Neptune to ósma planeta od Słońca. W niektórych miejscach jego orbita przecina się z orbitą Plutona. Jaką planetą jest Neptun? Należy do kategorii gigantów. Znak zodiaku - J.
Gigantyczna planeta Neptuna wykonuje ruchSłońce na eliptycznej orbicie zbliżonej do kołowej. Promień wynosi 24 750 kilometrów. Liczba ta jest czterokrotnie większa niż na Ziemi. Prędkość obrotowa własnej planety jest tak duża, że dzień tutaj wynosi 17,8 godziny.
Planeta Neptune znajduje się około 4500 milionów kilometrów od Słońca, dlatego światło dociera do obiektu w nieco ponad cztery godziny.
Chociaż średnia gęstość Neptuna jest prawie trzy razy mniejsza niż na Ziemi (wynosi 1,67 g / cm3), jego masa jest 17,2 razy wyższa. Wynika to z dużego rozmiaru planety.
Neptun i Uran - planety, których podstawastwardniałe gazy o piętnastoprocentowej zawartości wodoru i niewielkiej ilości helu. Jak sugerują naukowcy, niebieski gigant nie ma wyraźnej wewnętrznej struktury. Najbardziej prawdopodobne jest to, że wewnątrz Neptuna znajduje się gęsty rdzeń o niewielkich rozmiarach.
Atmosferą planety jest hel i wodórniewielkie zanieczyszczenia metanu. Na Neptunie często występują duże burze, a ponadto charakteryzują się wicherami i silnymi wiatrami. Te ostatnie wieją na zachód, ich prędkość może osiągnąć 2200 km / h.
Zauważono, że prędkość prądów i przepływówgigantyczne planety powiększają się wraz z odległością od Słońca. Wyjaśnienie tego wzoru nie zostało jeszcze znalezione. Dzięki zdjęciom wykonanym przez specjalny sprzęt w atmosferze Neptuna stało się możliwe szczegółowe zbadanie chmur. Podobnie jak Saturn czy Jowisz, ta planeta ma wewnętrzne źródło ciepła. Jest w stanie promieniować nawet trzy razy więcej energii niż otrzymuje od Słońca.
Według dokumentów historycznych Galileusz widziałNeptune 12/28/1612. Po raz drugi udało mu się zaobserwować nieznane ciało kosmiczne 29 stycznia 1613 r. W obu przypadkach naukowiec wziął planetę za gwiazdę stałą, co jest w połączeniu z Jowiszem. Z tego powodu odkrycie Neptuna nie jest przypisywane Galileuszowi.
Ustalono, że w okresie obserwacji 1612 rplaneta znajdowała się w pozycji stojącej i właśnie w tym dniu, kiedy Galileo ją zobaczył, cofnęła się. Proces ten obserwuje się, gdy Ziemia na swojej orbicie wyprzedza planetę zewnętrzną. Ponieważ Neptun nie był daleko od punktu stałego, jego ruch był zbyt słaby, aby dostrzec niewystarczająco silny teleskop Galileusza.
W 1781 roku Herschelowi udało się odkryć Urana.Następnie naukowiec obliczył parametry swojej orbity. Na podstawie uzyskanych danych Herschel doszedł do wniosku, że w trakcie przemieszczania tego obiektu kosmicznego istniały tajemnicze anomalie: znajdował się on albo przed obliczonym, albo za nim. Fakt ten sugeruje, że poza Uranem znajduje się inna planeta, przyciąganie grawitacyjne zaburza trajektorię jej ruchu.
W 1843 roku Adams był w stanie obliczyć orbitętajemnicza ósma planeta wyjaśniająca zmiany na orbicie Urana. Naukowiec przesłał dane o swojej pracy astronomowi króla - J. Airy'emu. Wkrótce otrzymał list z odpowiedzią z prośbą o wyjaśnienie niektórych kwestii. Adams zaczął robić wymagane szkice, ale z jakiegoś powodu nie wysłał wiadomości i nie podjął później poważnych prac w tej sprawie.
Bezpośrednie odkrycie planety NeptunaStało się to dzięki staraniom Le Verriera, Halle i d’Are. 23.09.1846 r., Mając do dyspozycji dane o układzie elementów orbity pożądanego obiektu, rozpoczęli prace nad ustaleniem dokładnej lokalizacji tajemniczego obiektu. Już pierwszego wieczoru ich wysiłki zostały uwieńczone sukcesem. Odkrycie planety Neptuna w tym czasie nazwano triumfem mechaniki niebieskiej.
