W jednym z pokoi w Tower of London wcześnierankiem 21 maja 1471 r. popełniono morderstwo. Jego ofiarą był 49-letni Henryk VI, który został trzecim królem i ostatnim przedstawicielem dynastii Lancaster, jednej z bocznych gałęzi starożytnej rodziny Plantagenet. Przez los znalazł się w centrum krwawych wydarzeń, które później otrzymały bardzo poetycką nazwę Wojny Szkarłatnej i Białej Róży.
W przeciwieństwie do niemieckiego króla Henryka VI ─Cesarz Świętego Cesarstwa Rzymskiego, znany ze swoich licznych kampanii wojskowych i ekstremalnego okrucieństwa wobec zbuntowanych wasali, jego angielski imiennik to także Henry, a także VI, ale który żył dwa i pół wieku później, był osobą cichą i spokojną. Urodzony 6 grudnia 1421 r., Nawet w niemowlęctwie, otrzymał prawo do dwóch koron jednocześnie - angielskiej i francuskiej. Jednak wykazując wszystkie oznaki upośledzenia umysłowego, przez całe życie pozostawał jedynie zabawką w rękach różnych poszukiwaczy przygód politycznych.
Do 1437 roku, kiedy młody spadkobiercatron osiągnął dorosłość, w jego imieniu krajem rządziła rada regencyjna powołana przez parlament. Ale nawet po oficjalnej koronacji nie to on faktycznie rządził wszystkimi sprawami, ale garstka przedsiębiorczych i zręcznych arystokratów, wśród których szczególnie wyróżniał się hrabia William Suffolk.
W 1455 r. Zaaranżował małżeństwo Henryka VIMargarita z Anjou. Mając silną i władczą postać, natychmiast odsunęła na bok swojego obłąkanego małżonka i przyniosła hrabiego, któremu była winna koronę. Znalazł się na pozycji faworyta, wkrótce otrzymał tytuł książęcy i został suwerennym panem w pałacu.
Jednak nawet w tych starożytnych czasach królewskiwładza w Anglii miała określone granice ustalone przez parlament, których nowonarodzony książę wyraźnie nie wziął pod uwagę. W 1447 r., Popychany przez arogancję i arogancję, rozpoczął hazard, przejmując terytoria należące do Francji, w wyniku czego został pokonany i jako osoba, która spowodowała znaczne szkody w królestwie, została ścięta. Margarita była bezsilna, by pomóc swojej ulubionej.
Tymczasem zdrowie jej męża, prawowitego królaAnglia Henryk VI znacznie się pogorszył. Czasami popadał w kompletne szaleństwo, a parlament był zmuszony wyznaczyć obrońcę (osobę, która rządziła w imieniu niekompetentnego króla), która pomijając królową, był książę Richard York, który nienawidził zarówno samej Margarity, jak i jej straconego faworyta. To spotkanie spowodowało rozłam wśród najwyższej szlachty angielskiej, z których część poparła królową w jej roszczeniach do władzy i okazała wrogość wobec innych, którzy stanęli po stronie Richarda Yorka.
Wkrótce doszło do konfrontacji między nimitworzyły partie, które przerodziły się w brutalny rozlew krwi, który przeszedł do historii kraju jako Wojna Szkarłatna i Biała Róża. Otrzymała takie imię, ponieważ na sztandarach zwolenników królowej, uosabiających linię Lancaster Plantagenetów, przedstawiono szkarłatną różę, a ich przeciwnicy mieli białą różę. W rzeczywistości była to wojna między zwolennikami pierwszeństwa władzy królewskiej przed władzą parlamentarną a ich przeciwnikami.
Działania zbrojne opracowane z różnym powodzeniem.W 1458 r. Zbuntowany Richard prawie zmarł po tym, jak został porzucony przez swoich zwolenników, którzy stanęli po stronie Henryka VI, który ogłosił w czasie jednego ze swoich rzadkich oświeceń mentalnych, że ma amnestię dla wszystkich, którzy dobrowolnie złożyli ręce. W ten sposób armia Białej Róży chwilowo straciła zdolność bojową, ale zaledwie dwa lata później bliski sojusznik Yorku, hrabia Warwick, zebrał różne siły i, pokonując armię królewską, zdobył Londyn. Nieszczęsny król Henryk VI został schwytany i uwięziony.
Niesamowita rzecz, ale przedstawiciele Białej Partiiróże zajęły stolicę w bitwie, aresztowały króla i stały się pełnymi panami sytuacji, nie były w stanie oczarować swojego przywódcy Richarda Yorka. Okazuje się, że oprócz siły militarnej istnieje także prawo i nie pozwolił, by zbuntowany książę został koronowany bez zgody parlamentu, to znaczy organu ustawodawczego wybieranego konstytucyjnie. Czcigodni ludzie odmówili mu, a jedyną rzeczą, którą York zdołał osiągnąć, było prawo do odziedziczenia tronu w przypadku śmierci jego prawowitego właściciela, króla Henryka VI.
Taka decyzja parlamentu pozbawiła prawa do tronusyn Margarity z Anjou. A ona, wykazując się naprawdę nie-kobiecą energią i stanowczością, zdołała zgromadzić armię w północnych hrabstwach kraju, na czele której przeniosła się do Londynu. W lutym 1461 r. Odbyła się wielka bitwa pod miastem Wakefield, w której zginął jej główny przeciwnik, Richard York. Następnie Margaricie udało się uwolnić męża z więzienia, z którym schroniła się na północy kraju.
Najwyraźniej to był jej błąd.Podczas nieobecności pary królewskiej nastrój parlamentarzystów zmienił się i uważali, że dobrze jest usunąć cierpiącego Henryka z tronu i zastąpić go najstarszym synem zmarłego Richarda Yorka, który został następnym królem Anglii, który przeszedł do historii pod imieniem Edwarda IV. Podstawą tej decyzji była przynależność tego ostatniego do jednej z gałęzi rodzaju Plantagenet.
Niedługo potem seria dużychklęski militarne poniesione przez zwolenników Lancaster, zjednoczone pod sztandarem z wizerunkiem czerwonej róży. Początkowo zostali pokonani w bitwie pod Toughton, a następnie, gdy Margarita udała się do Francji po wsparcie, reszta jej sił poniosła miażdżącą porażkę w bitwie pod Hexham.
Prawie wszyscy watażkowie lojalni wobec królowejzostali zabici w bitwie lub straceni. Wyrzucony król Henryk VI zdołał uciec z pola bitwy i przez prawie cały rok ukrywał się w zamku jednego ze swoich zwolenników, aż w końcu zwycięzcy zdradził go mnich, który tam był.
Następnie uciekinier został schwytany, sprowadzony do Londynu,i został uwięziony po raz drugi w życiu. Henry odzyskał wolność dopiero pięć lat później, po tym jak gorliwy zwolennik Lancaster Hrabia Warwick zbuntował się i czasowo przejął władzę. Zwrócił mu nawet koronę i przez krótki czas ponownie został nominowany do angielskiego monarchy. Jednak jego zwolennicy wkrótce ponieśli ostateczną porażkę. Młody syn Henryka VI został schwytany i stracony, a on został zadźgany nożem w jednej z wież Wieży. Prochy nieszczęsnego króla spoczywają teraz w zamku Windsor w Berkshire.
Obraz niefortunnego króla wszedł na fabułękilka dzieł literackich i obrazów. Do dziś na scenach wielu teatrów na świecie jest seria sztuk Williama Szekspira „Henryk VI”. W nim widzowie widzą tragedię monarchy, który od urodzenia posiadał dwie korony, ale nie trzymał żadnej z nich w swoich rękach.
