Część zwykłego ludu słowiańskiego, która się osiedliłaWe wczesnym średniowieczu terytorium równiny wschodnioeuropejskiej tworzyło grupę plemion wschodniosłowiańskich (znacznie różniły się od południowych i zachodnich Słowian). Ten konglomerat sąsiadował z wieloma różnymi narodami.
Współczesna archeologia ma wszystkoniezbędne materiały, aby szczegółowo wyjaśnić, gdzie i jak żyły plemiona wschodniosłowiańskie i ich sąsiedzi. Jak powstały te wczesnośredniowieczne społeczności? Już w czasach rzymskich Słowianie osiedlali się na środkowym biegu Wisły, a także w górnym biegu Dniestru. Stąd rozpoczęła się kolonizacja na wschodzie - na terytorium współczesnej Rosji i Ukrainy.
W V i VII wieku.Słowianie, którzy osiedlili się w regionie Dniepru, współistnieli z Antami. W VIII wieku w wyniku potężnej nowej fali migracji ukształtowała się kolejna kultura - kultura romska. Jego nosicielami byli mieszkańcy północy. Te wschodniosłowiańskie plemiona i ich sąsiedzi osiedlili się w dorzeczach rzek Seim, Desna i Sula. Od innych „krewnych” odróżniały ich wąskie twarze. Mieszkańcy północy osiedlali się na zagajnikach i polach porośniętych lasami i bagnami.
W VI wieku kolonizacja przez WschódSłowianie przyszłej północy Rosji i dopływu Wołgi i Oki. Tutaj osadnicy napotkali dwie grupy sąsiadów - Bałtów i Ugryjczyków. Pierwszymi, którzy przenieśli się na północny wschód, byli Krivichi. Osiedlili się w górnym biegu Wołgi. Na północ przeniknęli Słoweńcy Ilmen, którzy zatrzymali się w regionie Jeziora Białego. Tutaj napotkali Pomorów. Ilmenowie osiedlili się także w dorzeczu Mologa i regionie Jarosławskiej Wołgi. Rytuały były również mieszane z plemionami.
Plemiona wschodniosłowiańskie i ich sąsiedzi podzielili sięnowoczesny region moskiewski i region Ryazan. Tutaj Vyatichi byli kolonialistami, aw mniejszym stopniu - mieszkańcami północy i Radimichi. Don Slavs również się przyczynili. Vyatichi dotarły do rzeki Proni i osiedliły się wzdłuż brzegów rzeki Moskwy. Pierścienie czasowe były charakterystyczną cechą tych kolonizatorów. Według nich archeolodzy ustalili obszar osadnictwa Vyatichi. Północno-wschodnia Rosja przyciągała osadników stabilną bazą rolniczą i zasobami futra, które do tego czasu zostały już wyczerpane w innych rejonach osadnictwa Słowian. Miejscowi mieszkańcy - Mer (Finno-Ugrians) - byli nieliczni i wkrótce zniknęli wśród Słowian lub zostali przez nich wypędzeni jeszcze dalej na północ.
Po zaludnieniu górnej Wołgi Słowianie stali się sąsiadamiBułgarzy z Wołgi. Mieszkali na terenie współczesnego Tatarstanu. Arabowie uważali ich za najbardziej wysuniętych na północ ludzi na świecie wyznających islam. Stolicą królestwa Wołgi było miasto Wielkiego Bułgara. Jego osada przetrwała do dziś. Starcia zbrojne między Wołgami i Słowianami Wschodnimi rozpoczęły się już w okresie istnienia jednej scentralizowanej Rusi, kiedy jej społeczeństwo przestało być ściśle plemienne. Konflikty przeplatały się z okresami pokoju. W tym czasie lukratywny handel na wielkiej rzece przynosił znaczne dochody obu stronom.
Samodzielne przesiedlenie plemion wschodniosłowiańskichna terenach zamieszkałych przez Chazarów pogrzebano także wschodnie granice. Ten lud, podobnie jak Bułgarzy z Wołgi, był turecki. Jednocześnie Chazarowie byli Żydami, co było dość niezwykłe w ówczesnej Europie. Kontrolowali duże obszary od Donu po Morze Kaspijskie. Serce Chazarskiego Kaganatu znajdowało się w dolnym biegu Wołgi, gdzie znajdowała się stolica Chazaru, Itil, niedaleko współczesnego Astrachania.
