Nie bez powodu w tytule postawiłem takie pytaniesposób - zastanawiałem się, czy to prawda. Dlatego przeczytałem wiele informacji i doszedłem do wniosku, że dramat to gatunek literacki, który zastąpił tragedię i stał się jednym z trzech głównych wraz z komedią.
Podobieństwo do komedii jest odzwierciedleniem codziennościżycie ludzi, odtwarzając całkowicie standardowe sytuacje. Ale cele tych dwóch gatunków są diametralnie przeciwne. Komedia polega na wyśmiewaniu się z tych „kłopotów”. Dramat opowiada o konflikcie człowieka z samym sobą, jego otoczeniem, społeczeństwem, ale bez pokazywania beznadziejności sytuacji.
Uważa się, że dramat sięga XVIII wieku,kiedy europejscy dramatopisarze zorganizowali tak zwany „dramat drobnomieszczański”, który w większości opowiadał o problemach rodzinnych i opisywał codzienne sytuacje.
Prawdopodobnie dlatego wielu z nasRefleksja codziennych wzlotów i upadków jest bliska dramatu. Definicja tego pojęcia, jak już zrozumiałeś, jest niejednoznaczna. Przejdźmy do najpopularniejszych interpretacji.
Przede wszystkim dramat, jak wspomniano powyżej,gatunek literatury, budowany najczęściej w formie dialogu, który różni się od tragedii obecnością możliwych do rozwiązania problemów i bardziej przyziemnymi relacjami między jednostkami, jednostkami i społeczeństwem.
Po drugie, dramat to gatunek kinematografii,który jest z natury podobny do swojego literackiego odpowiednika. Tutaj na pierwszym miejscu jest także osoba, która dotkliwie odczuwa obecność problemów w swoim życiu, stara się je rozwiązać, znaleźć kompromis i odejść od konfliktów.
W tym procesie bohater filmu doświadcza różnychemocje, jego myśli znajdują odzwierciedlenie w formie monologów, które są bardzo ważne dla dramatu. Pomagają nam lepiej zrozumieć uczucia i wewnętrzny niepokój ludzi w różnych sytuacjach życiowych.
Z reguły na zdjęciach nie więcej niż dwie lub trzy historie, głównych bohaterów jest niewielu, ale każdy z nich przeżywa ostry konflikt, który nie ma znaczenia, wewnętrzny czy międzyludzki.
Jedna z najpopularniejszych odmian tegogatunek to dramat psychologiczny. Z pewnością każdy z nas widział przynajmniej jeden taki film, jednak jak się okazało, wśród reżyserów jest żart: „jeśli trudno zrozumieć styl obrazu, to napisz, że to dramat psychologiczny”. W tym przypadku definicja tego pojęcia odgrywa drugorzędną rolę.
Dlatego błędem jest sądzić, że jakikolwiek film z rozszerzeniemodpowiedni znak odnosi się do powyższego gatunku. Zdaniem ekspertów dramat psychologiczny jest bardzo egzotyczny i nie każdy film jest w stanie osiągnąć ten tytuł.
Często oglądając takie zdjęcia, myodczuwamy pewien dyskomfort, możemy nie rozumieć poczynań bohaterów, z których część szczerze przypisujemy zachowaniu szaleńca. Ale co jest najbardziej zaskakujące, dramat psychologiczny zafascynuje nas z każdą minutą oglądania coraz bardziej, bo tylko tam wydarzenia czasem tracą kontakt, bohaterowie łamią zasady, może nawet być nutka nierealności.
Ale to wszystko, co dziwne, pod koniec filmu zniejasna masa zamienia się w obraz z wyraźnym konturem, a wszystkie wydarzenia, które miały miejsce podczas godzinnego oglądania, są ułożone w logiczny łańcuch. O dziwo, bardzo trudno jest opisać emocje z takiego filmu, dlatego każdemu, kto nie widział ani jednego dramatu w tym duchu, radzę jak najszybciej to naprawić.
Tak więc dramat nie jest tylko literackigatunek znany ze swoich cech już od szkoły, ale także wspaniały składnik przemysłu filmowego. To dobra wiadomość, że są reżyserzy, którzy specjalizują się w tej dziedzinie i tworzą wspaniałe filmy, które niewątpliwie warto zobaczyć.
