grecki bóg Apollo nie narodził sięjedną oraz z siostrą bliźniaczką - Artemidą, znaną nam jako bogini łowów. Brat i siostra byli dobrymi łucznikami. Łuk i strzały Apolla są ze złota, a broń Artemidy ze srebra. Dziewczyna urodziła się wcześniej. I, jak pisze Homer, to ona później nauczyła swojego brata łucznictwa.
Obaj bliźniacy zawsze trafiają w swoje cele bez pudła,śmierć od ich strzał była łatwa i bezbolesna. Brat i siostra mieli niesamowitą zdolność znikania z pola widzenia bez śladu (dziewczyna rozpłynęła się wśród drzew leśnych, a młody człowiek przeszedł na emeryturę do Hyperborei). Obaj zostali uhonorowani za wyjątkową czystość.
Brzmi dziwnie, ale promienny bóg Apollo niebył szczęśliwy w miłości. Chociaż po części jest za to winny. Nie trzeba było się śmiać z Erosa, mówiąc, że brakuje mu dokładności w łucznictwie. W zemście za szydercę Apolla bóg miłości uderzył w serce złotą strzałą, kolejną strzałą (obrzydliwą miłość) Eros wypuścił w serce nimfy Daphne.
Zaczął się Apollo, pijany swoją miłościągonić dziewczynę, ale Daphne z przerażeniem rzuciła się do boga rzeki - jej ojca. I zamienił swoją córkę w drzewo laurowe. Nawet potem miłość niepocieszonego młodzieńca nie minęła. Odtąd laur stał się jego świętym drzewem, a wieniec utkany z jego liści zdobił głowę boga na zawsze.
Pod tym względem nieszczęścia Apolla nie sąskończyły się. Kiedyś urzekła go piękna Cassandra - córka Priama (króla Troi) i Hekuby. Apollo dał dziewczynie dar wróżenia, ale wziął od niej słowo, że w zamian da mu swoją miłość. Cassandra oszukała Boga, a on zemścił się na niej, sprawiając, że ludzie nie wierzyli w jej przepowiednie, uważając prorokini za szaloną. Nieszczęsna dziewczyna podczas wojny trojańskiej starała się ostrzec mieszkańców Troi o grożącym im niebezpieczeństwie, ale jej nie uwierzyli. A Troy został schwytany przez wrogów.
Asklepios, bóg medycyny, święcie czczony przez ludzi(Eskulap w wersji rzymskiej) uważany jest za syna Apolla. Urodzony jako śmiertelnik, następnie otrzymał dar nieśmiertelności za swoją niezrównaną zdolność uzdrawiania ludzi. Asklepios został wychowany przez mądrego centaura Chirona, to on nauczył go uzdrawiania. Jednak bardzo szybko uczeń przewyższył swojego mentora.
Syn Apollina był takim utalentowanym lekarzemże może nawet wskrzeszać zmarłych. Bogowie byli na niego źli za to. Rzeczywiście, wychowując śmiertelników, Asklepios naruszył prawo ustanowione przez bogów Olimpu. Zeus uderzył go piorunem. Grecki bóg Apollo pomścił się za śmierć swojego syna, zabijając Cyklopa, który według legendy wykuł perun (grzmoty i błyskawice, które rzucił Zeus). Jednak Asklepios został ułaskawiony i wrócił z królestwa zmarłych z woli mory (bogiń losu). Otrzymał nieśmiertelność i tytuł boga uzdrawiania i medycyny.
Apollo - bóg słońca - jest zawsze z nami związanyz tymi atrybutami strun: łuk i lira. Jedna z nich pozwala mu umiejętnie strzelać strzałami do celu, druga - tworzyć piękną muzykę. Co ciekawe, Grecy wierzyli, że istnieje związek między tymi dwiema sztukami. Rzeczywiście, w obu przypadkach jest lot do jakiegoś celu. Piosenka leci też prosto do serc i dusz ludzi, jak strzała do celu.
Muzyka Apollo jest czysta i klarowna, jak on sam.Ten mistrz melodii ceni sobie klarowność brzmienia i czystość nut. Jego sztuka muzyczna podnosi na duchu, daje duchowy wgląd i jest całkowitym przeciwieństwem muzyki Dionizosa, która niesie ekstazę, zamieszanie i namiętność.
Według legendy, gdy wiosna nadchodzi na ziemię,grecki bóg Apollo udaje się na Górę Parnas, obok której bulgocze źródło Kastalsky. Tam prowadzi okrągłe tańce z wiecznie młodymi muzami - córkami Zeusa: Thalia, Melpomene, Euterpe, Erato, Cleo, Terpsichora, Urania, Calliope i Polyhymnia. Wszyscy są mecenasami różnych sztuk.
Bóg Apollo i muzy razem tworzą boskośćzespół, w którym dziewczęta śpiewają, a on towarzyszy ich śpiewowi, grając na złotej lirze. W tych minutach, kiedy słychać ich chór, natura cichnie, by cieszyć się boskimi dźwiękami. Sam Zeus w tym czasie staje się potulny, a błyskawica w jego rękach gaśnie, a krwawy bóg Ares zapomina o wojnie. Cisza i spokój zapanują wtedy na Olympusie.