Po odkryciu giganta zaczęli o tym myślećjakie imię mu nadać. Pierwszą opcję zaproponował Johann Halle. Chciał ochrzcić odległy obiekt kosmiczny Janus na cześć boga symbolizującego początek i koniec w starożytnej mitologii rzymskiej, ale ta nazwa nie przypadła do gustu wielu. O wiele cieplej została przyjęta propozycja Struvego, dyrektora Obserwatorium Pułkowo. Jego wersja – Neptun – stała się ostateczną. Przyznanie oficjalnej nazwy gigantycznej planecie położyło kres licznym sporom i nieporozumieniom.
Sześćdziesiąt lat temu informacje o niebieskim gigancieróżniły się od dzisiejszego. Pomimo tego, że stosunkowo dokładnie wiedziano o syderycznych i synodycznych okresach rotacji wokół Słońca, o nachyleniu równika do płaszczyzny orbity, istniały dane, które były mniej dokładnie ustalone. Tak więc masę oszacowano na 17,26 Ziemi zamiast rzeczywistych 17,15, a promień równikowy - na 3,89, a nie 3,88 od naszej planety. Jeśli chodzi o gwiezdny okres obrotu wokół osi, uznano, że wynosi on 15 godzin 8 minut, czyli o pięćdziesiąt minut mniej niż rzeczywisty.
Uwzględniono również inne parametryniedokładności. Na przykład, zanim Voyager 2 zbliżył się do Neptuna, w miarę możliwości zakładano, że pole magnetyczne planety jest podobne w konfiguracji do ziemskiego. W rzeczywistości wygląda jak tak zwany rotator przechylony.
Neptun jest w stanie wpłynąć naduża odległość od pasa Kuipera. Ten ostatni jest reprezentowany przez pierścień małych planet lodowych, podobny do pasa asteroid między Jowiszem a Marsem, ale o znacznie większym zasięgu. Na Pas Kuipera duży wpływ ma przyciąganie grawitacyjne Neptuna, co skutkuje równomiernymi przerwami w jego strukturze.
Orbity tych obiektów, które są utrzymywane wokreślony pas w długim okresie, są ustalane przez tak zwane rezonanse świeckie z Neptunem. W niektórych przypadkach czas ten jest porównywalny z okresem istnienia Układu Słonecznego.
Strefy stabilności grawitacyjnej Neptuna nazywane są punktami Lagrange'a. W nich planeta zawiera dużą liczbę asteroid trojańskich, jakby ciągnęła je po całej swojej orbicie.
Pod tym względem Neptun jest podobny do Urana.Atmosfera stanowi około dwudziestu procent całkowitej masy omawianej planety. Im bliżej rdzenia, tym wyższe ciśnienie. Maksymalny wskaźnik wynosi około 10 GPa. Niższa atmosfera zawiera koncentrację wody, amoniaku i metanu.
Elementy wewnętrznej struktury Neptuna:
Jedną z różnic między Neptunem a Uranem jest stopień aktywności meteorologicznej. Według danych uzyskanych z aparatu Voyager-2 pogoda na niebieskim olbrzymu zmienia się często i znacząco.
Udało się zidentyfikować niezwykle dynamiczny systemburze z wiatrami, które osiągają prędkość nawet 600 m/s – prawie naddźwiękową (większość z nich wieje w kierunku przeciwnym do obrotu Neptuna wokół własnej osi).
W 2007 roku ujawniono, że topTroposfera południowego bieguna planety jest o dziesięć stopni Celsjusza cieplejsza niż reszta planety, gdzie temperatura wynosi około -200 ºС. Ta różnica wystarczy, aby metan z innych stref górnej atmosfery przedostał się w przestrzeń kosmiczną w rejonie bieguna południowego. Powstały „gorący punkt” jest konsekwencją osiowego nachylenia niebieskiego olbrzyma, którego południowy biegun jest zwrócony ku Słońcu od czterdziestu ziemskich lat. Gdy Neptun powoli przesuwa się po orbicie w przeciwną stronę wskazanego ciała niebieskiego, biegun południowy będzie stopniowo całkowicie znikał w cieniu. W ten sposób Neptun wystawi swój biegun północny na Słońce. W konsekwencji strefa uwalniania metanu w kosmos przeniesie się do tej części planety.
Neptun to planeta z, według dzisiejszych danych, ośmioma satelitami. Wśród nich jeden duży, trzy średnie i cztery małe. Przyjrzyjmy się bliżej trzem największym.
