Bitwa pod Borodino w 1812 r. - bitwa,trwający tylko jeden dzień, ale zachowany w historii planety wśród najważniejszych wydarzeń światowych. Napoleon przyjął ten cios, mając nadzieję, że szybko podbije Imperium Rosyjskie, ale jego plany nie miały się spełnić. Uważa się, że to bitwa pod Borodino stała się pierwszym etapem upadku słynnego zdobywcy. Co wiadomo o bitwie, którą Lermontow uwielbił w swoim słynnym dziele?
Był to czas, kiedy żołnierze Bonaparte już to zrobilipodporządkowują sobie prawie całą kontynentalną Europę, władza cesarza rozprzestrzeniła się nawet na Afrykę. Sam podkreślał w rozmowach z bliskimi współpracownikami, że aby zdobyć dominację nad światem, musi jedynie przejąć kontrolę nad ziemiami rosyjskimi.
Для покорения российской территории он собрал armia około 600 tysięcy ludzi. Armia szybko przemieszczała się w głąb lądu. Jednak żołnierze Napoleona umierali jeden po drugim pod ciosem chłopskich bojówek, ich zdrowie pogorszyło się z powodu niezwykle trudnego klimatu i złego odżywiania. Mimo to postęp wojska trwał, celem Francuzów była stolica.
Krwawa bitwa pod Borodino w 1812 roku stała się częścią taktyki stosowanej przez rosyjskich dowódców. Osłabiali armię wroga niewielkimi bitwami, czekając na decydujący cios.
W rzeczywistości bitwa pod Borodino w 1812 rokubył to łańcuch składający się z kilku starć z wojskami francuskimi, które spowodowały ogromne straty po obu stronach. Pierwszą była bitwa o wioskę Borodino, która znajduje się około 125 km od Moskwy. Od strony rosyjskiej brały w niej udział pułki jaegerów de Tolly'ego, od strony wroga - korpus Beauharnais.
Bitwa pod Borodino w 1812 roku była w pełnym rozkwicie, kiedyodbyła się bitwa o rzuty Bagrationa. Wzięło w nim udział 15 dywizji marszałków francuskich i dwie rosyjskie, dowodzone przez Woroncowa i Neverowskiego. Na tym etapie Bagration otrzymał poważną ranę, która zmusiła go do powierzenia dowództwa Konovnitsynowi.
Do czasu odejścia rosyjskich żołnierzyrzuty, bitwa pod Borodino (1812) trwała około 14 godzin. Podsumowanie dalszych wydarzeń: Rosjanie znajdują się za wąwozem Semenowskiego, gdzie toczy się trzecia bitwa. Jego uczestnikami są ludzie, którzy atakowali rzuty i chronili je. Francuzi otrzymali posiłki, którymi była kawaleria pod dowództwem Nansutiego. Kawaleria Uvarowa pospieszyła na pomoc wojskom rosyjskim, zbliżyli się też Kozacy pod dowództwem Platowa.
Ostatni etap należy rozpatrywać osobno.takie wydarzenie jak bitwa pod Borodino (1812). Streszczenie: bitwy o baterię Rayevsky'ego, która przeszła do historii jako „grób francuskiej kawalerii”, trwały około 7 godzin. To miejsce naprawdę stało się grobem wielu żołnierzy Bonapartego.
Historycy wciąż zastanawiają się, dlaczego siłyArmia rosyjska opuściła redutę Szewada. Możliwe, że naczelny dowódca celowo otworzył lewą flankę, aby odwrócić uwagę wroga z prawej strony. Jego celem była ochrona nowej drogi smoleńskiej, przy której wojska Napoleona szybko zbliżyłyby się do Moskwy.
Przetrwało wiele ważnych dla historiidokumenty, które rzucają światło na takie wydarzenie jak wojna 1812 roku. Bitwa pod Borodino jest wspomniana w liście, który Kutuzow wysłał do cesarza rosyjskiego jeszcze przed jej rozpoczęciem. Dowódca poinformował cara, że ukształtowanie terenu (otwarte pola) zapewni wojskom rosyjskim optymalne pozycje.