Zachodnia granica osadnictwa Słowian WschodnichWołyń jest brany pod uwagę. Stamtąd do Dniepru żyli Dulebowie - związek kilku plemion. Archeolodzy przypisują to kulturze prasko-korczakowskiej. Związek obejmował Wołyńczyków, Drewiejczyków, Dregowiczów i Polanę. W VII wieku przeżyli najazd Awarów.
Plemiona wschodniosłowiańskie i ich sąsiedzi w tymregion mieszkał w strefie stepowej. Na Zachodzie zaczęły się tereny Zachodnich Słowian, przede wszystkim Polaków. Stosunki z nimi pogorszyły się po utworzeniu Rosji i przyjęciu prawosławia przez Władimira Światosławicza. Polacy przyjmowali chrzest według obrządku katolickiego. Między nimi a Słowianami wschodnimi toczyła się walka nie tylko o Wołyń, ale także o Galicję.
Słowianie wschodni w okresie istnieniaplemiona pogańskie nigdy nie były w stanie skolonizować regionu Morza Czarnego. Tutaj kończył się tak zwany „Wielki Step” - pas stepowy położony w sercu Eurazji. Region Morza Czarnego przyciągał wielu koczowników. W IX wieku osiedlili się tu Pieczyngowie. Te hordy żyły między Rosją, Bułgarią, Węgrami i Alanią.
Po osiedleniu się w regionie Morza Czarnego Pieczyngowie ulegli zniszczeniuosiadłe kultury na stepach. Słowianie naddniestrzańscy (Tivertsy), a także Don Alans zniknęli. W X wieku rozpoczęły się liczne wojny rosyjsko-pieczyńskie. Plemiona wschodniosłowiańskie i ich sąsiedzi nie potrafili się ze sobą dogadać. W jednolitym egzaminie państwowym dużo uwagi poświęca się Pieczyngom, co nie jest zaskakujące. Ci zaciekli koczownicy przeżywali tylko rabunki i nawiedzali mieszkańców Kijowa i Perejasławia. W XI wieku na ich miejsce przybył jeszcze groźniejszy wróg - Połowcy.
Słowianie zaczęli masowo rozwijać region Środkowego Donuna przełomie VIII - IX wieku. W tym czasie pojawiają się tu pomniki kultury Borszewska. Jego najważniejsze atrybuty (ceramika, budownictwo mieszkaniowe, ślady rytuałów) świadczą o tym, że kolonizatorzy regionu Don pochodzili z południowo-zachodniej Europy Wschodniej. Słowianie donowi nie byli ani mieszkańcami północy, ani Vyatichi, jak przypuszczali badacze do niedawna. W IX wieku, w wyniku infiltracji ludności, rozprzestrzenił się wśród nich obrzęd pogrzebowy, identyczny z Vyatichi.
W X wieku rosyjscy Słowianie i ich sąsiedzi w tymregion przetrwał drapieżne najazdy Pieczyngów. Wielu opuściło region Don i wróciło do Poochye. Dlatego możemy powiedzieć, że ziemia riazańska była zamieszkana z dwóch stron - od południowych stepów i od zachodu. Powrót Słowian do dorzecza Donu nastąpił dopiero w XII wieku. W tym kierunku na południu nowi kolonialiści dotarli do dorzecza rzeki Bityug i w pełni opanowali dorzecze rzeki Woroneż.
Słowiańskie plemiona Radimichi i Vyatichisąsiedzi z Bałtami - mieszkańcami współczesnej Litwy, Łotwy i Estonii. Ich kultury nabrały pewnych wspólnych cech. Nic dziwnego. Krótko mówiąc, plemiona wschodniosłowiańskie i ich sąsiedzi nie tylko handlowali, ale także wywierali wpływ na wzajemną etnogenezę. Na przykład w osadach Vyatichi archeolodzy znaleźli pochwy na szyję, nienaturalne dla innych spokrewnionych z nimi plemion.
