Naukowcy nazywają antropogenezę okresem od chwilipojawienie się w Afryce Wschodniej pierwszych przodków człowieka (około 1,7 miliona lat temu) i teraźniejszości, a także próba ustalenia miejsca człowieka w systemie świata organicznego. Rezultatem tych badań było stworzenie całej grupy dyscyplin naukowych: antropologii, psychologii społecznej, socjoniki, które uważają człowieka za przedmiot świata zwierząt, biorąc pod uwagę, że jest on całkowicie wyjątkowym stworzeniem o duchowej naturze. W tym artykule odpowiemy na pytanie, jakie jest miejsce osoby w systemie świata organicznego, biorąc pod uwagę jego dualność, która polega na łączeniu cech natury fizycznej i subtelnej.
Wszystkie żywe stworzenia, które żyją na naszej planecie, mają ściśle określoną pozycję w systemie klasyfikacji przyrody. Zastanówmy się, jakie jest miejsce człowieka w systemie świata organicznego.
Imperium jest dominującym systememkategoria. Nazywa się Życie. Następnie następuje takson, taki jak domena (supremacja). Życie obejmuje dwa królestwa: Prokariota i Eukarionta. Człowiek wchodzi w domenę Eukariontów (organizmów jądrowych). Po królestwie następują Zwierzęta, typ Chordata, klasa Ssaki, infrasklasa Łożysko, naczelne oderwanie, rodzina Hominidy, rodzaj Ludzie, gatunek Homo sapiens. Wszystkie żywe jednostki zawarte w wyżej wymienionych jednostkach taksonomicznych tworzą całość zwaną ludzkością.
Исследования, проведенные учеными-систематиками, potwierdził, że miejscem osoby w systemie świata organicznego jest klasa Ssaki, która obejmuje również takie taksony zwierząt, jak koci, psowate, rodzina Batwingów, gryzonie, parzystokopytne itp. Pomimo zewnętrznych różnic w strukturze wszyscy przedstawiciele ssaków łożyskowych tam, gdzie wchodzi osoba, występują wspólne cechy anatomiczne i fizjologiczne. Należą do nich czterokomorowe serce, dwa krążenia krwi, ciepłokrwistość. Ogólny plan budowy kończyn przednich i tylnych, a także ich pasów u wszystkich zwierząt tego taksonu jest podobny do budowy anatomicznej człowieka. Na przykład kończyna górna u wszystkich ssaków składa się z kości ramiennej, łokciowej i promieniowej, a także kości nadgarstka, śródręcza i paliczki.
Wystarczająco podobny u ludzi i łożyskareakcje metaboliczne ssaków. Na przykład rozkład związków organicznych przez enzymy trawienne, przenoszenie tlenu przez czerwone krwinki, tworzenie kwasu moczowego jako produktu końcowego układu wydalniczego. Wspólne są mechanizmy neuro-humoralnej regulacji życia. Potwierdza to fakt, że osoba w systemie świata organicznego jest ściśle związana z przedstawicielami kręgowców należących do klasy Ssaki.
Nie tylko wyniki badań w tej dziedzinieanatomia i fizjologia dowodzą, że mamy wspólne pochodzenie z królestwem zwierząt. Poważnym potwierdzeniem tego faktu są badania z zakresu embriologii, które badają rozwój embrionalny kręgowców, od nadklasy Ryb po klasę ssaków. Prawo biogenetyczne, sformułowane przez E. Haeckela i F. Müllera, łączyło historyczny rozwój każdego gatunku z ontogenezą pojedynczego osobnika. Wszystkie kręgowce, w tym człowiek, przechodzą przez etapy jaja, jednowarstwowego zarodka - blastuli oraz dwuwarstwowego zarodka, składającego się z ektodermy i endodermy - gastruli.
We wczesnych stadiach rozwoju wszystko bez wyjątkuZarodki strunowców mają szczeliny skrzelowe, ogon i podobny kształt ciała. To dowód na to, że miejsce człowieka w systemie świata organicznego jest obok zwierząt. Ponadto wielu naukowców jest przekonanych, że wszystkie kręgowce lądowe pochodzą od pospolitych form przodków.
Poprzez dyscyplinę porównawcząanatomii, określisz miejsce człowieka w systemie świata organicznego, ponieważ w budowie ciała i poszczególnych narządów ssaków widać wyraźne połączenie. Na przykład wyrostek robaczkowy jest rudymentem potwierdzającym, że wspólnymi przodkami były dla nas roślinożerne formy zwierząt. I chociaż stracił swoje znaczenie w trawieniu człowieka, nadal odgrywa ważną rolę w rozkładzie błonnika u parzystokopytnych i innych zwierząt roślinożernych. Taki rdzeń, jak trzecia powieka, która nie pełni żadnej funkcji w ludzkim narządzie wzroku, odgrywa ważną rolę u kręgowców z klasy Gadów, na przykład u węży.