Bitwa pod Borodino (1812) krótko i szczegółowouwzględnione w tak wielu źródłach historycznych, że wydaje się, że trwało to bardzo długo. W rzeczywistości bitwa, która rozpoczęła się 7 września o wpół do piątej rano, trwała mniej niż jeden dzień. Była to niewątpliwie jedna z najbardziej krwawych spośród wszystkich krótkich bitew.
Nie jest tajemnicą, ile zabrało życieWojna Ojczyźniana 1812 roku. Bitwa pod Borodino miała swój krwawy wkład. Historycy nie potrafili ustalić dokładnej liczby zabitych, wymieniają 80-100 tysięcy zgonów po obu stronach. Obliczenia pokazują, że co minutę wysyłano do następnego świata nie mniej niż stu żołnierzy.
Oddał zasłużoną chwałę wielu generałomWojna Ojczyźniana 1812 r. Bitwa pod Borodino oczywiście uwieczniła taką osobę jak Kutuzow. Nawiasem mówiąc, Michaił Illarionowicz w tym czasie nie był jeszcze siwowłosym starcem, który nie miał jednego otwarcia oczu. W czasie bitwy nadal był energicznym, aczkolwiek starzejącym się mężczyzną i nie nosił swojego charakterystycznego bandaża.
Oczywiście Kutuzow nie był jedynybohater, który rozsławił Borodino. Wraz z nim Bagration, Raevsky, de Tolly przeszedł do historii. Ciekawe, że ostatni z nich nie cieszył się autorytetem wśród żołnierzy, choć był autorem genialnego pomysłu skierowania oddziałów partyzanckich przeciwko armii wroga. Według legendy, podczas bitwy pod Borodino generał trzykrotnie stracił konie, które zginęły pod gradem pocisków i kul, ale on sam pozostał nietknięty.
Być może to pytanie pozostaje główną intrygą.krwawa bitwa, bo obie zaangażowane w nią strony mają w tej sprawie własne zdanie. Francuscy historycy są przekonani, że wojska Napoleona odniosły tego dnia wielkie zwycięstwo. Rosyjscy naukowcy upierają się przeciwnie, ich teoria została w odpowiednim czasie poparta przez Aleksandra I, który ogłosił bitwę pod Borodino absolutnym zwycięstwem Rosji. Nawiasem mówiąc, to po nim Kutuzow otrzymał stopień feldmarszałka.
Wiadomo, że Bonaparte nie był zadowolonyraporty dostarczone przez jego dowódców wojskowych. Liczba broni odebranych Rosjanom okazała się minimalna, podobnie jak liczba jeńców, których zabrała ze sobą wycofująca się armia. Uważa się, że zdobywca został ostatecznie zmiażdżony przez morale wroga.
Bitwa na dużą skalę, która rozpoczęła się 7 września poniżejwieś Borodino, przez dwa stulecia inspirowała pisarzy, poetów, artystów, a następnie filmowców, którzy opisywali ją w swoich dziełach. Można sobie przypomnieć obraz „Ballada husarska” i słynne dzieło Lermontowa, którego obecnie uczy się w szkole.
Co to naprawdę było i do czego się okazałoRosyjska i francuska bitwa pod Borodino 1812? Buntman, Eidelman - historycy, którzy stworzyli lakoniczny i dokładny tekst, szczegółowo wyjaśniający krwawą bitwę. Krytycy chwalą tę pracę za nienaganną znajomość epoki, żywe obrazy bohaterów bitwy (po obu stronach), dzięki czemu wszystkie wydarzenia są łatwe do wyobrażenia w wyobraźni. Książkę zdecydowanie warto przeczytać dla tych, którzy na poważnie interesują się historią i sprawami wojskowymi.