Wokół rozwinął się rodzaj kultury słowiańskiejBałtowie i Finno-Ugrians w rejonie Jeziora Pskowskiego. Pojawiły się tu długie nasypy, które zastąpiły cmentarzyska ziemne. Zostały one zbudowane wyłącznie przez miejscowe plemiona wschodniosłowiańskie i ich sąsiedzi. Historia rozwoju obrzędów pogrzebowych pozwala specjalistom dokładniej poznać przeszłość pogan. Przodkowie Pskowitów budowali parterowe budynki z bali z kamiennymi lub ceglanymi piecami (w przeciwieństwie do południowego zwyczaju półkopek). Zajmowali się także uprawą rolną polegającą na cięciu i spalaniu. Należy zauważyć, że długie kurhany pskowskie rozprzestrzeniły się na Połock Podwinę i Smoleńsk Dniepr. W ich regionach wpływ Bałtów był szczególnie silny.
Podobnie jak wiele innych narodów Europy Wschodniej,Słowianie wschodni żyli według patriarchalnego systemu klanów. Z tego powodu powstał i utrzymał się w nich kult rodziny i kult pogrzebów. Słowianie byli poganami. Najważniejszymi bogami ich panteonu są Perun, Mokosh i Veles. Celtowie i Irańczycy (Sarmaci, Scytowie i Alanie) wywarli wpływ na mitologię słowiańską. Te podobieństwa przejawiały się w obrazach bogów. Tak więc Dazhbog jest podobny do celtyckiego bóstwa Dagda, a Mokosh jest podobny do Maha.
Pogańscy Słowianie mieli wiele wspólnego w wierzeniachi ich sąsiadów. Historia mitologii bałtyckiej pozostawiła imiona bogów Perkuna (Perun) i Velnyas (Veles). Motyw drzewa świata i obecność smoków (Wąż Gorynych) zbliża mitologię słowiańską do niemiecko-skandynawskiej. Po tym, jak pojedyncza społeczność została podzielona na kilka plemion, wierzenia zaczęły nabierać różnic regionalnych. Na przykład mieszkańcy Oka i Wołgi byli pod szczególnym wpływem mitologii ludów ugrofińskich.
Według oficjalnej wersji Słowianie WschodniWe wczesnym średniowieczu niewolnictwo było powszechne. Jeńców jak zwykle wzięto na wojnie. Na przykład ówcześni pisarze arabscy argumentowali, że Słowianie wschodni wzięli wielu niewolników w wojnach z Węgrami (a Węgrzy z kolei brali pojmanych Słowian w niewolę). Ten naród był w wyjątkowej sytuacji. Węgrzy z pochodzenia są ugrofińscy. Migrowali na zachód i zajmowali terytoria wokół środkowego Dunaju. W ten sposób Węgrzy znaleźli się dokładnie między Słowianami południowymi, wschodnimi i zachodnimi. W związku z tym powstały regularne wojny.
Słowianie mogli sprzedawać niewolników w Bizancjum,Wołga Bułgaria lub Chazaria. Chociaż większość z nich składała się z cudzoziemców schwytanych na wojnach, niewolnicy pojawili się wśród swoich krewnych w VIII wieku. Słowianin mógł wpaść w niewolę z powodu przestępstwa lub naruszenia norm moralnych.
Zwolennicy innej wersji bronią swojego stanowiskapogląd, według którego niewolnictwo jako takie nie istniało w Rosji. Wręcz przeciwnie, niewolnicy aspirowali do tych ziem, bo tutaj wszyscy uważani byli za wolnych, bo pogaństwo słowiańskie nie uświęcało braku wolności (zależność, niewolnictwo) i nierówności społecznej.
Prototyp starożytnego państwa rosyjskiego powstał wNowogród. Został założony przez Ilmen Słoweńców. Aż do IX wieku ich historia jest dość fragmentaryczna i słabo znana. W ich pobliżu mieszkali Varangianie, którzy w zachodnioeuropejskich kronikach nazywani byli Wikingami.
Królowie skandynawscy okresowo podbijaliIlmenii Słoweńcy i zmusili ich do złożenia hołdu. Mieszkańcy Nowogrodu szukali ochrony przed obcokrajowcami przed innymi sąsiadami, dla których wzywali swoich dowódców do panowania w domu. Więc Rurik przybył nad brzeg Wołchowa. Jego następca Oleg podbił Kijów i położył podwaliny pod państwo staroruskie.