Jest to największy satelita, który magigantyczna planeta Neptun. Został odkryty przez W. Lassella w 1846 roku. Tryton jest oddalony od Neptuna o 394 700 km, a jego promień wynosi 1600 km. Ma mieć atmosferę. Obiekt ma wielkość zbliżoną do Księżyca. Według naukowców przed schwytaniem Neptuna Tryton był niezależną planetą.
To drugi co do wielkości satelita rozważanychplanety. Średnio jest 6,2 miliona kilometrów od Neptuna. Promień Nereid wynosi 100 kilometrów, a jej średnica jest dwukrotnie większa. Aby wykonać jedną orbitę wokół Neptuna, satelita ten potrzebuje 360 dni, czyli prawie całego ziemskiego roku. Odkrycie Nereid miało miejsce w 1949 roku.
Ta planeta zajmuje trzecie miejsce nie tylko pod względemwielkości, ale także w odległości od Neptuna. Nie można powiedzieć, że Proteus ma jakieś szczególne cechy, ale to jego naukowcy zdecydowali się stworzyć trójwymiarowy interaktywny model na podstawie zdjęć statku kosmicznego Voyager 2.
Pozostałe satelity to małe planety, których w Układzie Słonecznym jest bardzo dużo.
Neptun - która planeta pochodzi ze Słońca?Ósma. Jeśli dokładnie wiesz, gdzie jest ten olbrzym, możesz go nawet zobaczyć za pomocą potężnej lornetki. Neptun to dość trudne do zbadania ciało kosmiczne. Wynika to po części z faktu, że jego jasność jest nieco wyższa niż ósma magnitudo. Na przykład jeden z wyżej wymienionych satelitów – Triton – ma jasność równą czternastu magnitudo. Do wykrycia dysku Neptuna potrzebne są duże powiększenia.
Sonda Voyager 2 zdołała dotrzećobiekt taki jak Neptun. Planeta (patrz zdjęcie w artykule) przyjęła gościa z Ziemi w sierpniu 1989 roku. Dzięki danym zebranym przez ten statek naukowcy mają przynajmniej trochę informacji na temat tego tajemniczego obiektu.
Neptun to planeta, na której znajdowała się Wielka Ciemna Plamaterytorium półkuli południowej. To najsłynniejszy szczegół dotyczący obiektu uzyskanego ze statku kosmicznego. Średnica tego miejsca była praktycznie równa Ziemi. Wiatry Neptuna niosły go z ogromną prędkością 300 m/sw kierunku zachodnim.
Obserwowany przez HST (Kosmiczny Teleskop Hubble'a) przez1994 znika Wielka Ciemna Plama. Zakłada się, że albo uległ rozproszeniu, albo okazał się pokryty przez inne części atmosfery. Kilka miesięcy później, dzięki teleskopowi Hubble'a, odkryto nową Plamę, już na północnej półkuli planety. Na tej podstawie możemy wywnioskować, że Neptun jest planetą, której atmosfera zmienia się gwałtownie – przypuszczalnie z powodu niewielkich wahań temperatury chmur dolnych i górnych.
Dzięki Voyagerowi 2 ustalono, żeopisywany obiekt ma pierścienie. Ich obecność została ujawniona w 1981 roku, kiedy jedna z gwiazd zaćmiła Neptuna. Obserwacje z Ziemi nie przyniosły większych rezultatów: zamiast pełnych pierścieni widoczne były tylko słabe łuki. Voyager 2 znów przyszedł na ratunek. W 1989 roku aparat wykonał szczegółowe zdjęcia pierścieni. Jeden z nich ma ciekawą zakrzywioną strukturę.
Neptun to planeta, której pole magnetycznezorientowany dość dziwnie. Oś magnetyczna jest nachylona o 47 stopni w stosunku do osi obrotu. Na Ziemi znalazłoby to odzwierciedlenie w niezwykłym zachowaniu igły kompasu. Tak więc biegun północny znajdowałby się na południe od Moskwy. Innym niezwykłym faktem jest to, że na Neptunie oś symetrii pola magnetycznego nie przechodzi przez jego środek.
- Dlaczego na Neptunie są tak silne wiatry, skoro jest on bardzo daleko od Słońca? Aby przeprowadzić takie procesy, wewnętrzne źródło ciepła znajdujące się w głębi planety nie jest wystarczająco silne.
- Dlaczego w obiekcie brakuje wodoru i helu?
- Jak opracować stosunkowo niedrogi projekt, aby w pełni zbadać Urana i Neptuna za pomocą statku kosmicznego?
- W wyniku jakich procesów powstaje niezwykłe pole magnetyczne planety?