Kiedy bóg Apollo był jeszcze w łonie, jegoMatka, z rozkazu Hery, była wszędzie ścigana przez zaciekłego smoka Pythona. I tak, gdy urodził się młody bóg, wkrótce chciał zemścić się za wszystkie udręki, które spadły na Leto. Apollo znalazł ponury wąwóz w pobliżu Delphi - siedziby Pythona. I smok pojawił się na jego wezwanie. Wyglądało to okropnie: ogromne łuskowate ciało wiło się w niezliczonych kręgach między skałami. Cała ziemia zadrżała od jego ciężkiego stąpania, a góry runęły do morza. Wszystkie żywe istoty uciekły w przerażeniu.
A zatem, kiedy Python otworzył usta ziejące ogniemwydawało się, że jeszcze chwila, a połknie Apollina. Ale w następnej chwili rozległ się brzęk złotych strzał, które przebiły ciało potwora i smok padł pokonany. Na cześć swojego zwycięstwa nad Pythonem Apollo założył wyrocznię w Delfach, aby ogłoszono w niej wolę Zeusa.
Ale chociaż Apollo jest uważany za boga przepowiedni iproroctwo, osobiście nigdy tego nie zrobił. Odpowiedzi na liczne pytania ludzi udzieliła kapłanka-pytia. Wpadając w stan szaleństwa, zaczęła głośno wykrzykiwać niespójne słowa, które księża natychmiast nagrywali. Zinterpretowali także przewidywania Pytii i przekazali je pytającym.
Po tym, jak bóg Apollo przelał krew Pythona,decyzją Zeusa musiał oczyścić się z tego grzechu i odpokutować. Młody człowiek został zesłany do Tesalii, której królem był wówczas Admet. Apollo miał zostać pasterzem, aby prostym trudem osiągnąć odkupienie. Pokornie pasł królewskie stada, a czasem na samym środku pastwiska zabawiał się grą na prostym flecie trzcinowym.
Jego muzyka była tak wspaniała, że nawet dzikie zwierzętawyszedł z lasu, żeby go posłuchać. Kiedy Apollo - bóg starożytnej Grecji - grał muzykę, dzikie lwy i drapieżne pantery spacerowały spokojnie wśród jego stada wraz z jeleniami i kozicami. Wokół panowała radość i spokój. Dobrobyt wkroczył do domu króla Admeta. Jego konie i ogrody były najpiękniejsze w Tesalii. Apollo pomógł także Admetowi w miłości. Obdarzył króla ogromną mocą, dzięki której mógł zaprzęgnąć lwa do rydwanu. Taki warunek postawił ojciec ukochanej Alkesty Admeta. Apollo służył jako pasterz przez osiem lat. Po całkowitym odpokutowaniu za swój grzech wrócił do Delf.
Apollo to bóg starożytnej Grecji, który tak jakinne czczone bóstwa olimpijskie zostały uwiecznione. I to nie tylko w marmurowych posągach i legendach. Na jego cześć Grecy wznieśli liczne świątynie. Uważa się, że pierwsza świątynia poświęcona bogu słońca została zbudowana właśnie w Delfach, u stóp Wyroczni. Tradycja mówi, że został on w całości zbudowany z gałęzi drzewa laurowego. Oczywiście budowla wykonana z tak kruchego materiału nie wytrzymała długo i wkrótce w tym miejscu pojawił się nowy budynek sakralny.
Jak nazywa się Świątynia Apolla w Delfach,których ruiny przetrwały do naszych czasów, teraz trudno powiedzieć, ale dziś można zobaczyć, jak wspaniała była kiedyś ta delficka świątynia. Historycy sztuki mówią, że nad wejściem do sanktuarium znajdował się napis z dwoma głównymi przykazaniami Boga, które brzmiały: „Poznaj siebie” i „Poznaj miarę”.
Apollo to starożytny bóg, który zainspirował wieluartystów i rzeźbiarzy do tworzenia pięknych dzieł sztuki. Na świecie jest wiele jego rzeźbiarskich wizerunków. Jednak najdoskonalszym posągiem, który oddaje wygląd jednego z najbardziej czczonych greckich bogów, jest marmurowa rzeźba „Apollo Belvedere”. Ten posąg jest kopią wykonaną przez nieznanego rzymskiego mistrza z brązowej starożytnej greckiej rzeźby Leocharesa, który służył na dworze Aleksandra Wielkiego. Niestety oryginał nie zachował się.
Marmurową kopię znaleziono w willi cesarza Nerona.Dokładna data odkrycia nie jest znana, miało to miejsce mniej więcej między 1484 a 1492 rokiem. W 1506 roku bezcenne dzieło sztuki zostało przewiezione do Watykanu i zainstalowane w Ogrodzie Belwederskim. Kim on jest, bóg Apollo? Zdjęcia i fotografie, niestety, dają tylko ogólne wyobrażenie o tym, jak postrzegali to starożytni Grecy. Ale jedno jest pewne: Apollo nawet w naszych czasach można uznać za symbol męskiej urody.