Mięśnie ucha są szczątkowe u ludzi,dlatego małżowina uszna jest praktycznie nieruchoma. Ale w oddziale drapieżnym ta grupa mięśni jest szczególnie dobrze rozwinięta, co zapewnia im ochronę i orientację w środowisku.
Atawizmy: pojawienie się ogona, wiele sutków, obfity owłosienie twarzy i innych części ciała - wskazują miejsce człowieka w systemie świata organicznego, biorąc pod uwagę jego zwierzęce pochodzenie.
Doprowadziło to do zjawiska pionowego ułożenia ciałato pojawienie się pewnych cech w anatomicznej budowie ludzkiego ciała. Np. Kręgosłup w kształcie litery S, który zwiększa elastyczność oraz łagodzi wstrząsy i wstrząsy podczas chodzenia i biegania, miednica w kształcie miseczki, w której znajdują się narządy wewnętrzne, specjalna konstrukcja stopy - posiada łuk zapewniający amortyzację i ochronę kończyn dolnych podczas chodzenia. Wszystkie te znaki są nieodłączne tylko u ludzi i nie występują u żadnego gatunku zwierząt. Wskazuje to na szczególne, nowoczesne miejsce człowieka w systemie świata organicznego, oddzielające go od innych przedstawicieli królestwa zwierząt.
Chodzenie prosto odegrało ważną rolę w formacjijednostka ludzka. Kończyna górna - ręka - została uwolniona od funkcji ruchu i zaczęła być wykorzystywana do wykonywania subtelnych i skomplikowanych czynności: pisania, czynności roboczych, gry na instrumentach muzycznych itp. Możliwość zdobycia i wykorzystania ognia zarówno do ochrony, jak i do gotowania całkowicie przetworzonej termicznie żywności oddzielił przedstawicieli gatunku Homo sapiens od innych zwierząt i wyznaczył wyłączne miejsce człowieka w systemie świata organicznego.
Korzystanie ze sztucznie stworzonych narzędzi iżycie w społecznościach pierwotnych pociągnęło za sobą powstanie jakościowo odmiennego systemu sygnalizacji, odmiennego od „języka zwierząt”. Powikłanie kontaktów międzynerwowych w lewej półkuli i płacie czołowym (strefa Wernickego i Broki) zapewniło aktywację obszarów rozumienia i zdolności motorycznych mowy. Umiejętność wykonywania złożonych operacji umysłowych: analiza, synteza, abstrakcja - była wynikiem ewolucji człowieka - antropogenezy. Doprowadziło to do powstania współczesnego gatunku biologicznego Homo sapiens.
Bycie częścią żywej natury i przestrzeganie jejRozwój ewolucyjny, całe społeczeństwo ludzkie, podobnie jak każdy z jego indywidualnych jednostek, jest odbiciem stosunków społecznych, które ukształtowały się w wyniku historycznych, religijnych i kulturowych cech różnych populacji ludzkich. Taka dyscyplina naukowa, jak socjobiologia, będąca w istocie zbiorem genetyki, socjologii, biologii, psychologii, próbuje połączyć w jedną całość postulaty doboru naturalnego działające w żywej naturze z takimi czysto ludzkimi zjawiskami, jak altruizm i kultura. Dominują w ludzkich reakcjach behawioralnych i decydują o jej zasadniczej różnicy w stosunku do odruchów i instynktów zwierząt.
Obiektywna ocena roli biologicznejskładową w ewolucji człowieka, a także biorąc pod uwagę ścisły związek z naturą żywą, należy pamiętać, że wszystkie powyższe fakty dowodzą, że gatunek biologiczny Homo sapiens w całej antropogenezie ukształtował się zgodnie z prawami rozwoju społeczeństwa ludzkiego, które są przedmiotem badań socjologii, nauk społecznych, psychologii. Związek między człowiekiem a światem zwierząt jest wyraźnie wyśledzony przez taką naukę jak biologia. Miejsce człowieka w systemie świata organicznego jest wyjątkowe, ponieważ to on jest istotą dualną.
Wszyscy znani duchowo i filozoficznieteorie powstały w starożytnym Babilonie, Grecji i Cesarstwie Rzymskim. Zostały przekształcone i ukształtowane jako idee głównych religii świata: judaizmu, chrześcijaństwa, islamu i buddyzmu. Największe ośrodki cywilizacji światowych powstały na gruncie stosunków społeczno-gospodarczych. Dzięki nim pojawiła się i ukształtowała szczególna forma życia na Ziemi, zwana ludzkością.