Twórz dokładne modele Neptuna i Urana z myślą o:Wizualne opisanie powstawania lodowych olbrzymów okazało się trudnym zadaniem. Aby wyjaśnić ewolucję tych dwóch planet, wysunięto wiele hipotez. Według jednego z nich oba olbrzymy pojawiły się z powodu niestabilności wewnątrz podstawowego dysku protoplanetarnego, a później ich atmosfery zostały dosłownie zdmuchnięte przez promieniowanie dużej gwiazdy klasy B lub O.
Według innej koncepcji Neptun i Uranuformowane stosunkowo blisko Słońca, gdzie gęstość materii jest większa, a następnie przeniesione na obecne orbity. Ta hipoteza stała się najbardziej rozpowszechniona, ponieważ może wyjaśniać istniejące rezonanse w pasie Kuipera.
Neptun - która planeta pochodzi ze Słońca? Ósma.I nie da się tego zobaczyć gołym okiem. Wielkość olbrzyma wynosi od +7,7 do +8,0. Jest więc ciemniejszy niż wiele obiektów niebieskich, w tym planeta karłowata Ceres, księżyce Jowisza i niektóre asteroidy. Do zorganizowania wysokiej jakości obserwacji planety potrzebny jest teleskop o co najmniej dwustukrotnym powiększeniu i średnicy 200-250 milimetrów. W lornetce 7x50 niebieski olbrzym będzie widoczny jako słaba gwiazda.
Zmiana średnicy kątowej rozważanegoobiekt kosmiczny znajduje się w odległości 2,2-2,4 sekundy kątowej. Wynika to z faktu, że planeta Neptun znajduje się w bardzo dużej odległości od Ziemi. Fakty dotyczące stanu powierzchni błękitnego olbrzyma były niezwykle trudne do uzyskania. Wiele się zmieniło wraz z pojawieniem się Teleskopu Kosmicznego Hubble'a i najpotężniejszych instrumentów naziemnych wyposażonych w optykę adaptacyjną.
Obserwacje planety w zakresie fal radiowychpozwoliło ustalić, że Neptun jest źródłem nieregularnych rozbłysków, a także ciągłego promieniowania. Oba zjawiska przypisuje się obracającemu się polu magnetycznemu niebieskiego olbrzyma. Na zimniejszym tle w zakresie podczerwieni widma wyraźnie widoczne są zaburzenia w głębi atmosfery planety – tzw. burze. Są one generowane przez ciepło emanujące z zapadającego się rdzenia. Dzięki obserwacjom można jak najdokładniej określić ich wielkość i kształt, a także śledzić ich ruchy.
- Od prawie wieku toniebieski olbrzym był uważany za najbardziej odległego w całym Układzie Słonecznym. I nawet odkrycie Plutona nie zmieniło tego przekonania. Jaką planetą jest Neptun? Ósmy, nie ostatni, dziewiąty. Mimo to czasami okazuje się, że jest najdalej od naszej gwiazdy. Faktem jest, że Pluton ma wydłużoną orbitę, która czasami jest bliżej Słońca niż orbita Neptuna. Niebieskiemu gigantowi udało się odzyskać status najdalszej planety. A wszystko dzięki temu, że Pluton został przeniesiony do kategorii obiektów karłowatych.
- Neptun to najmniejszy z czterech znanych gazowych olbrzymów. Jego promień równikowy jest mniejszy niż promienia Urana, Saturna i Jowisza.
- Jak wszystkie planety gazowe, Neptun nietwarda powierzchnia. Nawet gdyby statek kosmiczny zdołał się do niego dostać, nie byłby w stanie wylądować. Zamiast tego nastąpiłby skok w głąb planety.
- Grawitacja Neptuna jest nieco większa niż Ziemi (o 17%). Oznacza to, że siła grawitacji działa na obie planety niemal w ten sam sposób.
- Aby zawrócić Słońce, Neptun potrzebuje 165 ziemskich lat.
- Głęboki niebieski kolor planety zawdzięczamy silnym liniom gazu, takim jak metan, dominującym w odbitym świetle giganta.
W procesie eksploracji kosmosu ogromną rolę odegraliodkrycie planet. Neptun i Pluton, a także inne obiekty, zostały odkryte w wyniku żmudnej pracy wielu astronomów. Najprawdopodobniej to, co ludzkość wie teraz o Wszechświecie, to tylko niewielka część prawdziwego obrazu. Kosmos to wielka tajemnica, a jej rozwikłanie zajmie ponad sto lat.
